.....หลายคนคงเคยผ่านเหตุการณ์นี้มาก่อน 

คงเข้าใจความรู้สึกของกันและกันดีเลยล่ะ...

...มันเป็นคืนที่กดดัน ลุ้นระทึก  ใจนึงอยากรอให้ฟ้าสว่าง ค่อยลืมตาดู  ...แต่อีกใจนึง อยากดูให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย 😳

เมื่อสมองซีกที่อยากรู้ก่อนฟ้าสว่าง เป็นฝ่ายชนะ

การเดินทางจึงเกิดขึ้น   จัดแจงอาบน้ำ แต่งตัว พร้อมเดินทางไปยังจุดหมาย สิ่งที่ลืมไม่ได้คือ 

ไฟฉาย หรือบางคนอาจใช้เทียนไข ... จุดหมายปลายทางคือ... สนามกีฬาแห่งชาติ.....⚽️🏓

¥¥ จำได้ว่าช่วงนั้นประมาณ 4 ทุ่มกว่า  แต่พอไปถึง สายตาก็พบแต่แสงสว่าง ที่ต่างสาดส่อง มองหาอะไรซักอย่าง... บางคน ร้องไห้ น่าสงสาร ...บางคน เดินออกมาเงียบๆ  ...บางคนโห่ร้อง ดีใจ ... หลากหลายอารมณ์ ...

*** ใช่สิ มันคือ ศูนย์รวมวัยรุ่น ในคืนนั้น ที่ต่างคนต่างมา  เพื่อมาค้นหาบางสิ่งที่อยากรู้

¥¥¥ นึกย้อนไปจำได้ว่า ตอนนั้นอยู่โรงอาหาร  กำลังทานข้าวกับเพื่อนๆ  ..พลันได้ยินเสียง คนท่องสูตรเลขต่างๆ และพูดภาษาอังกฤษ อย่างคล่องแคล่ว .... ทุกสายตามองไปยังต้นเสียง

คนที่รู้จักคนในต้นเสียง ก็รู้สึกหดหู่ บางคนน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว...😭

...ใช่แล้ว เขาเป็นหนึ่งในคนที่อยากทำความฝันของเขาให้เป็นจริง  แต่ความหักโหมเกินแรง ทำให้เขาเสียสติไป  หมดอนาคตไปอย่างน่าเสียดาย 🥺

...ย้อนกลับมาดูตัวเอง  หลังจากยืนมองคนมุงซักพัก จึงตัดสินใจเดินเข้าสู่กลุ่มคนเข้าไป แล้วไฟฉายในมือก็เริ่มทำงาน   แสงไฟฉายส่องไปที่เป้าหมาย  ....อา...ใช่แล้ว  เป้าหมายคือ แผ่นกระดาษที่ติดบนกระดาน  ส่องวนอยู่หลายรอบ จนแน่ใจคำตอบแล้ว  ...จึงถอยหลัง เดินออกมาอย่างเงียบๆ  แล้วสูดหายใจลึกๆ ให้กำลังใจตัวเอง พร้อมเดินทางกลับบ้าน....เพราะที่บ้านกับที่สนามกีฬา แค่เดินข้ามถนนก็ถึงกันแล้ว 😌

แสงเทียน แสงไฟฉาย ก็เริ่มดับไปทีละดวง สองดวง  ผู้คนต่างเริ่มแยกย้ายเดินทางกลับบ้าน

...เอาน่า มันไม่ใช่สิ่งชี้วัด ความสำเร็จในชีวิตเสมอไป  ....

   

ขอบคุณที่อ่านมาจนบรรทัดสุดท้ายนะ 😊🙏✌