เรื่องมันมีอยู่ว่าแม่ผู้ให้กำเนิดผมที่ไม่ได้ผูกพันเลยแม้สักนิด พ่อกับแม่ผมก็เลิกแยกทางกัน และตากับยายผมก็เลิกแยกทางกัน อันนี้ตาและยาย,น้าสาวผมเล่าให้ว่าตอนแม่คลอดผมออกมาเลี้ยงผมไม่ทันไร ก็เอามาให้ยาย,ตากับน้าสาวผมเลี้ยง แต่ตัวเองไปอยู่กับพ่อผู้ให้กำเนิด(ซึ่งตอนนั้นยังคบอยู่ด้วยกัน) แต่แล้วพอเวลาผ่านไปพ่อกับแม่ก็ให้กำเนิดน้องชาย(ซึ่งปัจจุบันไม่ได้ผูกพันกัน เรียกง่ายๆเลยแตกหักกัน) หลังจากที่แม่คลอดน้องชายจึงได้ทำหมั่น และเกิดเหตุอะไรอันนี้ผมไม่ทราบจึงได้เลิกราแยกทางกับพ่อ และตากับยายของผมได้เลิกกัน แต่แล้วแม่ของก็นำผมกับน้องชายไปอยู่กับตาและแม่ของผมก็อยู่ด้วย แต่อยู่กันไม่นาน แม่ก็อ้างเหตุผลให้กับยายและน้าสาวฟังว่าอยู่กับตาของผมเหมือนติดคุก หลังจากนั้นก็ทิ้งแยกผมกับน้องชายจากไป ตัวผมอยู่กับตา ตัวน้องชายอยู่กับยาย ซึ่งจากนั้นตัวเค้าก็รักสนุกไปอยู่ที่อื่นคนเดียว และก็ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดู ผมก็โตมาจากการเลี้ยงดูอุ้มชูจากตาและภรรยาใหม่ของตาเค้าเลี้ยงผมมายันโต(ซึ่งผมรักเค้าเหมือนแม่แท้ๆ และเรียกแม่มาตลอด) ตอนเด็กๆผมจำความได้ว่าแม่ผู้ให้กำเนิดมักจะมารับผมตอนช่วงปิดเทอมไปอยู่ด้วย หรือบางทีก็มาหามาเยี่ยมพร้อมกับสามีที่ไม่ซ้ำหน้าย้ำว่าไม่ซ้ำหน้าแต่สามีแต่ละคนก็ล้วนแล้วมีครอบครัวอยู่แล้ว(กินน้ำใต้ศอกเค้าอีก)และเวลามาหาผมเค้ามักจะให้ผมเรียกสามีใหม่ว่าพ่อตลอด ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไร ณ ตอนนั้นนะ ตั้งแต่เวลาที่นางมารับผมไม่รู้สึกผูกพันไม่รู้สนิทเลย และผมก็มักจะบอกว่าพาผมไปหาน้าสาวหน่อย เพราะผมกับน้าสาวจะสนิทกันมาก ตอนผมอยู่กับน้าสาวมันไม่รู้สึกเหงา อยู่ด้วยแล้วมีความสุขตลอด ต่างจากแม่ผู้ให้กำเนิดอยู่แต่ในห้องเช่าเปิดเพลงเอาแต่ร้องไห้ๆบางทีก็อารมณ์ฉุนเฉียวหงุดหงิดก็ด่าว่าโขกสับผมตลอด บางทีคิดถึงคร่ำครวญหาแต่สามีเก่าๆที่ผ่านมา แล้วนางจะบอกว่า พ่อเค้าทิ้งเราไปแล้วลูก(สามีของนางที่ไม่ใช่พ่อผม) ซึ่งตอนเด็กผมงงว่าใครพ่อผม แล้วนางมักจะบอกว่าพ่อผู้กำเนิดเค้าตายไปแล้วนั่นนี่ ซึ่งความจริงแล้วพ่อไม่ได้ตาย คือนางจะพยายามยัดเยียดผมไม่พูดถึงพ่อ แต่แล้วเวลาผ่านไปนานแล้วไม่ได้เจอกันอีกเลยหลายปี ตอนผมอายุ14 นางก็ยังเหมือนเดิม มีสามีอีกแล้ว ตอนนางโทรมาหาตาของผม แล้วผมได้คุยด้วย ผมก็ถามว่าทำไมถึงไม่เลิกหาสามีใหม่ ทำไมถึงไม่เลิกนิสัยแบบนี้ หลังจากนั้นผมก็ไม่คุยกับนางอีกเลย