คือเอาจริงปะผู้ชายไทย90%ที่เราเจอทำไมเป็นงี้หมดเลย เราไม่เคยมีแฟนหรอกแต่เจอจากคนรอบข้างจนเรากลัวที่จะเปิดใจให้ใคร คนแรกก็แม่เราเองแหละโดนพ่อทำร้ายตบตีเหมือนกระสอบทราย ตีแม่ทุกวันจนเรากลายเป็นเด็กขี้กล

เวลามองหน้าใคร ทำไมอีกฝ่ายตีความไปว่ามองหน้าหาเรื่อง รู้สึกโกรธไม่พอใจ ต้องรีบตามไปเอาเรื่องทำร้ายร่างกายเขาทำไม เขามองออกไปถ้าเจอคนรู้จักจะได้ทักทาย เมื่อไม่ใช่ก็มองผ่านไป บางทีมองสิ่งต่างๆ แล้วตาประ

ชอบมาคุย มาหยอก มามองหน้าอก  ประตูก็ไม่เปิดให้  ตอนแรกเราก้อไม่ได้คิดอะไร  คุยตามมารยาท แต่นานๆเข้าแล้วรู้สึกว่าไม่โอเค และไม่ได้มีใจด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์  แค่คุยด้วยเพราะเป็นคนเหมือ

ค่ะ ตามหัวข้อเลย เรารู้สึกแบบนี้มาเป็นปีแล้วค่ะ เวลาเราโดนทำร้ายความรู้สึก ทั้งคำพูด การกระทำ ทำให้เรารู้สึกอยากทำแบบนั้นเพื่อให้พวกเขารู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำกับเราแบบนี้ เราไม่เคยรู้สึกแย่กับครอบครั

คนในนี้โคตรที่จะใช้คำแรงทำร้ายใจจิตยิ่งอ่านยิ่งขวนให้รู้สึกเจ็บใจ พวกยูสเซอร์หน้ายิ้มบางคนนี่ชวนหาเรื่องสุดๆ ไม่ใช่แค่สมาชิกตัวเลข ทำไมคนในพันทิปเลือกใช้คำเก่งจังเลย รู้ว่าต้องเลือกคำไหนแล้วไม่โด

55555

คือมีปัญหากับพระรูปหนึ่งซึ่งแก่แล้ว ผมเป็นเด็กวัด แกชอบมาด่าผม ยืนจองมองหาเรื่องตลอด แต่ด้วยความที่ผมได้ใส่ใจ จะใส่ใจตอนเขาด่า คือเรื่องเล็กน้อยมาก คือเสียงดังอะไรนิดหน่อย ซึ่งปกติ ผมเป็นคนระวังมาก พี

เพื่อนเราหน้าตาดี เป็นคนดังในโซเชี่ยล มียอดฟอลในไอจี ติ๊กต๊อกเยอะ มีคนมาจีบ มี FC ชอบส่งของมาให้ แล้วเพื่อนเราชอบขอที่อยู่เราไปให้ FC พวกนั้นส่งของมา ประเด็นคือ เพื่อนบอกว่า ไม่อยากให้คนอื่นรู้ที่อยู่

 เนื้อเรื่องประมาณว่า มีผู้หญิง2คน Aกับ B บ้านB แผ่นดินไหว เลยย้ายมาอยู่กับA วันหนึ่งญาติของBติดต่อมาให้ไปอยู่ด้วย Bเลยเก็บของไปอยู่กับญาติพอไปถึงก็เอาของไปเก็บแล้วออกมาเดินเล่นกัน พอตกดึกญา