คือเราก็เป็นวัยรุ่นอะเนาะ  เรียนอยู่ ม.5 หน้าตาค่อนข้างดี  แต่ก่อนเราชอบผู้หญิงแต่อยู่ ๆ เราก็ชอบผู้ชายด้วยกัน มันเป็นไปเองนะเกิดความรู้สึกที่ดีและกลายเป็นความรัก  แต่ก่อนเราจะแอนตี้และไม่ชอบคุยกับพวกกระเทย ตุ๊ด เลยจริงๆ  ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมื่อนกันทั้งๆ ที่พวกเค้าก็ไม่ได้ทำอะไรให้เราเดือดร้อนหรือ ทำให้เราเสียหาย เราก็ไม่รู้นะว่าเพราะอะไร แต่เอาเข้าจริง ๆ เราก็กลายเป็นเกย์ไปโดยไม่รู้ตัว  

ปกติเราจะไปออกกำลังกายสนามกีฬาใกล้บ้านและเล่นบาส เล่นบอล ตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วไปและเราก็ได้มีโอกาสได้เจอพี่คนนี้ เค้าเป็นคนหล่อ น่ารัก คนนึงเลยนะในสายตาเราเอง  ยิ้มทีนี่ละลายเลย ตอนแรกก็ไม่ค่อยกล้าคุยด้วยเท่าไหร่เพราะพี่เค้าดูเป็นผู้ใหญ่ ดูนิ่ง ๆ ปกติเราก็ไม่ค่อยกล้าคุยกับคนที่นิ่ง ๆ เท่าไหร่ แต่พอได้เล่นบาสด้วยกันและได้พูดคุยกัน  ก็กลายเป็นรู้จักกัน ปกติเวลาเราไปเล่นกีฬา ก็ไม่ค่อยจะรู้อะไรเกี่ยวกับเพื่อน ๆที่มาเล่นกีฬาที่นั้นเสักเทา่ไหร่ นอกจกาเพื่อนที่โรงเรียนเดียวกัน  นอกนั้นก็รู้แค่ชื่อ   และเราก็เป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าถามคำถามอะไรลึก ๆ กับใครอะไรสักเท่าไหร่  

พอคุยกันไปคุยกันมาก็ทำให้รู้จักพี่เค้ามากขึ้น  และมีอกาสได้ไปกินข้าวเย็นกับพี่เค้าและเพื่อน ๆ ของผมเองนี่แหละ และก็ทำให้ได้รู้ว่าพี่เค้าอยู่บ้านที่ไม่ไกลจากผมสักเท่าไหร่   และพี่เค้าก็ถามว่ามาเล่นกีฬายังไง  และเล่นบ่อยแค่ไหน  ผมก็บอกไปว่าผมเป็นคนชอบออกกำลังกายมาบ่อยพี่เค้าก็เลยบอกว่าเหมือนกันเลย  และก็บอกว่าถ้าจะมาก็โทรหาหรือไลน์มาก็ได้เพื่อจะได้มาพร้อมกัน ผมก็ได้แต่หัวเราะเพราะรู้สึกเกรงใจ  แต่ก็แลกไลน์กันไปไม่ได้คิดอะไร  
มาวันนึงพี่เค้าก็ทักมาและถามวา่เย็นนี้จะไปออกกำลังกายไปด้วยกันไหม  ผมก็เกรงใจก็ได้แต่บอกไม่เป็นไร  แต่สักพักพี่เค้าก็มาจอดหน้าบ้านและกรดกริ่งเรียก เลยทำให้ได้เจอกับแม่ของผมและก็ทำให้แม่ผมกับพี่ได้เจอกันในวันนั้น  แม่ยังแซวพี่เค้าเลยว่าหล่อดี  เลยทำให้ผมต้องไปออกกำลังกายพร้อมกับพี่เค้าในวันนั้น ขากลับแม่ที่ออกมารับหน้าบ้านก็ยังบอกว่า  ถ้าจะไปก็แวะมารับน้องได้เลยนะเพราะว่าผมขี่รถเร็ว เป็นห่วง 

