เราคบกับแฟนมาจะ5ปีตั้งแต่เราอยู่ม.3จนตอนนี้เราอยู่ปี1 แฟนเราอายุเยอะกว่าเราค่อนค่อนมากตอนนี้เรา19 เขา30+ต้นๆ เราเคยเลิกกันไปอยู่รอบหนึ่งคือเรามารู้ความจริงว่าเราเป็นเหมือนกิ๊กเขาเขากำลังตะแต่งงานแต่สุดท้ายเขาก็เลือกเรา เราไม่ได้ไปแย่งใครมาแต่อย่างใด ผญ คนนั้นเขาบล็อกเราทุกอย่าง ซึ่งผญก็มีหน้าที่การงานที่คู่ควรกับเขานะคะส่วนเราก็แค่เด็กวัยรุ่นทั่วไปไม่มีอะไรเลย แต่เรื่องนี้ผ่านมาตั้งแต่ปี62ละแต่เราก็ยังมีเจ็บบ้างที่นึกถึงและเห็นอะไรเก่าๆ  แต่ปัจจุบันคือเราเลิกคุยกันไปอยู่5-6เดือน ในปี64 และกลับมาคุยกันแบบจริงจังตอน ท้ายๆมีนา65 เราไปอยู่คอนโดกับเขาเราอยู่ด้วยกันเกิอบทุกวันในเดือนมีนา ซึ่งเราไม่ได้มีอะไรกันเลย เราไม่รู้ว่าเขาเหนื่อยจากงานหรือเขาไปแอบมีอะไรกับใครมาแล้วนะคะ มันมีจริงๆหรออยู่ด้วยกันทุกวันแต่ไม่มีอะไรกันเราอยู่ด้วยกันทุกวันตั้งแต่มีนาจนถึงตอนนี้29พฤษภาคม65 เราบอกเลยว่านอนด้วยกันทุกคืนแต่ไม่มีอะไรกันเลย เขายังรักเราอยู่ไหมคะ ไม่กอด ไม่หอมไม่อะไรสักอย่างเวลาอยู่ด้วยกันเขาก็เล่นแต่เกม เราใช้ชีวิตแบบเขาทำงานเวลาทั่วไปเวลาปกติ 08.00-17.00  ส่วนเราเป็นช่วงปิดเทอม มหาลัยยังไม่เปิด เราก็ทำพาร์ทไทม์บ้างแต่ส่วนใหญ่หบักๆคือเราเป็น Pg,Pr เราทำงาน18.00-24.00  ทุกวันเราจะเจอกันแค่ตอนตื่นนอนกับวันหยุดเขาเท่านั้น เขาเลิกงานมา17.00 กว่าเราก็เตรียมตัวอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานแล้วแต่เราไม่ได้ทำงานทุกวันนะคะบางวันเราก็อยู่กับเขาตัวติดกันแบบ24ชั่วโมง แต่หลังจากที่กลับมาคุยกันครั้งนี้เขาเหมือนรังเกลียดเรามาก เราทะเลาะกันอยู่พักใหญ่ๆทะเลาะแบบรุนแรงมาก คือ เราอยู่หอเขาอยู่คอนโดเราก็ผลัดกันนอนคอนโดเขาบ้างนอนหอเราบ้าง แต่ช่วงนี้คือ เราย้ายหอไปอยู่กับเพื่อนถาวรแล้วเพราะเราเป็นเด็ก ตจว ที่มาอยู่หอในเมืองประหยัดค่าใช้จ่ายด้วยเราไม่อยากขอเงินเขาไม่อยากให้เจามาช่วยอะไรเราทั้งนั้น แต่เราเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มไม่ใช่ละเรารักเขามากๆเลยเขาทำร้ายจิตใจเรากี่ครั้งเราไม่เคยไปจากเขาเลยเรารักเขาทั้งๆที่หน้าตาก็ธรรมดา รวยไหมก็รวยนะแต่ไม่ได้เปย์เราขนาดนั้น คือเราชอบกินหมูกระทะ ตั้งแต่คบกันมาตะ5ปีเพิ่งเคยไปกินหมูกระทัร้านข้างทางด้วยกันครั้งแรกปกติไปกินแต่ชาบู Mk ในห้าง เขาบอกเขาปวดหัว ทำหน้าตาไม่โอเคเลยตอนที่เราพาเขาไปกิน เขาไม่สนใจเราเลยเขาเมินความรู้สึกเรามาก แต่ถ้าเขาไม่รักเราเขาจะให้เรามาอยู่กัยเขาทำไมคะ ถ้าบอกว่าหวังเซ็กส์ เราก็ไม่ได้มีอะไรด้วยกันมาสักพักแล้วค่ะ เรารักเจามากเบยแต่ทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยกันเขาเหมือนไม่ค่อนโอเคกับเราเลย เราไม่ได้หลงตัวเองนะคะ เราไม่ได้หน้าตาดีถึงขั้นว้าว แต่เราก็ไม่ได้ขี้เหร่จนน่าอายไม่น่าคบขนาดนั้น เเต่เขาเหมือนรังเกลียดเรามากเขาไม่ชอบที่เราทำงานแบบนี้แต่เราก็ไม่อยากขอเงินเขา เมื่อวานทะเลาะกันเจาบอกเรามันใช้ชีวิตคนละเวลากันเขาใช้ชีวิตกลางวันเราใช้ชีวิตกบางคืนเขายังบอกอีกว่าแต่งตัวให้มันสมวัยหน่อยทำตัวเหมือนเป็นขึ้นทุกวัน แล้วเขายังไล่เราแบบตะคอกขึ้นเสียงให้ไป เพราะว่าเขารอเรามา2วันเราไม่ไปหาเขาสักทีไปอีกทีคือไปหาตอน4ทุ่ม เจาบอกว่ามาทำไมตอน4ทุ่ม มันเป็นเวลาออกหากิน เขาพูดแรงมากจนน้ำตาเราไหลเราก็เดินออกจากห้องเขาแล้วกลับห้องเรา พอตอนเช้ามาก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม เป็นเเบบนี้วนลูปมาสักพักแล้ว เราอยากตัดใจจากเขาแต่รักเขามากเหลือเกิน และเราอยากรู้ว่า เขายังรักเราอยู่ไหมคะ นอนด้วยกันทุกวันแต่ไม่มีอะไรกันเลย นอนหันหลังให้กันทุกวัน
แต่ระหว่างหลายปีที่คบกัน เรากับเขาไม่ได้เจอกันบ่อยนะคะเราอยู่กันคนละจังหวัด เราอยากรู้จริงๆค่ะว่าควรทำยังไงต่อไปเรารักเขามากๆเพราะเขารักพ่อเรามากๆ ตอนพ่อเราป่วยเขาเป็นคนมีฐานะที่ไม่สนใจฐานะทางบ้านของเรา เขาช่วยเราทุกอย่างตลอดหลายปีมานี้แต่เขาเฉยชาเกินกว่าเราจะทนไหวจริงๆเราร้องไห้ทุกวันเรานอนอยู่ดีๆเขาพบิกตัวหันมาขนกับหน้าเราเขารีบหันหลังกลับไปเลยเหมือนเขารังเกลียดเราเลย เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