อยากจะระบายมานานแล้ว พ่อแม่เราเป็นคนโรคจิต บังคับให้เรียนกับเรียน เสียค่าเรียนเป็นแสน ต้องมาทนกับความเจ็บปวดในใจ
จากชีวิตวัยเด็กที่ไม่ดีกลายเป็นวัยเด็กที่เลวร้าย เราตอนเด็กต้องล้มปวดหลายครั้ง ทั้งทางใจและกาย เพราะเรียนหนักเกินไป และเก็บกดจาก ปัญหา
สารพัดที่เข้ามา....
พอเรามาลองย้อมคิดให้ดีแล้ว ปัญหาเกิดจาก ตอนแม่เราพาไปหาหมอ คำแนะนำของหมอ คือ ให้เด็กทานยา จะได้หาย กินมาเกือบ 10 ปี ไม่หาย
เราเกลียดหมอมาก หมอไม่มีใครจริงใจ.. เค้าให้ยาเรามาทาน แต่เขาไม่เคยให้คำแนะนำกับ พ่อแม่ ว่า (ควรเลี้ยงลูกยังไง) เด็กจะบ้าตายแล้ว
เราสงสัยเป็น จิตแพทย์ได้เงินเยอะไหมที่เลี้ยงโรคคนไข้ อาการเรามีแต่แย่กับแย่ลง เหมือนทุกอย่างต้องมาลงไว้ที่เด็กคนเดียว
เป็นความผิดของเราที่ เจอ จิตแพทย์เลว รึเปล่า เสียค่ารักษาเป็นแสน เจ็บใจที่พ่อแม่คิดไม่ได้ ว่าควรจะแก้ปัญหายังไง..
จิตแพทย์ที่ไม่เคยใส่ใจคนไข้ มองแต่ ประวัติการรักษาและเรื่องเงินอย่างเดียว ที่ตลก คือ เราไปมาหลาย โรงบาลก้อเป็นแบบเดียวกันแปะ..
จิตแพทย์หลายทานที่เรียนจบสูงมา ท่านหนึงบอกเราเป็น สมาธิสั่นจำเป็น ต้องรักษา ทานยาเป็นประจำ ห้ามขาด ทำชีวิตเราพังเลยอ่ะ
เล่นก่อนน่ะ
แม่เรา เลี้ยงลูกแบบตามใจ ลูกอยากได้อะไรก้อจะซื้อให้เกือบหมด ส่วน พ่อเราตรงข้ามกับแม่ มีกรอบตลอดเวลา ต้องทำตาม กฎของเค้า
อยู่บ้าน ต้องเรียน จะดู คะแนน ของเราตลอด วันไหน เราสอนไม่ดี จะโดนต่อว่า วันไหนสอนได้เลวร้าย จะโดนทำโทษ ความจำที่เลวร้ายของเรา ทำให้
เรากลายเป็นเด็กที่ อารมณ์รุงแรง ทำผิดพลาดมาหลายครั้ง มีคนบอกว่า ที่บ้านไม่มีใครเอาเราแล้ว เราเอาแต่ก่อปัญหา
น้ำตาจะไหล อยากให้พวกเขามาเจอแบบเราจัง จะได้เข้าใจเราก่อนจะพูดอะไร..
คำพูดของคนพวกนนั้นทำเราเจ็บหนักเลยอ่ะ น้ำตาจะไหลแล้ว ไม่อยากจะจำแล้ว เราเคยอธิษฐานขอให้ โรงเรียนโดนอุกกาบาตตาใส่
ถ้า อุกกาบาตตกใส รร. วันที่เราเรียนอยู่เราก้อจะตายไปพร้อมกันเลย จะได้ไม่ต้องทนทรมารต่ออีก เรามักจะโดนบูลี่มากที่สุดในห้อง เพราะเราเตี้ย
เรา แตกต่างจากคนในห้อง เราต้องทน หลับๆ ตื่นๆ วันไหนเป็น วันเรียน คือ ใช้คำว่า นรกน่ะ คือ วัน นรก ของเรา วันเสาร์ คือ วันที่ดีของเรา
วันอาทิตย์ คือ วันที่เราต้องเตรียนตัวให้พร้อม อ่านหนังสือ จนถึง ตี3 แล้ว นอนตอน ตื่น 6โมง ต้องทนแบบนี้หลายปี ในตอนนั้นเราอยากตายอ่ะ
แล้ววันหนึ่งบ้านเราก้อล้มละลาย สาเหตุมาจาก แม่เราไม่ค่อยเก็บ ใช้แต่เงิน ไม่มองอนาคต และโดนพ่อโกงเงิน และ ต้องรักษาแม่ที่นอนอยู่
โรงบาลด้วย และ แม่เราชอบทำอะไรหลายอย่างจนสมองเริ่มจะทำงานไม่ปกติแล้ว และก้อแม่เราก้อป่วยเป็นโรคร้ายด้วยอ่ะ
ไม่รู้จักวางแผนการเงินให้ดีเลย...
