ผมมีเพื่อนสนิท ที่คบกันมาเป็น10ปี มีเรื่องราวมากมายที่คนเป็นเพื่อนหลายๆคนเขาก็มีกัน แต่เพราะว่าความสนิทมากจนรู้สึกว่า ไม่มีความเกร่งใจอะไรอีกแล้ว มันจะต้องรู้สึกยังไง ยกตัวอย่าง เพื่อนทำงานเสริมจากงานประจำเพื่อหาเงิน ผมยินดีและสนับสนุน เปลี่ยนไปเรื่อยๆตามกระแส แต่บางงานผมก็ไม่รู้ว่าทำอะไร บางช่วงขอให้ช่วยทำนั้นทำนี้ ซึ่งผมก็ช่วยเสมอ ถึงแม้เวลาถามไปว่าคืออะไรก็จะไม่ตอบ ถ้าไม่จับได้เอง อย่างเช่นการออกแบบ ให้ช่วยทำ power point ผมก็คิดว่าเป็นงานที่มันต้องส่งหัวหน้า ก็ช่วยจนเสร็จ พอมารู้ที่หลังคืองานที่มันเอาไปขาย อ่ะ โอเครไม่เป็นไร ต่อมาให้ช่วยออกแบบเรซูเมให้หน่อย บอกว่าจะไปสมัครงาน โอเครช่วยดูให้ ออกแบบทำให้ แก้ Wording ภาษาอังกฤษต่างๆ ซึ่งชื่อก็เป็นชื่อของมัน แต่ลักษณะงานมันไม่ใช่ เพราะผมรู้ว่ามันผ่านงานอะไรมาบาง พอถามจี้ๆไปบอกว่ารับงานมา ได้เงินเท่านั้นเท่านี้ และที่ผ่านมาที่บอกให้ช่วยแก้งานคืองานที่รับมา แต่แค่มาใส่ชื่อมัน ผมก็เริ่มรู้สึกว่า อ้าว! ทำไมหลายๆครั้งไม่บอกความจริงเลย ที่ผมทำให้เพราะว่าอยากช่วยเพื่อน แต่ผลสุดท้ายคือเวลาให้ช่วยอะไร นั้นคืองานที่มันเอาไปหากิน พอพูดเตือนไป ก็หาว่าคิดเยอะ คิดเล็กคิดน้อย แต่มันไม่ใช่ครั้งเดียวมันหลายครั้ง เอางานออกแบบมาให้ช่วยดู ผมก็แนะนำว่าควรใช้สีแบบไหนเหมาะกับงานนั้น ควรเอาตัวหนังสือแบบนี้ถึงจะเหมาะ ที่ผ่านมาที่ช่วยคืองานเอาไปขาย ไม่ขออะไรมากขอแค่เห็นใจซึ่งกันและกันบาง เกร่งใจกันบาง แล้วควรต้องรู้สึกแบบไหน ตอนแรกก็ไม่เคยคิดเรื่องอะไรเลยเพราะว่าเพื่อน แต่พอมีเรื่องแบบนี้ก็ทำให้หวนคิดว่า เวลาไปกินเหล้าเอา ผญมา ผมก็จ่ายเงินทั้งหมด เพราะตอนแรกบอกว่าไปกินกันแค่นี้แต่เอา ญ มาแล้วมาบอกว่าจ่ายให้ด้วยไม่มีเงิน ไม่ว่าจะมาพักที่หอช่วงผมเรียนแล้วไม่ช่วยออกค่าหอ ค่าน้ำมันรถที่ใช้แล้วไม่เคยเติม เอา ญ มานอนที่ห้องผมตอนผมไม่อยู่ เพราะเห็นถุงยาง และอีกเยอะมาก มันผุดมาเรื่อยๆจนรู้สึกแย่ แต่ก็คิดว่ามันเป็นเพื่อน ก็พยายามมองข้าม แต่เพราะเวลาเตือนมันไม่เคยสำนึก แล้วชอบพูดว่า กูควรสำนึก ? หรือ มาบอกให้กูสำนึกหรอ ?
ช่วงหนึ่งผมหายไป ไม่ได้ติดต่อ แต่มันก็ติดต่อมาก่อนตลอด แต่พอมันของความช่วยเหลือ ในใจก็คิดแล้วว่า จะเอาอะไรกับกูอีก