คือว่า ผมรู้ตัวว่าผมผิดเองที่ที่ปฏิเสธไปไม่สุดเอง
ปกติแล้วมีเรื่องอะไรผมจะบอกเพื่อนผมแล้วก็แฟนผมตลอดว่าเออแบบมีคนทักมาคุยด้วยนะแต่ว่าไม่ได้ยุ่งไม่ได้อะไร ถ้าบอกเพื่อผมไปมันจะคอยช่วยคอยห้ามอยู่แล้ว ถ้าบอกแฟนไปตั้งแต่แรกก็คงไม่เกิดเหตุการแบบนี้ขึ้น แต่ผมก็เลือกที่จะไม่บอกจนมันเลยเถิดไปไกล 

มันเลยเถิดเพราะว่าในวันนั้นผมไปทำงานแล้วผมแบบน่าจะทำของตกไว้แล้วมีคนเอามาคืนผม แล้วหลังจากนั้นผมก็ไปทำงานตามปกตินะ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร จากนั้นอยู่ดีๆเขาก็แอดไลน์ผมมาถามนู่นนี่นั่นผมก็ตอบไปตามมารยาทแบบ อืมโอเค บางทีก็ไม่ตอบด้วยซ้ำแต่ผ่านไปหลายวันเข้า เขาทักมาบอกว่าผมทำของตกไว้ แต่ว่าผมก็ทำตกไว้แต่ผมหาของเกี่ยวกับสิ่งที่จะต้องไปเอาไปทำงานไม่เจอผมเลยคิดว่าจะตกหรือร่วงจริงๆ ผมเลยถามไปว่าเก็บไว้ไหนตอนแรกเขาบอกว่าเอาเก็บไว้ให้ที่ทำงานผมก็ไปก็ไม่มีแล้วเขาก็บอกอีกทีว่าน่าจะเก็บไว้ที่ห้องให้ไปที่ห้องเขา ผมก็เลยคิดว่าเออไปเอาของให้มันจบๆแล้วก็จะรีบกลับไปหาแฟน แต่พอไปถึงก็ไม่มีอะไร แต่ว่าพอผมจะกลับอยู่ดีๆเขาเอาน้ำอะไรมาให้ผมกินก็ไม่รู้ คือผมก็ปฏิเสธแล้วแหละ บอกว่าไม่เอา จะกลับแล้ว จะกลับไปหาแฟน เขาก็เซ้าซี้ผมก็เลยยอมกิน สุดท้ายผมรู้ตัวอีกทีคือผมกับเขาคือถอดเสื้อผ้ากันอยู่บนเตียง ผมเลยคิดว่าผมโดนเอาครั้งแรกไปแล้วผมก็มาสารภาพกับแฟน จริงๆมันเกิดขึ้นมาได้4-5วันแล้ว ตั้งแต่วันนั้นผมรู้สึกผิดมาตลอด แต่ผมไม่กล้าบอกเพราะกลัวทุกๆอย่าง แต่เค้ารู้สึกว่าไม่อยากให้แฟนผมอยู่แบบนี้อีกแล้ว ผมเลยตัดสินใจสารภาพไปตรงๆ 

ผมจะมีโอกาสได้กลับไปคบกับแฟนแล้วก็ได้กลับไปแก้ไขอะไรได้มั้ยครับ ผมไม่เคยคิดเลยจริงๆว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นกับผมจริงๆ😭😭😭

จะว่าผมโง่หรือว่าผมยังไงก็ได้ แต่ผมอยากรู้จริงๆว่ามันจะมีโอกาสได้กลับไปมั้ย 

และผมก็รู้ตัวว่าผใเป็นคนผิดจริงๆ😭😭