สวัสดีค่ะ เราอยากมาระบายและขอแนวทางการแก้ปัญหาจากเพื่อนๆในพันทิป

มันเป็นความรู้สึกที่เราสะสมมาตั้งแต่เด็กจนตอนโตมายอ่งมีความรู้สึกว่าเราไม่อยากเกิดมาที่บ้านหลังนี้ ไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้ว เราเกลียดการกระทำของยายเรามากๆ เราโตมากับยายตั้งแต่เด็ก โดนทำร้ายร่างกายบ่อยๆ โดนถ้อยคำต่อว่า คำพูดที่แย่มามากมายจนสุขภาพจิตเราโคตรจะพัง หลายๆครั้งที่เราแอบร้องไห้อยู่คนเดียว ใจเรามันไม่ไหวจริงๆ โตมายายเราก็ชอบลงไม้ลงมือกับเราหลายๆครั้งแต่เราไม่มีทางเลือกเราทำอะไรไม่ได้เพราะเรายังเรียนไม่จบเรายังไม่มีที่ไป(ตอนนี้เรากำลังขึ้นปี3ค่ะ) ยายเราเป็นคนขี้ใจร้อนมาก โมโหง่ายมากๆชอบพาล ลงไม้ลงมือ ด่าทอด้วยคำหยาบคาย พาให้สุขภาพจิตพัง ญาติๆหลายๆคนรู้ดีว่านิสัยยายเป็นยังไงถ้าเค้ารู้จักยายแต่ญาติๆก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีและเขาก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าไม่ใช่ปัญหาของเชา ส่วนแม่เรารับรู้นิสัยยายทุกอย่างแต่เลือกที่จะเมิน ไม่สนใจ อิกนอกับสิ่งที่เราเจอ ไม่เคยปกป้องเรา มันมีครั้งที่เราทนไม่ไหวลองพูดออกไปตรงๆแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลายๆครั้งที่รู้สึกไม่อยากเกิดมา ตอนนี้ก็ยังรู้สึกแบบนี้อยู่ทุกๆวัน เราต้องดิ้นรนทุกๆอย่างด้วยตัวเอง เหนื่อยมากๆค่ะไม่รู้ความเหนื่อยนี้จะสิ้นสุดวันไหน เวลาเจอญาติเยอะๆจะชอบพูดอะไรทีท่ไม่จริงเกี่ยวกับเรา อย่างเมื่อวานเราทนไม่ไหงเลยพูดออกไปว่า 'ไม่จริงสักนิดสิ่งที่ยายพูดออกมา' เขาโมโหจะเข้ามาลงไม้ลงมือ คือเขาจะถีบเรา แต่ญาติได้ห้ามไว้เราเลยรอดตัวไปครั้งนี้ ตอนเด็กๆเราจำได้เลย เราไปโรงเรียนสภาพที่หน้าเราเป็นรอยแผลตรงปลายจมูกเพราะโดนลงไม้ลงมือจากยายเรา มันมีวิธีอื่นไหมคะ นอกจากทนไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีที่ไป ตอนนี้เราไม่ไหวแล้วค่ะ สภาพจิตใจเราแทบไม่เหลือแล้ว