พอดีเรารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเปลี่ยนอ่ะค่ะ ปกติเราเป็นคนชอบยิ้มหัวเราะเดียวนี้ก็แถบจะไม่ยิ้มเวลาเพื่อนเศร้าร้องไหหรือเราที่รู้สึกเสียใจก็จะปลอบเพื่อนตลอดอะไรกระทบจิตใจเราหน่อยก็เศร้าแล้ว แต่ตอนนี้เวลาเพื่อนร้องไห้เราก็จะรู้สึกเฉยๆอ่ะค่ะไม่มีคำปลอบใจด้วยใครพูดแรงใส่เราก็ชอบทำหน้านิ่งไม่สนอะไรทั้งนั้นไม่รู้สึกเจ็บหรือเศร้า เราบอกเพื่อนว่าเราเริ่มไม่มีความรู้สึกอะไรแบบปกติแล้วเพื่อนก็บอกเรากลายเป็นคนเหี*ยแบบถาวร เราไม่ชอบขอโทษค่ะแต่ก่อนใช่แต่เดียวนี้ไม่มีคำว่าขอโทษออกจากปากถ้าเพื่อนบอกว่า คำพูดเราทำให้มันเสียใจแถนที่เราจะขอโทษแต่กลับบอกไปว่าเอาที่สบายใจ เรารู้ตัวเองแต่มันไม่มีความรู้สึกสงสารเลยอ่ะค่ะ แต่ก็ยังมีความนึกคิดและสำนึก