เราเหนื่อยกับผัวตัวเองมากอยู่ด้วยกันมาจะ15ปีแล้ว แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มีแย่กับแย่ ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองสักอย่าง ผัวจากที่เมื่อก่อนขยันพอมาเจอเพื่อนรัก1ฝูงจากคนเอาการ เอางานกลายเป็นขี้เกลียจทันที จากที่เมื่อก่อน2ทุ่มนอนอยู่กับเมียแล้ว ตื่น7โมง ทุกวันนี้ดีด บางคืนไม่นอน กลับจากบ้านเพื่อน5ทุ่ม เที่ยงคืน ติดเพื่อน ติดยา ทำตัวไร้สาระไปวันๆ เวลาอยู่บ้านกับลูกเมียจะเป็นจะตาย หงุดหงิดโวยวายโมโห วีนใส่ตลอด พอไปอยู่กับเพื่อน หัวเราะ มีความสุข พักนี้ตังก็ไม่เคยให้ใช้จ่ายลูกเมียจะมีตังซื้อกับข้าวรึป่าว โนสนโนแคร์ ไม่มีตังก็ขอแม่วันละร้อย สองร้อยซื้อบุหรี่ดูด ส่วนเราไม่มีงานประจำทำ เก็บผักขายวันละร้อย สองร้อยพอได้ค่ากับข้าววันๆหนึ่ง ช่วงนี้ผักที่เราปลูกไว้ก็เริ่มน้อยแล้ว ค่าใช้จ่ายก็ไม่พอ เราเลยหางานไว้เพื่อจะไปทำงานโรงงาน เค้าก็บอกไม่ให้ไป ๆทำไม ไปแล้วเดี๋ยวก็ไปเจอคนใหม่ ใครจะไปเชื่อใจ เราบอกไปทำงานเดือนหนึ่งหมื่นกว่าบาทก็ดี ๆกว่าอยู่บ้านแล้วไม่มีเงินใช้แบบนี้นะ กูไม่ให้ไป มันก็เอาขวดเบียร์จะมาทุบหัวเรา แล้วมันบอกว่าถ้าไปนะ ได้ตายกันไปข้างหนึ่งแหละ กูยอมแลก อยู่บ้านกับลูกมันจะตายรึไงจะต้องไปดิ้นรนหางานทำแบบนั้น มันไม่มีเงินใช้ก็ต้องดิ้นรนป่าวว่ะ จะให้อยู่แบบนี้ตลอดไปหรอ ให้พ่อ ให้แม่เค้าด่า ดูถูกเราแบบนี้ใช้ไหม เค้าไม่มีเงินเค้ายังไปขอแม่เค้าได้ แต่เราไม่มีล่ะ ขอใครได้มั้ง จำได้ขึ้นใจเลยเมื่อเดือนที่แล้ว เรามีตังอยู่บัญชี3ร้อย เรากะไว้ใช้ยามจำเป็นจริงๆ เราขอเค้าเติมน้ำมันเพื่อพาลูกไปทำธุระที่โรงเรียน เค้าบอกไม่มี ไม่พอใจที่เราขอตังแล้วตะคอกใส่เราว่ากูไม่มีตังกูผิดหรอ อยากได้ก็ไปขอที่แม่กูโน่น เราก็เลยยอมไปไปกด3ร้อยนั่นออกมา เหลือกลับมาบ้านร้อยเดียว มันถามเราว่าไปเอาตังมาจากไหน กูถามแม่กูว่าได้เข้าไปเอาตังที่แกไหม แม่กูบอกว่าไม่ได้เข้าไปเอา แล้วไปเอาตังมาจากไหน เลยบอกไปว่าไปกดมา3ร้อย มันเลยพูดว่า หึก็มีตังนิ เราก็เลยบอกว่า มีอยู่แค่นี้แหละ ถ้าเราไปเอาที่แม่มันจริงๆเค้าก็ยิ่งพูดไปอีกว่าเราไปเกาะเค้ากิน ไม่มีปัญญาหาเงินใช้เองแล้ว 
