รู้แพ้..  รู้ชนะ.. รู้อภัย  คือน้ำใจนักกีฬา..

แต่ดูบอลเมื่อวาน เกือบมีเรื่องกัน เพราะใช้อารมณ์ในการเล่น ...เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง..

อาแปะเคยชอบดูบอลนะ  สมัยบอลโลกอดหลับอดนอนตามดูทุกทีม ยุคนั้นรู้จักนักเตะดังๆหลายคน ซีดาน ,บักโจ้ ,คลิ้นมันต์ ฯลฯ..

อาแปะมาเริ่มเบื่อบอลก็เวลาเห็นใช้อารมณ์กันนี่แหละ  ไม่รู้อภัย ชอบใช้กำลังกัน ทำให้ไม่อยากดู..

เมื่อวานมีโอกาสได้ดูบอลไทยเตะอีกครั้ง  ลูกยิงวีรเทพสวยมาก ชื่นชม  ... แต่ท้ายเกมส์เริ่มจะแรงจนเกือบปะทะกัน  อารมณ์เบื่อบอลกำเริบเลย..

เรียกว่าด้านอารมณ์ นักกีฬาไม่พัฒนาขึ้นเลย  กี่รุ่นต่อกี่รุ่น กี่ชาติกี่ภาษา ก็จะเห็นการใช้ความรุนแรงกับการกีฬา ...เสมอๆ    ก็มนุษย์...เนอะ..

รู้แพ้..  รู้ชนะ...   รู้อภัย..   เป็นแค่คำท่องสวยๆ...แค่นั้น   เล่นจริงก็ห้ำหั่นกันจนขาดสติ....

อารมณ์ดูการเมืองก็ประมาณนั้น  ....นั่นแล..

อาแปะ  คนโลกสวย  นั่งบ่นในวันฝนพรำๆ