ในเมื่อเราไม่ได้ขอเกิดมา แถมเกิดมาแล้วก็มีแต่ความทุกข์ เหนื่อยกับตัวเองที่เป็นคนอ่อนแอ พยายามเข้มแข็งและต่อสู้มาตลอด สุดท้ายก็ต่อสู้มาเพื่อได้รู้ว่าชีวิตเรามันเฮ็งซวยแค่นั้น ทั้งป่วยเป็นโรคที่ไม่มีใครเขาเป็น ทั้งปัญหาครอบครัว ตกงาน ทั้งโดนกดดันต่างๆนาๆ ถ้าเราขอไม่เสียเวลาอีกต่อไปแล้ว ทำไมเราถึงไม่มีสิทธิ์ขอไปคะ ทั้งที่ก็ไม่มีใครจะช่วยให้เราพ้นทุกข์ได้
เมื่อก่อนเวลาเราเจอเรื่องแย่ๆเราพยายามตั้งสติและยอมรับความจริง ค่อยๆแก้ปัญหา ให้กำลังใจตัวเอง รักตัวเอง หาความสุขของตัวเองจนรู้ว่าจริงๆแค่นั่งมองท้องฟ้ามองก้อนเมฆก็คือความสุขของเราแล้ว ได้มองท้องฟ้าก็ทำให้เราสงบขึ้น เพราะได้เห็นว่าโลกนี้มันกว้างแค่ไหน อีกฝั่งนึงของโลกท้องฟ้าจะเป็นยังไงนะ มีหลายที่ที่เรายังไม่ได้ไปเลย ทุกครั้งที่มองท่องฟ้าจะจิตใจสงบลงตลอด ได้เป็นติ่ง ได้เลี้ยงแมวด้วย จากเด็กคนนึงที่มีความทุกข์มาตลอด ได้หาความสุขเล็กๆของตัวเองจนเจอ และต่อสู้มาจนอายุ24 ตอนนั้นคิดว่าตัวเองเก่งมากนะ แต่ตอนนี้ทุกครั้งที่มองท้องฟ้ามันกลับไม่ได้รู้สึกถึงความสุขอีกต่อไปแล้ว เพราะยิ่งโตขึ้นความสุขยิ่งลดลง ปัญหาต่างๆมากมาย พูดง่ายๆคือหมดแพชชั่นในการสู้ชีวิตแล้ว เราอยากไปอย่างสงบ