จนกระทั่ง2ปีต่อมาคุณตาผมได้บอกว่านางเป็นเอดส์ซึ่งตอนนั้นนางมีสามีใหม่ที่แก่มากๆ(อีกแล้ว)ดูแลนาง จนกระทั่งผมเข้าสู่วัยเกณฑ์ทหารผมก็ได้ไปหาน้าสาวก็ได้เจอกันแต่ผมมีความรู้สึกไม่สนิทใจ นางก็ยัดเยียดอยากให้ผมถูกทหารได้ใบดำแต่ใจผมไม่ชอบ นางก็เที่ยวไปบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สุดท้ายผมได้ใบดำหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยและผมก็ไม่ติดต่อไปด้วย จนตอนปีที่แล้วเป็นการกลับมาเจอผมกับแม่ ด้วยความที่ตอนนั้นผมก็ดันโลกสวยคิดว่าจะนางเปลี่ยนนิสัย เดิมทีแรกผมตั้งใจจะไปหายาย(น้องสาวของยาย)ด้วยความที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปีมาก แต่ตาของผมดันเอาเบอร์โทรของผมไปหานาง(แม่) นางก็โทรมานั่นนี่ ผมก็ได้ถามว่าถ้าผมไปหาแม่ จะพาผมมาส่งหายาย(น้องสาวยาย)มั้ย ผมจะไปอยู่ได้มั้ย นางก็ตอบ ได้สิไปอยู่ได้ หลังจากนั้นก็ได้คุยกับสามีใหม่(อีกแล้ว)คราวนี้นางได้สามีใหม่อายุรุ่นเดียวกันกับผม ก็คุยทักทายปกติก็นัดหมายให้ไปรับผมที่นึง มาถึงช่วงบ่าย พอไปรับปุ๊บ มาบ้านสามีของนางคนที่บ้านสามีก็ให้การต้อนรับดีมาก ผมก็ได้ถามนางว่า ถ้าตอนเย็นไปส่งผมที่ห้างนะ เพราะผมนัดกับยายไว้แล้ว นางก็บอกว่า โอเค เดี๋ยวแม่จะพาส่งไป ตอนนี้มาอาบน้ำพักผ่อนนอนก่อน ก็ได้พูดคุยสารทุกข์สุขดิบ จนกระทั่งทางบ้านสามีของนางก็ได้บอกว่าจะพาฝากงานนั่นนี่ จนมาถึงช่วงเย็นผมก็ได้ถามว่า นี่มันเวลาเย็นแล้วนะ พาผมไปส่งที่ห้างหน่อย นางก็ออกแนวตอบโกหกแถเลยว่า จะไปอยู่กับเค้าทำไม อยู่นี่แหละ เสาร์-อาทิตย์ว่างๆชัร์ๆค่อยไปแล้วกัน ผมก็ตอบว่า อ้าว แล้วนี่ผมนัดเค้าไว้นี่จะทำไงล่ะ หลังจากที่ผมพูดปุ๊บทั้งสามีของนางและนางก็เสี้ยมใส่ร้ายป้ายสียายว่าเค้าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เหมือนกีดกันไม่ให้ผมไปหา ผมก็ดันเชื่อ จนกระทั่งอยู่มาถึงวันเสาร์ ผมก็ได้ถามว่า เออ นี่บ่ายแล้วนะแม่ พาไปหายายหน่อย แต่แม่กับสามีนางบ่ายเบี่ยงเล่ห์เหลี่ยมอีก ก็ตอบแบบเดิมๆ จนกระทั่งวันอาทิตย์ก็ออกแนวเดิม แต่ยังมีอีก จนตอนนั้นหิวข้าวจะไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ใกล้ๆบ้าน ผมก็ชวนสามีของนางและนางเพื้อจะไปกินด้วยกัน ทั้ง2คนมองหน้ากันและกันเหมือนมีเลศนัยว่าจะหลอกเนียนให้ผมเลี้ยงก๋วยเตี๋ยว เค้าทั้งคู่ก็ตอบว่า ไม่มีเงินแล้วนะ ผมก็รู้นะช่วงนั้น ผมก็ตอบว่า โอเคเดี๋ยวผมออกช่วย จนกระทั่งเช้าวันนึงนางเกิดบ้าขึ้นมาด่าทอกับสามีของนาง