Background ก่อนเลยน่ะคับ
เดิมครอบครัวเป็นคนต่างจังหวัด
พ่อ กับ แม่ แต่งงานกัน มีลูกคือ พี่สาวเรา 1 คน + เราเป็นคนเล็ก
พ่อ แม่ แต่งงานกันย้ายมาทำงานที่สมุทรปราการ ตอนเล็กๆ เราอยู่กับพ่อ แม่ ที่สมุทรปราการ
ต่อมาพอเราอยู่ ป2 พ่อกับแม่เราให้เราไปอยู่กับตายาย อยู่ได้ไม่นาน แม่มีปัญหากับน้องสาว น้องแม่เลยไล่เรากับพี่สาว ตอน ป2
ไปอยู่ที่อื่น ตอนนั้นอยู่ตจว ย่าเลยรับเรากับพี่มาเลี้ยง จากนั้นเราก็อยู่กับย่ามาตั้งแต่ ป2 จนจบม3
ตลอดเวลาที่อยู่กับย่า ย่าเป็นคนเลี้ยงเรามา พ่อแม่ก็ส่งเงินมาให้ใช้ แต่พี่สาวเราเกเรมาก
เรียนไม่จบไหนเลย แต่เราค่อนข้างขยันไม่เกเร ตั้งใจเรียน คิดอย่างเดียว อยากจะถีบตัวเองให้สูง อยากรวย
แต่กลับกันกับพี่สาวเรา เกเร ไม่เรียน
หลังจากนั้นพอเราอยู่ ม3 พี่สาวเราก็อายุ 18 เราอายุ 15 พี่สาวเราก็ไปทำงานเป็นสาวโรงงาน
พอเราอยู่ ม4 เราก็ย้ายมาเรียน ที่สมุทรปราการ พ่อกับแม่ ก็พามาอยู่ด้วย แต่บ้านที่พ่อ แม่ พามาอยู่นั้นเป็นแบบลำบากมาก
ข้างล่างเป็นกองขยะ + น้ำท่วมมีกลิ่นเหม็น ตัวเงินตัวทองอยู่ข้างล่าง เยอะมาก เราทั้งกลัวทั้งอยากย้ายมาก
พ่อกับแม่ก็บอกใครๆก็อยู่กัน ทนๆไป พ่อ แม่เรา สองคน รายได้ต่อเดือนไม่น้อยเลย เมื่อ20ปีที่แล้วตกปรเมานเดือนละ4-5 หมื่น
เราก็บอกแม่ทำไมไม่ซื้อบ้าน เค้าบอกเด่วก็ไปอยู่ ตจว แล้ว แต่พ่อ กับ แม่ ไม่มีเงินเก็บเลย หมดไปกับหวย เราทั้งเตือนทั้งบอกก็ไม่ยอมหยุด
พอไปโรงเรียนเราอายเพื่อนมาก เพื่อนอยากมาบ้านมาก เราก็อายมาก
ตอนนั้นเรายิ่งตั้งใจเรียนหนักมาก ร้องไห้มองท้องฟ้าตลอด อยากไปจากตรงนี้ จนสอบได้ที่1 ของห้องเลย ขอดีมั้ง555+ แต่ตอนนั้นคือหดหู่มาก
จากนั้นพอจะจบมอ 6 เราก็สอบได้เรียนมหาลัยดัง คณะดัง ของประเทศ ในขณะที่พี่สาวเราก็แต่งงานกับคนในโรงงาน
เราเรียนจบทำงาน ก็กลับมาอยู่บ้าน จากนั้นก็เราก็ซื้อบ้าน กู้เงิน พ่อกับแม่ก็เลยขอพาพี่สาวกับแฟนมาอยู่ บ้านหลังเล็กๆ
ตั้งแต่เราเรียนจบเราก็ช่วยพ่อกับแม่ใช้หนี้ พร้อมกับซื้อทองให้แก่ทุกปี ปีละบาท
