คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้เราอะเริ่มรู้สึกว่าเวลาที่เราเรียนด้วยตัวเองมันเรียนรู้เรื่องกว่าในห้องเรียนตอนนี้เราก็ออกจากระบบการศึกษาแล้วตั้งใจจะมาสอบเทียบ GEDแต่ทางครอบครัวเหมือนจะไม่ยอมเอาแต่จะให้เรียนกศนทั้งๆที่เราก็เคยบอกไปแลัวว่าจะสอบเทียบ

นี่ก็เลยโดนด่าประจำว่าโง่ แค่เรียนๆไปมันจะตายรึไง อยากโง่ไปจนตายรึไง แต่เวลาที่เราหาความรู้เรามักจะใช้ช่วงเวลากลางคืนซะส่วนมากทำให้ตอนเช้าเรามักจะหาทำอะไรไปพลางๆเพื่อไม่ให้เรากดดันตัวเองจนเรียนไม่เข้าใจมันก็เลยทำให้ครอบครัวคิดว่าเราเอาแต่นอน เล่นโทรศัพท์ไม่เรียนห่าเหวอะไรเลย  

ตอนนี้เรากำลังศึกษาเกี่ยวกับเรื่องของวิทยาศาสตร์ที่จะไปสอบแต่ก็โดนด่าอีกแล้วเนื่องจากวันนี้พี่เราทำความสะอาดบ้านแล้วเราช่วยไปนิดเดียวเช่นเก็บขยะ เราเป็นพวกคนประเภทสลอตเวลาจะทำอะไรก็จะทำแบบช้ามากบางทีก็ลืมด้วยว่าต้องทำอะไร นั้นจึงเป็นเหตุให้พี่โกรธเราแล้วนางก็เก็บขยะทิ้งเองไม่ใช่แค่นั้นหนังสือเรียนก็ถูกเก็บทิ้งไปด้วยอยากจะบอกว่าเล่มใหม่มาก พอเราถามเพราะอยากช่วยก็ถูกด่ากลับมาว่าไม่ช่วยอะไรแล้วยังเกะกะอีก เอาจริงตอนนั้นแอบร้องไห้นะแต่ไปร้องในห้องน้ำเอา

พออะไรมันเสร็จเรียบร้อย เอ่อ แม่ก็โทรมาหาเราแล้วก็มาด่าเราอีกว่าไม่ช่วยอะไร เรียนก็ไม่เรียน ทำงานก็ไม่ทำ แล้วก็ด่าอีกสารพัด ทั้งๆที่เราก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วนะว่าจะไม่ร้องไห้ให้กับเรื่องพวกนี้แต่มันก็ทนไม่ได้อ่ะ เราเสียน้ำตาให้กับคำว่าครอบครัวมาหลายครั้งมากจนคิดว่าถ้าโดนมากๆน่าจะชินไปเอง

ไฟในการเรียนของเราหมดเคยหมดไปแล้วนะครั้งนึงแต่เราก็มีไฟอีกครั้งเพราะอยากให้ครอบครัวเห็นว่าถึงแม้จะไม่ได้เรียนในระบบการศึกษาก็เรียนจบได้แต่ตอนนี้มันเหมือนจะมอดอีกแล้วเพราะสาเหตเดิมๆ

แต่อาจจะเป็นเพราะเราที่ไม่บอกว่าเรียนแบบด้วยตัวเองอยู่ก็เลยโดนด่าเพราะบอกไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดีนี่เนอะ  

ไม่ได้บอกว่าเราเขียนนิยายอยู่เพราะกลัวว่าจะโดนด่าว่าทำเรื่องไร้สาระการเรียนไม่สนใจเอาแต่ทำอะไรไร้สาระ

เล่นโทรศัพท์ทั้งวันก็โดนด่าอีก พอบอกว่าเล่นโทรศัพท์ก็ด่าว่าเล่นแต่เกม

เราจะทำยังไงดี ทำนู้นนี่ก็โดนด่า ไม่ทำก็โดนด่า ทำอะไรก็ผิดพลาดไปหมด เราไม่อยากร้องไห้เพราะครอบครัวอีกแล้วอ่ะ