และก้อโดนคนรอบตัวโกงเงินด้วย สาเหตุที่บ้านล้มก้อประมาณนี้แหล่ะ.. แล้วก้อต้องย้ามที่อยู่หลายที่ด้วย..
มันเป็นเหมือนนรกสำหรับเราเลย ในช่างเวลานั้น..
นี้แค่สั่นๆ.. จริงเรายังเจอมามากกว่านี้เยอะ
ขอสรุปผลน่ะ คือ เราไม่ยอมมหาวิทยาลัย จะหัวเด็ดตีนขาด ยังไงก้อไม่เข้าแน่นอน
จนวันหนึงเรา คิดได้ว่า แทนที่จะมารอให้ใครแก้ปัญหาให้ เราตัวคนเดียวดีกว่า แก้ปัญหาของเราเองดีกว่า เราทิ้ง พ่อแม่ ออกมาอยู่คนเดียวเลย.
ที่เราอยากบอก คือ หลายบ้านก้อเจอปัญหาคล้ายเรา แต่ไม่สามารถได้ เพราะ EGO ของคนเป็นพ่อแม่ ไม่รู้จักยอมกัน ไม่ยอมทำในสิ่งที่ต้องทำ
ท้ายๆ ก้อเป็นอย่างที่เป็น ผลซวยต้องไปลงกับเด็ก.. เราผิดไหมนิ หรือ สังคน พ่อแม่ที่ทำให้เราต้องเจอแบบนี้อยู่ตลอด..
อยากรู้ความคิดของพวกคุณ มีใครเคยเจอคล้ายกันไหม
แก้ไขคำผิด
ชีวิตของเด็กมีปัญหา และ บ้านต้องล้มละลายเพราะบางคนไม่ยอมกันแล้วกัน.. ไม่รู้จะตั้งหัวข้ออะไรตั้งนี้แล้วกัน
จากชีวิตวัยเด็กที่ไม่ดีกลายเป็นวัยเด็กที่เลวร้าย เราตอนเด็กต้องล้มปวดหลายครั้ง ทั้งทางใจและกาย เพราะเรียนหนักเกินไป และเก็บกดจาก ปัญหา
สารพัดที่เข้ามา....
พอเรามาลองย้อมคิดให้ดีแล้ว ปัญหาเกิดจาก ตอนแม่เราพาไปหาหมอ คำแนะนำของหมอ คือ ให้เด็กทานยา จะได้หาย กินมาเกือบ 10 ปี ไม่หาย
เราเกลียดหมอมาก หมอไม่มีใครจริงใจ.. เค้าให้ยาเรามาทาน แต่เขาไม่เคยให้คำแนะนำกับ พ่อแม่ ว่า (ควรเลี้ยงลูกยังไง) เด็กจะบ้าตายแล้ว
เราสงสัยเป็น จิตแพทย์ได้เงินเยอะไหมที่เลี้ยงโรคคนไข้ อาการเรามีแต่แย่กับแย่ลง เหมือนทุกอย่างต้องมาลงไว้ที่เด็กคนเดียว
เป็นความผิดของเราที่ เจอ จิตแพทย์เลว รึเปล่า เสียค่ารักษาเป็นแสน เจ็บใจที่พ่อแม่คิดไม่ได้ ว่าควรจะแก้ปัญหายังไง..
จิตแพทย์ที่ไม่เคยใส่ใจคนไข้ มองแต่ ประวัติการรักษาและเรื่องเงินอย่างเดียว ที่ตลก คือ เราไปมาหลาย โรงบาลก้อเป็นแบบเดียวกันแปะ..