ปล ระหว่างเรียนเรากู้ กยศ + สอนพิเศษ พ่อแม่เราก็ส่งให้เราบ้าง ไม่ส่งบ้าง เราไปอยู่สังคมมหาลัยไฮโซ เราบ้านจนแต่เราไม่อายเลย ตรงนี้ไม่มีปัญหาเลย
ระหว่างที่เราเลี้ยงดูพ่อ แม่ ระหว่างนี้เราก็มีส่งเงิน ซื้อของไปให้ย่าเราตลอดเหมือนกัน เรารักย่ามาก แต่ระหว่างนี้ แม่กับพ่อก็จะบอกย่าไม่ดีอย่างนั้น อย่างนี้ เราก็เฮ้อ จนเราต้องแอบส่งเงินไปให้ย่าใช้โดยไม่บอกพ่อกับแม่ พ่อแม่ก็ยืมเงินย่ามา1แสน แต่ไม่คืน วันที่ย่าเราเสีย เราเสียใจมาก
บวกกับเรามีปัญหาทางบ้านคือ
พี่สาวเราเลิกกับแฟน แต่แฟนพี่สาวซื้อบ้านติดกับเรา แล้วพาแฟนใหม่มาอยู่ พี่สาวกับแฟนเลยเลิกกัน พี่สาวได้เงินมาก้อนนึง
แต่ด้วยเป็นสาวโรงงงาน เงินเดือนนน้อย พี่สาวเราติดสบาย เงินไม่พอใช้ตลอด พอเราสงสารพี่สาว เลยย้ายออกไปอยู่คอนโด โดยเราช่วยพี่สาวเดือนละ3,500 ปีนึง แต่คราวนี้พ่อกับแม่เรา ก็จะกลับไปอยู่ ตจว เลยขอเงินเราไปสร้างบ้านก้อนนึง ประกอบตอนนี้เราออกจากงาน ไม่มีรายได้ แต่มีเงินเก็บอยู่ ก้อนนึง แต่เราก็แบ่งเงินให้พ่อกับแม่ กับพี่สาว
จนตอนนี้เรามาคิดว่าทำไม ต้องเป็นเราคอยแบกครอบครัวอยู่คนเดียวตลอด
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันพ่อกับแม่ พยายามสอนเรา ในสิ่งผิดๆ บอกย่าไม่ดี คนนั้นไม่ดี ตัวเองดีคนเดียว ตัวเองประสบความสำเร็จใจชัวิตมาก
พ่อยิ่งแล้วใหญ่ เราฟังเรายังเบ๊ะปากเลย เพราะของเงินบ้าน ทุกอย่างเราหามาทั้งนั้น
พอเราไม่มีงาน เราอยากให้พี่สาวไปอยู่หอพักที่เค้าจ่ายเองได้ พ่อกับแม่ ก็แบบ ช่วยพี่หน่อยๆ พี่สาวเราก็ติดสบาย ปากบอกสงสารเรา กชแต่ก็สงสารแต่ปาก
พ่อกับแม่บอก ไปอยู่บ้านส่งเงินให้เค้าใช้เดือนละ10,000 ด้วยน่ะ ไม่งั้นไม่พอใช้ เค้าบอกก็เราเรียนสูงคนเดียว
บางวันเรานี่ร้องไห้เลย คิดว่า
ทำไมพ่อแม่ ไม่รู้จักเก็บเงิน
ทำไมคิดว่าต้องคิดว่าให้เราเลี้ยงเค้า เลี้ยงพี่สาว เราให้เงินได้แต่ไม่มากขนาดนี้
ทำไมพ่อกับแม่ สอนเราแต่ตัวเองทำไม่ได้เลย
ตัวเองไม่เคยเลี้ยงปูย่า ตายาย แต่ให้เราเลี้ยงเค้าอย่างเดียว
ทำให้ตอนนี้เรามี bias กับพ่อแม่ เรามาก
เราควรทำยังไงกังสถานะการแบบนี้ดี