ทุกวันนี้ค่ากับข้าว ค่าใช้จ่ายทุกอย่างมันตกมาที่เรา คนเดียว แล้วเงินที่เราเก็บผักได้มันไม่พอใช้จริงๆ บางวันเค้ายังมาขอเงินเราไปซื้อบุหรี่อยู่เลย ทีกะเพื่อนกะฝูงเพื่อนขอซื้อบุหรี่ ซื้อเป๊ปซี่มี วันนั้นเราโครตเจ็บใจเลย ลูกสาวขอเค้าเพราะอยากกินขนมเราก็จะเอาไปซื้อกับข้าวด้วย เค้าบอกว่าพ่อไม่มีอะลูก สักพักมันออกไปหาเพื่อนเราเลยแอบเปิดดูกล้องวงจรปิดที่เราแอบติดตั้งไว้ในโทรศัพท์มันดู ไปถึงบ้านเพื่อนๆมันบอกว่าเอาตังซื้อข้าวกล่องนึงดิ มันหยิบแบงก์ร้อยออกมาจากกระเป๋าอ่ะ แล้วมันบอกว่าซื้อลูกชิ้นมาฝากกูด้วย เราโครตเจ็บใจเลยตอนนั้น ทุกวันนี้เวลาที่มีทั้งหมดคือให้เพื่อน ลูกเมียคืออากาศ ไม่ใช่คนสำคัญอะไรกับชีวิตมันแล้ว เวลาเราไม่มีตัง เราผิดแต่กับมันๆไม่มีมันไม่ผิด เราพยายามพาลูกออกจากชีวิตผู้ชายคนนี้หลายครั้งมาก  แต่มันก็ไม่สำเร็จ มันบอกถ้ามีอีกคนไม่ปล่อยให้เราไปมีความสุขกับคนอื่นหรอก ถือว่ามันหยามกันเกินไป ไม่ว่าเราจะไปอยู่ที่ไหน ก็จะตามไปจัดการเรา เมื่อก่อนที่เราอยากหนี้เค้าเพราะอยากมีคนอื่น แต่พอมาตอนนี้คือเราแค่ขอชีวิตอิสระ เราไม่อยากเอาใครเอามาในชีวิตเราเลย ขอแค่ปล่อยเราไปแค่นั้น ในขณะที่เราพิมพ์อยู่ตอน4ทุ่มกว่ามันก็ไปอยู่บ้านเพื่อน มันอาบน้ำตั้งแต่2ทุ่ม มันบอกว่ามันเหนื่อยนึกว่ามันจะเข้ามานอนที่ได้ 3ทุ่มมันปิดไฟ ปิดบ้าน สตาร์ทรถไปบ้านเพื่อนเฉย มันไปแบบนี้ทุกวัน เช้าตื่นมา บางวันไปตั้งแต่8โมง เจอหน้าอีกที บ่าย พอมาอยู่บ้านได้3ชม.5โมงก็ไปอีกแล้ว ทุ่มหนึ่งกลับมากินข้าว 2-3ทุ่มก็ออกไปอีกแล้ว กลับที่ เที่ยงคืน บางตี1ตี2 กลับมามันก็ไม่นอนแล้ว กวนเราพอเราไม่ตื่นมันก็ชวนทะเลาะ งี่เง่าใส่เราๆก็นอนต่อ หาเรื่องเรา วุ่นวายกะโทรศัพท์เราแหละหาว่าเราแอบคุยกับคนอื่นถึงไม่ยอมให้มันเอา มันบอกเราทนๆอยู่กะกูหน่อยเถอะไม่เกิน10ปีหรอก เราจะ30อยู่ล่ะ นี้เราต้องพลาดอะไรดีในชีวิตไปเยอะมากเลยใช่มั้ย 
เราก็ได้แต่ภาวนาทุกวันๆขอให้หลุดพ้นจากคนๆนี้ไว้ๆเถอะ เรานี่ก็เก่งเหมือนกันเนอะ ทนได้ไง 😩😩😩😩