ย้อนไปปี1994เป็นปีที่เราลืมตาดูโลก(ก่อนกำหนด) รอดมาได้ก็บุญแล้วเนอะ  ในตอนนั้นเรามีแฝดค่ะแต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กคลอดก่อนกำหนดทำให้น้องเราเสียชีวิตตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ และเราคือคนเดียวที่มีชีวิตรอด  เราโตมากับคุณแม่ที่เป็นSingle Mom

เรารู้มาตลอดว่าแม่เราเลี้ยงดูเรามาด้วยความยากลำบาก พยายามส่งให้เราเรียนที่ดีๆ มีสังคมที่ดี 
เรารักและผูกพันธ์กับแม่เรามากที่สุด ปัจจุบันนี้เราทำงานและดูแลคุณแม่ให้ท่านมีความสุขที่สุดเท่าที่เราจะทำได้เพราะเวลาทุกนาทีที่ได้Spend Time ด้วยกันมันมีคุณค่ามากๆ 
เราไม่กล้าแม้แต่จะคิดและนึกภาพไม่ออกเลยว่าหากวันนึงที่แม่ไม่อยู่แล้วเราจะมีชีวิตต่อไปอย่างไร  เราเข้าใจว่าเป็นสัจจธรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของธรรมดาถ้าถึงวันนั้นจริงๆเราคงทำใจยากมาก  มีแต่คนบอกว่าเราหน้าตาเหมือนแม่มากๆ  ^____________^

ชีวิตจริงของเราเรามีเพื่อนน้อยมากๆค่ะไม่เคยมีกลุ่มมีแก๊งค์เพื่อน ที่ผ่านมาเราเจอแต่เพื่อนที่ไม่จริงใจ หวังผลประโยชน์จากตัวเราทั้งสิ้น ความทรงจำช่วงวัยมัธยมของเรามันช่างเลวร้าย ทำให้เรามีโลกส่วนตัวนิดนึง สมัยเรียนเรานั่งกินข้าวคนเดียวประจำ ทุกวันนี้กับเพื่อนมัธยมเราไม่ติดต่อใครเลย มีแต่เพื่อนมหาลัยที่ยังติดต่ออยู่บ้างแค่บางคน 
แต่เรายังมีความโชคดีอยู่บ้างตรงที่เรามีเพื่อนสนิทที่เรารักมากๆแค่2คน เรามีคนในชีวิตไม่เยอะค่ะ วงกลมเราเล็กนิดเดียว 
เวลาเรามีเรื่องทุกข์ใจเรามักจะเก็บไว้คนเดียว ไม่บอกแม่ ไม่บอกใคร เพราะเกรงว่าเขาจะเป็นกังวลไปด้วย เวลาเครียดก็จะร้องไห้คนเดียวแล้วก็รู้สึกดีขึ้น 
เราอยากจะมีเพื่อนที่เข้าใจเรา รับฟังเรา จริงใจกับเรา คอยซัพพอร์ทกันและกัน อะไรทำนองนี้ค่ะ ยิ่งถ้าชีวิตคล้ายๆเราจะยิ่งดีเลย เราเลือดกรุ๊ปO นะ ^^ 

ขออภัยหากแท็กมั่วนะคะ