เราบาปไหมที่จะคิดแบบนี้กับพ่อกับแม่
เดิมครอบครัวเป็นคนต่างจังหวัด
พ่อ กับ แม่ แต่งงานกัน มีลูกคือ พี่สาวเรา 1 คน + เราเป็นคนเล็ก
พ่อ แม่ แต่งงานกันย้ายมาทำงานที่สมุทรปราการ ตอนเล็กๆ เราอยู่กับพ่อ แม่ ที่สมุทรปราการ
ต่อมาพอเราอยู่ ป2 พ่อกับแม่เราให้เราไปอยู่กับตายาย อยู่ได้ไม่นาน แม่มีปัญหากับน้องสาว น้องแม่เลยไล่เรากับพี่สาว ตอน ป2
ไปอยู่ที่อื่น ตอนนั้นอยู่ตจว ย่าเลยรับเรากับพี่มาเลี้ยง จากนั้นเราก็อยู่กับย่ามาตั้งแต่ ป2 จนจบม3
ตลอดเวลาที่อยู่กับย่า ย่าเป็นคนเลี้ยงเรามา พ่อแม่ก็ส่งเงินมาให้ใช้ แต่พี่สาวเราเกเรมาก
เรียนไม่จบไหนเลย แต่เราค่อนข้างขยันไม่เกเร ตั้งใจเรียน คิดอย่างเดียว อยากจะถีบตัวเองให้สูง อยากรวย
แต่กลับกันกับพี่สาวเรา เกเร ไม่เรียน
หลังจากนั้นพอเราอยู่ ม3 พี่สาวเราก็อายุ 18 เราอายุ 15 พี่สาวเราก็ไปทำงานเป็นสาวโรงงาน
พอเราอยู่ ม4 เราก็ย้ายมาเรียน ที่สมุทรปราการ พ่อกับแม่ ก็พามาอยู่ด้วย แต่บ้านที่พ่อ แม่ พามาอยู่นั้นเป็นแบบลำบากมาก
ข้างล่างเป็นกองขยะ + น้ำท่วมมีกลิ่นเหม็น ตัวเงินตัวทองอยู่ข้างล่าง เยอะมาก เราทั้งกลัวทั้งอยากย้ายมาก
พ่อกับแม่ก็บอกใครๆก็อยู่กัน ทนๆไป พ่อ แม่เรา สองคน รายได้ต่อเดือนไม่น้อยเลย เมื่อ20ปีที่แล้วตกปรเมานเดือนละ4-5 หมื่น
เราก็บอกแม่ทำไมไม่ซื้อบ้าน เค้าบอกเด่วก็ไปอยู่ ตจว แล้ว แต่พ่อ กับ แม่ ไม่มีเงินเก็บเลย หมดไปกับหวย เราทั้งเตือนทั้งบอกก็ไม่ยอมหยุด
พอไปโรงเรียนเราอายเพื่อนมาก เพื่อนอยากมาบ้านมาก เราก็อายมาก
ตอนนั้นเรายิ่งตั้งใจเรียนหนักมาก ร้องไห้มองท้องฟ้าตลอด อยากไปจากตรงนี้ จนสอบได้ที่1 ของห้องเลย ขอดีมั้ง555+ แต่ตอนนั้นคือหดหู่มาก
จากนั้นพอจะจบมอ 6 เราก็สอบได้เรียนมหาลัยดัง คณะดัง ของประเทศ ในขณะที่พี่สาวเราก็แต่งงานกับคนในโรงงาน
เราเรียนจบทำงาน ก็กลับมาอยู่บ้าน จากนั้นก็เราก็ซื้อบ้าน กู้เงิน พ่อกับแม่ก็เลยขอพาพี่สาวกับแฟนมาอยู่ บ้านหลังเล็กๆ
ตั้งแต่เราเรียนจบเราก็ช่วยพ่อกับแม่ใช้หนี้ พร้อมกับซื้อทองให้แก่ทุกปี ปีละบาท