แล้วลามมาด่าผมเรื่องที่ผมเปลี่ยนศาสนาเป็นคริสต์ นางก็ด่าว่า เมิงเปลี่ยนศาสนาทำไม เมิงเป็นคนไทย เมิงต้องนับถือพุทธ ผมก็ตอบแบบกวนไม่สบอารมณ์ว่า นี่ก็โตแล้วป่ะ หลังจากที่ผมตอบปุ๊บ นางก็ตอบด่าต่อว่ามาล้ำเลิศบุญคุณนั่นนี่ว่าถ้าย้อนไปกรูจะบีบเมิงให้ตายตรงนั้นเลยแล้ว ทั้งๆที่ผมไม่ผิดอะไรและไม่ได้ทำอะไรนางเลย จนมาเช้าวันนึงกระทั่งผมฟิวขาดสุดๆเพราะนางบ่นและด่าผมราวีไม่จบไม่สิ้น ผมก็ได้บอก(จำเป็นต้องตอบโกหก)กับสามีของนางและคนทางบ้านว่า ผมขอไปอยู่กรุงเทพนะ เพราะผมได้งานที่นั่น หลังจากนั่นคนทางบ้านก็เกลี้ยงกล่อมผมให้อยู่ เแต่อะไรก็หยุดผมไม่ได้ ผมก็ได้บอกลาคนที่บ้านสามีของนาง แต่สามีของนางบอกว่า เออ นายมากราบลาบอกแม่หน่อย ผมก็ตอบว่า ไม่ ไม่กราบ ผมก็ต่อว่านางเลยว่า ที่ฉันโตมาได้ ไม่ใช่แก อย่าสำคัญตัวเองให้มันมาก ฉันโตมาได้เพราะตาของฉันเลี้ยงมา แกไม่ได้เลี้ยงฉันมา สักวันคนอย่างแกจะไม่เหลือใคร หลังจากนั้นผมก็มาอยู่กทม. จนกระทั่งเดือนที่แล้วผมตัดสินใจไลน์หาน้าสาวให้ฝากบอกนางว่าขอตัดแม่ตัดลูกกันไปเลย เพราะไม่อยากมีแม่นิสัยดอก.......แบบนี้ ชาตินี้หรือชาติหน้าไม่ต้องมาเจอกันอีกเลย 
แต่แล้วน้าผมก็ได้ไลน์ไปหานาง แล้วน้าก็แคปข้อความของนางมาให้ผมอ่าน นางตอบกลับมาว่า ปล่อยมัน ลูกที่เนรคุณจะไม่มีความเจริญในชีวิต เลือดก้อนเดียวกรูตัดได้ กรูคิดซะว่ากรูไม่มีลูกแบบนี้
ลูกคนไหนเลี้ยงกรูได้ก็จะนำพาความเจริญสู่ชีวิต กรูจะปล่อยมัน กรูรักมันมากกว่าใครๆ" ผมเห็นข้อความนี้ปุ๊ป ผมนี่เบ้ปากที่เห็นข้อความของนางเลย โอ้โห  คิดว่าตัวเองมีบุญคุณขนาดนั้นเลยเหรอ ตอนเด็กๆนางไม่เคยเลี้ยงไม่เคยสนใจ เอาแต่หลงระเริงผู้ชาย วันๆคิดแต่เรื่องผัว ไม่คิดจะทำอะไรดีๆให้อนาคตแก่ลูกเลยเหรอ นางอายุจะ50กว่าแล้ว เคยมีอะไรให้ภูมิใจบ้างมั้ย วันๆมีแต่ปัญหาผู้ชาย ไปเป็นเมียน้อยคนอื่นๆหลายคน ไม่อายลูกบ้างเหรอ ไม่ทำมาหากิน ไม่พัฒนาตัวเองเลย ดูอย่างแม่คนอื่นๆสิ เลิกกับสามี ทำไมเค้ายังเลี้ยงดูลูกได้ล่ะ เป็นSingle Momซะด้วยซ้ำ นางคิดจะมาควบคุมบ่งการชีวิตผมให้เป็นอย่างใจนางทุกอย่าง เลี้ยงก็ไม่ได้เลี้ยง ที่มารับผมไปอยู่ด้วยก็เพื่อผลประโยชน์ให้ผมหาเลี้ยงนาง ไถ่เงินผม พอไม่สบอารมณ์ก็ด่าโขกสับใส่ แค่นี้ก็รู้จุดประสงค์ของนางแล้วครับ มีแม่แบบนี้อย่ามีเลยดีกว่า ผมตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่ตัดความสัมพันธ์แม่ตัวเอง ถ้าไม่ตัดก็เป็นหนามแทงใจผมตลอดเรื่อยมา.