สวัสดีค่ะ เรากับแฟนคบกันมาได้จะ 3 ปีแล้วค่ะ ซึ่งแม่เรารับรู้มาตลอดตั้งแต่เขามาจีบ ก่อนหน้านี้ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่มีช่วงนึงเราเลิกกับแฟนไปพักนึงเพราะเรื่องผู้หญิงที่เขามีอะไรด้วย แต่เลิกไปก่อนเราจะรู้เรื่อง พอเรารู้เลยเลิกกัน ซึ่งแม่เราก็รู้ หลังจากนั้นเรากับแฟนกลับมาคุยกันพักใหญ่ๆเลยกว่าเราจะยอมกลับมาคบอีกรอบ แต่เราระวังตัวตั้งแต่นั้นมา ใช้เหตุผลชั่งน้ำหนัก ไม่เผลอใจหรือรักเขามากเท่าเมื่อก่อน เอาง่ายๆคือไม่ลงใจเท่าเมื่อก่อนแล้ว และคิดว่าคงไม่แต่งงานกับคนนี้ แค่คบกันตามความรักที่มีในช่วงเวลานึงเท่านั้น ตอนแรกแม่ไม่ได้อะไรนะคะ แต่ก็แอบไม่อยากให้เรากลับไป แต่ไม่ได้ห้าม

   ปัญหามันเกิดขึ้นช่วงหลังๆค่ะ รู้สึกว่าหลายเดือนมานี้แม่เราหมกมุ่นกับเรื่องแฟนเรามาก เอาดวงเราไปดูหลายหมอ ซึ่งหลายคนก็พูดว่าคนนี้ไม่จริงใจ ไม่ใช่คู่ และเอามากรอกหูเราบ่อยมากๆ จนเราไม่อยากฟังแล้ว คือเราคิดว่าก็ไม่ได้จะลงเอยชีวิตกับคนนี้อ่ะ เราก็เคยจับเข่าคุยนะคะ ว่าไม่ได้คาดหวังว่าจะแต่งกับคนนี้นะ แม่ไม่ต้องห่วงหนูก็มีมาตรฐานของตัวเองที่วางไว้เหมือนกัน แต่เหมือนแม่ปล่อยวางไม่ได้ จนกลายเป็นทะเลาะกันเรื่องแฟน

มันหลายครั้งแล้วอ่ะค่ะ จนเราร้องไห้ ล่าสุดเราเหนื่อยมากแล้วพูดไปว่าเข้าใจว่าแม่ให้กำเนิดมาและแม่สำคัญที่สุดสำหรับเรา แต่นี่ก็ชีวิตของเรา เราแค่อยากใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง เพราะตั้งแต่เด็กเราแทบไม่ได้ออกไปเที่ยวแบบคนอื่นเลยค่ะ และไม่อยากรับรู้ดวงที่แม่ดูแล้ว ไม่ใช่รับไม่ได้แต่เรารู้จนไม่อยากฟังแล้ว และก็ตั้งใจไว้ว่าถ้าแฟนทำผิดอีกรอบเราไปแน่ๆ ถือโอกาสเริ่มต้นใหม่เลย แต่ทุกวันนี้เขาปฏิบัติเอาใจเราดี เป็นที่ปรึกษา เป็นเพื่อน เป็นห่วงเราจนกล้าขอเบอร์แม่เราไว้เพราะเราชอบติดต่อไม่ได้ เขาก็ถามเรานะคะว่าจะเข้าหาแม่ยังไงดี เราก็ไม่กล้าเล่าให้เขาฟังว่าเรากับแม่ถึงขนาดเคยจับเข่าคุยกันเพราะเขา 

ซึ่งตอนนี้เราเริ่มท้อแล้วค่ะ เราอยากฟังความเห็นของเพื่อนๆว่า เราควรเลิกกับเขาเพื่อแม่มั้ยคะ จะด่าก็ได้นะคะ แค่อยากได้ข้อคิดเพื่มเติม เราอาจจะคิดน้อยไปหรือเราควรเข้าใจอะไรมากกว่านี้ค่ะ 

ปล.เราเป็นลูกคนเดียวแล้วแม่เราก็ single mom ค่ะ เป็นไข่ในหินตั้งแต่เด็กเลย