รู้สึกว่าการมีลมหายใจให้ข้ามไปแต่ละวันมันเหนื่อย มันท้อ มันสินหวังจังเลย ยุคที่ของแพงทั้งแผ่นดิน เงินไม่พอใช้ ครอบครัวไม่ค่อยเข้าใจ แฟนก็ปรึกษาอะไรไม่ค่อยได้ รู้สึกโดดเดี่ยวค่ะ ตอนที่พิมพ์อยู่น้ำตาซึมค่ะ อยากมีคนคุย คนระบายหลายๆอย่างในใจ ไม่รู้จะผ่านมันไปยังไง อย่างที่บอกรู้สึกว่าการมีลมหายใจมันยากมากในแต่ละวัน ตอนหลับไม่อยากตื่นเลยค่ะ ไม่อยากตื่นมาเจอกับหนี้สิน กับคนรอบข้าง ใครเคยเหนื่อย เคยท้อบ้าง ผ่านมันไปยังไงคะ ?