เราเป็นคนที่บางครั้ง คิดเร็ว ทำเร็ว กล้าเสี่ยง กล้าตัดสินใจ ซึ่งดูเหมือนจะไม่ใช่ปัญหาก็จริงแต่การที่เรา พูดออกมาเร็วด้วย ตามที่คิด ไม่มีพิจารณาให้ถ้วนถี่ 20 ตลบ เราเลยจะทำร้ายคนอื่นอยู่เสมอ
บางครั้งเราพูดเร็วไปตามใจตามความรู้สึก แล้วเกิดปัญหา เลยหยุดคิด พิจารณา ไม่รีบตอบไป มันก็ช้าไปอีกค่ะ

ก็จะมานั่งนึกเสียดายว่าเราไม่น่าพูดแบบนี้ เราไม่น่าเร็วไป เราไม่น่าช้าไป มัวสำนึกผิดมันไม่ช่วยอะไร แต่ใจเราร้องไห้กำลังจะตายอยู่แล้ว สะกดไว้ ส่วนใหญ่เราพยายามกลับไปแก้ไข แต่หลายๆครั้งมันสายไป แบบทำอะไรไม่ได้อีกเลย
เรื่องที่เราเหมือนไม่แคร์ แต่แก้ยาก คือเป็นเพื่อนร่วมงาน เราว่าเจอกันบ่อย แต่ปัญหาถ้าพลาดแล้วใหญ่ ยาว แก้ยากกว่ามาก เพราะเลิกกันก็ไม่ได้ หายไปก็ไม่ได้ บลอกกันก็ไม่ได้อีกค่ะ 

คุณเคยรู้สึกแบบนี้กันบ้างมั้ยคะ…เสียใจกับความผิดของคุณ…แต่มันสายไป…แล้วบางครั้งก็แก้ไขอะไรไม่ได้ แม้คุณจะพยายาม

คุณ “เสียดายเมื่อสายไป” เรื่องอะไร เหตุการณ์ไหน เคยกลับไปแก้ไขอะไรได้บ้างไหมคะ