จากน้นมาก็ได้ไปไหนมาไหนกับพี่เค้าบ่อย ๆ  ปรึกษาเรื่องเรียน  เรื่องความรัก เรื่องอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง เพราะพี่เค้าเป็นคนที่นอกจากหล่อแล้วยังเก่งอีกต่างหาก  เก่งสารพัดอย่างเลย  พี่เค้าสอนผมเสมอว่าอะไรทำได้เองก็ทำนะ อย่าใช้แต่เงิน  ผมเคยถามว่าทำไมพี่ไม่มีแฟนเค้าบอกว่าเค้าไม่อยากเสียใจอีกแล้ว   ผมก็ไม่ได้ถามอะไรต่อก็แค่แซว ๆ ว่าพี่ชอบผู้ชายหรือผู้หญิงละ  แต่พี่เค้าก็ได้แต่หัวเราะ จากวันนั้นก็ทำให้ผมกับพี่เค้าสนิทกันมากจนถึงขั้นที่ผมบอกชอบพี่เค้าไป  แต่พอบอกชอบเค้าไปเท่าน้นแหละ  พี่เค้าไม่ค่อยมารับผมไปเล่นกีฬา  ไม่ทักไลน์มาคุย ไม่ค่อยรับโทรศัพท์ผม  ด้วยความที่ผมเป็นวัยรุ่นอะเนาะ ก็เลยสงสัยก็เลยไปหาถึงบ้านเลย  พี่เค้าก็ยิ้มออกมารับผมเหมือนเดิมและเค้าก็ให้เข้าบ้าน

พี่เค้าทำตัวปกติมากนะ  ผมก็ถามว่าทำไมถึงไม่ค่อยรับและทักไลน์มาหา  หรือไปรับเหมือนเดิม พี่เค้าก็บอกว่างานเยอะ ต้องเรียนเทรดหุ้น ต้องหาเงิน ไม่ค่อยมีเวลาเลยช่วงนี้  และผมถามแบบตรงมากว่าแล้วพี่ชอบผมไหม  พี่เค้าก็ไม่ตอบนะและบอกว่า "เราเป็นได้แค่คนรู้จักกันนะ" แต่ผมก็ไม่ยอม ก็ร้องโวยวาย และพยายามหาสาเหตุให้ได้ว่าทำไม และพี่ก็เค้าขอตัวทำงานผมก็เลยต้องขี่รถกลับบ้านไปพร้อมกับน้ำตา

และพี่เค้าก็ยังคงห่างหายไปเหมือนเดิม   เพื่อนที่เล่นบาสด้วยกันยังถามเลยว่าทำไมพี่เค้าไม่ค่อยมาเลยช่วงนี้ ผมก็ได้แต่ยิ้ม ๆ แต่บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน จริงๆ เพือ่นผมคนนึงมันก็เคยแซวผมกับพี่นะว่าคิดอะไรมากกว่าพี่น้องอะเปล่า  คือเพื่อนผมไม่รู่ว่าผมเป็นเกย์อะครับ  

และผมก็มารู้คำตอบจากเพ่อนของพี่เค้าที่อยู่ในตลาดว่า พี่เค้าเคยมีแฟนเป็นเด็ก ผช. แต่ว่ามีเหตุอันทำให้ต้องเลิกกันไป และตอนนั้นพี่เค้าเสียใจมาก เหมือนคนสติหลุดไปเลย  และพี่เค้าก็ไม่อยากมีแฟนอีกเลยและก็โสดมานานแล้ว  เพื่อนพี่เค้ายงบอกเลยว่า ให้เลิกคิดได้เลยเพราะเป็นไปไม่ได้เลย อายุห่างกันขนาดนี้มันเป็นไปได้ยาก  

ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมละ   

*****จนตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ทำไมคน ๆ นึงต้องปิดกั้นตัวเองได้ขนาดนี้******