สวัสดีค่ะเราชื่อโยธา
เราใช้ชิวิตมาบนโลกใบนี้17ปี4เดือน19วัน22ชั่วโมงเราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเราใช้ชีวิตในแต่ละวันเราไม่มีความสุข พ่อของเราเสพยา ตั้งแต่วัยรุ่นได้ค่ะแล้วเค้าก็เลิกผ่านไปไม่นานเค้าก็จะกลับมาเล่นยาเหมือนเดิมจนเราโตมาถึงตอนนี้แล้วการที่เค้าเล่นยาเค้าชอบคิดว่าแม่มีคนอื่นแอบคุยกับคนอื่นหนักเข้าไปเรื่อยระแวงว่าจะมีคนมาฆ่ามีคนมายุ้งเหมือนคนขาดสติเรากลัวมากเลยค่ะแต่ตัวเราก็ไม่ได้ดีนะคะตอนเด็กๆเราถูกเลี้ยงมาแบบผิดๆค่ะเราพึ่งมารู้จักว่าเราทำตัวแย่ก็ตอนได้เจอครูมัธยมเค้าสอนเราว่าการที่เราทำตัวยังนี้ไม่ดีได้รู้ว่าครอบครัวเพื่อนเค้าสอนยังไงคือมันต่างจากเรามากเราอยากมีครอบครัวปกติมากๆๆแต่เราได้แค่ฝัน เราเป็นคนที่มีมลทินเราเคยโดนพ่อแท้ๆลวนลามไม่รู้ว่าโลกใจดีกันเราเหรอเราเลยยังไม่เคยโดนขมขืน เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเด็ก แต่เราก็ยังใช้ชีวิตมาได้ เราเคยคิดจะแจ้งตำรวจ แต่ก็กลัวว่าคดีพวกนี้แจ้งไปอีกไม่นานก็คงออกเรากลัวเค้ากลับมาทำร้ายแม่มาก เพราะเค้าชอบขู่ว่ากูจะตามหา ทำนองนี้กับแม่เราตลอด เราอดทน มาตลอด เราเคยมีอารมณ์ชั่ววูบผูกเชือกจะแชวนคอตัวเองแต่ตอนนั้นสติเราก็กลับมาเราร้องไห้เหมือนคนบ้าเลย ตอนนั้นเราเหมือนคนเสียสติ เราไม่รู้เลยว่าเราจะใช้ชีวิตยังไง จนไปนึกถึงตอนเด็กเราเคยพูดกับอากงว่าเราจะเรียนสูงๆมีงานทำให้อากงดู แต่อากงเราเสียไปนานแล้วแต่เรายังไม่อยากตาย เราแค่อยากใช้ชีวิตต่อไปจนกว่าเราจะตายเอง เราสับสนมากๆ ว่าทำไมครอบครัวเราถึงเป็นแบบนี้หาคำตอบมาเรื่อย เราก็คิดได้ว่าทัศนคติของพ่อเราแย่มาก แม่เราก็ท้องเราตอนเรียน เราคิดว่าเพราะพ่อกับแม่เราเด็ก ขนาดตอนเราอยู่ในท้องแม่ พ่อเรายังไปตีกับสถาบันอื่นเค้าเล่าให้เราฟังเหมือนมันเป็นเรื่องที่น่าภูมิใจ เราโตมากับน้องตอนเด็กเราโดนตีบ่อยมากเราเข้าใจนะว่าการเลี้ยงดูของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่เค้าตีทีเราเลือดออกบ้าง บางครั้งป่วย เวลาเราร้องเค้าชอบบอก กูจะกระทืบซํ้าถ้าไม่หยุดร้อง เรากับน้องโดนยังงั้นจะเรากับน้องเข้าช่วงวัยรุ่นเราในตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร การทะเลาะเริ่มรุนแรงขึ้นน้องเราต่อยกับพ่อเลย เราเคยไปช่วยเค้าทำงานแล้วงานไม่ได้ดั่งที่เขาหวังเขาด่าเราแรงมากจนเราเถียงเขาไป เราเข้าใจนะว่าการเถียงไม่ดีแต่เราพยายามอธิบายว่าเราทำได้แค่นี้จริงๆ พ่อเราอารมณ์ดีร้อนมาก อยู่ดีเขาเดินเข้ามาจะกระทืบเราเราก็ถอยมาตั้งหลักเขาเอาหมัดจะต่อยเรา เราเลยหลบทันแต่เราหลบหมีดที่2ไม่ทันโดนเต็มๆปาก ปากเราแตกเรสก็ผลักเค้าออกเราอยากต่อยเค้าคืนนะแต่มันติดคำว่าพ่อ เราเลยเลือกผลักเค้าออก แล้วเดินหนีเลยเค้าก็ด่าเราเหมือนจะตามมาน้องกับแม่ก็ห้ามแล้วบอกลูกมันก็ทำได้แค่นั้น ที่จริงลูกมันต้องเรียนออนไลน์นะ เค้าก็เงียบ ถ้าถามว่าหนักสุดก็มีตอนหนึ่งเราอยู่หลังบ้านแล้วเค้าตามมากระทืบเราในนั้นเราไม่ทันตั้งตัวเราหนีไม่ทันเราโดนกระทืบเละเลยตาเขียวเละเลยแหละ เราอายมาก แต่เราเราก็เริ่มชินนะ เราชินมากเวลาเค้าทะเลาะกันเราจพใส่หูฟังตลอดแต่เราไม่กล้าเปิดเพลงดังเรากลัวว่าถ้าเค้าทำแม่เราจะช่วยไม่ทัน เราเคยแบบหาหูฟังไม่เจอ พอเค้าทะเลาะกันเราเลยออกจากห้อง ก่อนประตูจะปิดเราได้ยินว่าอย่กตายเหรอดังมากวินาทีนั้นเรากลับเข้าไปอย่างเร็วแล้วก็บอกว่าหยุดได้แล้วมั้ง แต่น้องเรามาพอดีเลยเอาพ่อออกไปข้างนอก เราช่วยแม่หลายครั้งมาก เราเคยเอาตัวบังโดนตบหลับเลยแหละตอนนั้นเด็กมากจำได้ว่าเอาตัวบังพ่อตบหรือต่อยเราล่วงเลย555ตื่นมาอีกทีคืองงเรื่องจบแล้วเหรอ ถามว่าทำไมไม่หนีตอนนั้นนะเราห่วงแม่กับน้องเรามากน้องเราน่ะไม่ค่อยสู้คนเลยเราเลยพยายามปกป้องทั้งแม่และน้องจนวัยรุ่นน้องเราไม่เรียนต่อออกจากบ้านเราก็บอกกับน้องนะว่าเอาตัวให้รอด แต่น้องก็ยังแวะมาหาบ่อยๆชอบมากินขนมเราตลอดเวลาเรามีตังชอบขอเราทั้งแม่และน้องเลยเราก็ให้นะเราหวังว่ามันจะทดแทนสิ่งที่หายไปได้จนช่วงนี้เราอยู่แต่บ้านเราเริ่มเอาเรื่องเดิมๆมาคิดว่าถ้าเกิดวันหนึ่งเขาคลั่งหนักๆล่ะเราจะปกป้องแม่ได้มั๊ย เราควรทำไงดี พ่อเค้าก็เดียวดีเดียวคลั่ง เราไม่รู้จะทำอะไรเลย