คนที่ไม่มีอะไรเลยต้องจิตใจเข้มแข็งและแข็งแกร่งกว่าคนปกติ ความพยายามต้องมากกว่าจนบางครั้งอาจเจ็บเจียนตาย เหมือนแผลสดที่ไม่มียาชาแม้แต่ครั้งเดียว เป็นแผลมากกว่า เจ็บมากกว่า พยายามมากกว่า สู้มากกว่า ไม่ผิดถ้าเราจะเหนื่อย เรามีเท่าคนอื่นไม่ได้ ความสำเร็จเท่ากับคนอื่นไม่ได้ แต่อย่าไปมองคนอื่นเลย เพราะแผลคนเราไม่เท่ากัน เอาเท่าที่เราคิดว่าพอ คิดว่าไหว เพราะถ้าฝื้นไปมันจะเจ็บปวดจนไม่เหลืออะไร แม้แต่ความแข็งแกร่ง เราไม่ผิด เค้าไม่ผิด ไม่มีใครเลือกเกิดได้ แต่เราเลือกจะมีความสุขได้ แบบที่ไม่กดดันตัวเอง และคนที่เจริญแล้วจะไม่ดูถูกคนอื่น และจะเข้าใจชีวิต เค้าใจยากของแต่ละชีวิต เราไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตให้ดีเท่าคนอื่น เราแค่ใช้ชีวิตในแบบของเราให้มีความสุข การอยากมีอยากได้ไม่ใช่เรื่องผิด เรามีได้ถ้าเรามีความสุขและไม่ยึดติด เพราะวันนึงของพวกนี้ ต้องมาๆหายๆตลอดชีวิตของเรา ไม่มีสิ่งใดมั่นคง ชีวิตเหมือนรถไฟที่มีขึ้นและมาลงอยู่ตลอดเวลา มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั่นที่มั่นใจคงคือจิตใจของเรานั่นเองที่ต้องตั้งมั่นให้คงที่และเราจะเป็นอิสระจากทุกสิ่ง