จิตแพทย์หลายทานที่เรียนจบสูงมา ท่านหนึงบอกเราเป็น สมาธิสั่นจำเป็น ต้องรักษา ทานยาเป็นประจำ ห้ามขาด ทำชีวิตเราพังเลยอ่ะ
เล่นก่อนน่ะ
แม่เรา เลี้ยงลูกแบบตามใจ ลูกอยากได้อะไรก้อจะซื้อให้เกือบหมด ส่วน พ่อเราตรงข้ามกับแม่ มีกรอบตลอดเวลา ต้องทำตาม กฎของเค้า
อยู่บ้าน ต้องเรียน จะดู คะแนน ของเราตลอด วันไหน เราสอนไม่ดี จะโดนต่อว่า วันไหนสอนได้เลวร้าย จะโดนทำโทษ ความจำที่เลวร้ายของเรา ทำให้
เรากลายเป็นเด็กที่ อารมณ์รุงแรง ทำผิดพลาดมาหลายครั้ง มีคนบอกว่า ที่บ้านไม่มีใครเอาเราแล้ว เราเอาแต่ก่อปัญหา
น้ำตาจะไหล อยากให้พวกเขามาเจอแบบเราจัง จะได้เข้าใจเราก่อนจะพูดอะไร..
คำพูดของคนพวกนนั้นทำเราเจ็บหนักเลยอ่ะ น้ำตาจะไหลแล้ว ไม่อยากจะจำแล้ว เราเคยอธิษฐานขอให้ โรงเรียนโดนอุกกาบาตตาใส่
ถ้า อุกกาบาตตกใส รร. วันที่เราเรียนอยู่เราก้อจะตายไปพร้อมกันเลย จะได้ไม่ต้องทนทรมารต่ออีก เรามักจะโดนบูลี่มากที่สุดในห้อง เพราะเราเตี้ย
เรา แตกต่างจากคนในห้อง เราต้องทน หลับๆ ตื่นๆ วันไหนเป็น วันเรียน คือ ใช้คำว่า นรกน่ะ คือ วัน นรก ของเรา วันเสาร์ คือ วันที่ดีของเรา
วันอาทิตย์ คือ วันที่เราต้องเตรียนตัวให้พร้อม อ่านหนังสือ จนถึง ตี3 แล้ว นอนตอน ตื่น 6โมง ต้องทนแบบนี้หลายปี ในตอนนั้นเราอยากตายอ่ะ
แล้ววันหนึ่งบ้านเราก้อล้มละลาย สาเหตุมาจาก แม่เราไม่ค่อยเก็บ ใช้แต่เงิน ไม่มองอนาคต และโดนพ่อโกงเงิน และ ต้องรักษาแม่ที่นอนอยู่
โรงบาลด้วย และ แม่เราชอบทำอะไรหลายอย่างจนสมองเริ่มจะทำงานไม่ปกติแล้ว และก้อแม่เราก้อป่วยเป็นโรคร้ายด้วยอ่ะ
ไม่รู้จักวางแผนการเงินให้ดีเลย...
และก้อโดนคนรอบตัวโกงเงินด้วย สาเหตุที่บ้านล้มก้อประมาณนี้แหล่ะ.. แล้วก้อต้องย้ามที่อยู่หลายที่ด้วย..
มันเป็นเหมือนนรกสำหรับเราเลย ในช่างเวลานั้น..
นี้แค่สั่นๆ.. จริงเรายังเจอมามากกว่านี้เยอะ
ขอสรุปผลน่ะ คือ เราไม่ยอมมหาวิทยาลัย จะหัวเด็ดตีนขาด ยังไงก้อไม่เข้าแน่นอน
จนวันหนึงเรา คิดได้ว่า แทนที่จะมารอให้ใครแก้ปัญหาให้ เราตัวคนเดียวดีกว่า แก้ปัญหาของเราเองดีกว่า เราทิ้ง พ่อแม่ ออกมาอยู่คนเดียวเลย.
ที่เราอยากบอก คือ หลายบ้านก้อเจอปัญหาคล้ายเรา แต่ไม่สามารถได้ เพราะ EGO ของคนเป็นพ่อแม่ ไม่รู้จักยอมกัน ไม่ยอมทำในสิ่งที่ต้องทำ
ท้ายๆ ก้อเป็นอย่างที่เป็น ผลซวยต้องไปลงกับเด็ก.. เราผิดไหมนิ หรือ สังคน พ่อแม่ที่ทำให้เราต้องเจอแบบนี้อยู่ตลอด..
อยากรู้ความคิดของพวกคุณ มีใครเคยเจอคล้ายกันไหม
แก้ไขคำผิด