ปล ระหว่างเรียนเรากู้ กยศ + สอนพิเศษ พ่อแม่เราก็ส่งให้เราบ้าง ไม่ส่งบ้าง เราไปอยู่สังคมมหาลัยไฮโซ เราบ้านจนแต่เราไม่อายเลย ตรงนี้ไม่มีปัญหาเลย
ระหว่างที่เราเลี้ยงดูพ่อ แม่ ระหว่างนี้เราก็มีส่งเงิน ซื้อของไปให้ย่าเราตลอดเหมือนกัน เรารักย่ามาก แต่ระหว่างนี้ แม่กับพ่อก็จะบอกย่าไม่ดีอย่างนั้น อย่างนี้ เราก็เฮ้อ จนเราต้องแอบส่งเงินไปให้ย่าใช้โดยไม่บอกพ่อกับแม่ พ่อแม่ก็ยืมเงินย่ามา1แสน แต่ไม่คืน วันที่ย่าเราเสีย เราเสียใจมาก
บวกกับเรามีปัญหาทางบ้านคือ
พี่สาวเราเลิกกับแฟน แต่แฟนพี่สาวซื้อบ้านติดกับเรา แล้วพาแฟนใหม่มาอยู่ พี่สาวกับแฟนเลยเลิกกัน พี่สาวได้เงินมาก้อนนึง
แต่ด้วยเป็นสาวโรงงงาน เงินเดือนนน้อย พี่สาวเราติดสบาย เงินไม่พอใช้ตลอด พอเราสงสารพี่สาว เลยย้ายออกไปอยู่คอนโด โดยเราช่วยพี่สาวเดือนละ3,500 ปีนึง แต่คราวนี้พ่อกับแม่เรา ก็จะกลับไปอยู่ ตจว เลยขอเงินเราไปสร้างบ้านก้อนนึง ประกอบตอนนี้เราออกจากงาน ไม่มีรายได้ แต่มีเงินเก็บอยู่ ก้อนนึง แต่เราก็แบ่งเงินให้พ่อกับแม่ กับพี่สาว
จนตอนนี้เรามาคิดว่าทำไม ต้องเป็นเราคอยแบกครอบครัวอยู่คนเดียวตลอด
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันพ่อกับแม่ พยายามสอนเรา ในสิ่งผิดๆ บอกย่าไม่ดี คนนั้นไม่ดี ตัวเองดีคนเดียว ตัวเองประสบความสำเร็จใจชัวิตมาก
พ่อยิ่งแล้วใหญ่ เราฟังเรายังเบ๊ะปากเลย เพราะของเงินบ้าน ทุกอย่างเราหามาทั้งนั้น
พอเราไม่มีงาน เราอยากให้พี่สาวไปอยู่หอพักที่เค้าจ่ายเองได้ พ่อกับแม่ ก็แบบ ช่วยพี่หน่อยๆ พี่สาวเราก็ติดสบาย ปากบอกสงสารเรา กชแต่ก็สงสารแต่ปาก
พ่อกับแม่บอก ไปอยู่บ้านส่งเงินให้เค้าใช้เดือนละ10,000 ด้วยน่ะ ไม่งั้นไม่พอใช้ เค้าบอกก็เราเรียนสูงคนเดียว
บางวันเรานี่ร้องไห้เลย คิดว่า
ทำไมพ่อแม่ ไม่รู้จักเก็บเงิน
ทำไมคิดว่าต้องคิดว่าให้เราเลี้ยงเค้า เลี้ยงพี่สาว เราให้เงินได้แต่ไม่มากขนาดนี้
ทำไมพ่อกับแม่ สอนเราแต่ตัวเองทำไม่ได้เลย
ตัวเองไม่เคยเลี้ยงปูย่า ตายาย แต่ให้เราเลี้ยงเค้าอย่างเดียว
ทำให้ตอนนี้เรามี bias กับพ่อแม่ เรามาก
เราควรทำยังไงกังสถานะการแบบนี้ดี