วันนี้เราจะมาเล่าให้ฟังค่ะ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ ตอนเด็กๆเราชอบร้องเพลงมากๆเลย  แต่พ่อแม่ชอบไปเปิดเผยไปบอกคนนู้นคนนี้ไปทั่ว เราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองค่ะ  เรารู้สึกจะบอกเค้าไปทำไม เราก็แค่ร้องคลายเครียดไปปกติ เสร็จทีนี้พ่อแม่ก็พาเราไปเรียนร้องเพลงซึ่งเราไม่อยากเรียน เราเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่งโลกส่วนตัวสูง แล้วตอนเราไปเรียนวันแรกคือเราร้องไห้อ่าค่ะ เราไม่ชอบการโดนบังคับเลย เราไม่ได้ถึงขั้นอยากเป็นนักร้องขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่เรารู้ว่าเค้าให้สิ่งดีๆกับเราแต่เค้าไม่เคยถามความเต็มใจ ความพร้อมของเราเลย ตอนนั้นมันรู้สึกกดดันมากๆเลยค่ะ ตอนนั้นมันคอร์สหมื่นนึงได้อ่าค่ะ แล้วเราไปเรียนแค่วันเดียว พ่อแม่เราก็ขอเงินคืนแต่ในเมื่อมันจ่ายแล้วทวงก็ยาก ตอนนั้นมันเดือดร้อนไปหมดเลย พอหลังจากวันที่เราไม่เรียนร้องเพลง เราก็โดนพวกเค้าด่าตลอดเลยค่ะ พ่อเปิดเพลงเรก็ร้องเพลงตามปกติเลย แล้วแกก็มองแรง ไม่เรียนร้องเพลงจะร้องไปทำไม แม่เราก็บอกว่าเรามันไม่เอาอะไรสักอย่าง ชอบไปเปรียยบเทียบกับคนที่ดีกว่าเรา เวลาที่เราทำไรไม่พอใจเค้าจะชอบขุดเรืองเก่ามาพูด แล้วมีอย่างนึงตอนนั้นเรา ม.1ค่ะ เราดูความสามารถเพื่อนในกลุ่มเรา เราพูดในรถกับพ่อ แล้วพ่อก็ถามว่าแล้วเธอล่ะ เราก็ตอบว่าร้องเพลง พ่อก็พูดว่าร้องเพลงบ้าอะไรไม่เคยร้องเพลงจบสักรอบ ส่งให้เรียนก็ไม่เรียน เห้อทีหลังไม่ส่งให้เรียนอะไรแล้ว ตอนนั้เรากลั้นความรู้สึกนั้น จนกลับมาถึงบ้านเราเกือบร้องแต่ก็กลั้นไว้ ตอนหัวค่ำ พ่อแม่เราใช้ให้หยิบของ ตอนนั้นเราก็มึนๆเราฟังเค้าไม่ออกได้ยินส้อม เป็น ส้ม ภาษาใต้นะ เราก็ฟังไม่ค่อยออก เค้าก็ด่าๆ หนักแล้ว มึนแล้วแลๆ ตอนนั้นพอเราหยิบส้อมเสร็จแล้วก็ขึ้นไปร้องไห้จนแม่เราเข้ามา ถามว่าเป็นอะไร แม่ก็บอกนี่มันชีวิตจริงนะไม่ใช่ละคร พ่อแกก็พูดไปนั้นแหละ อย่าไปถือสา เราก็จำฝังใจอ่า แล้วมีตอนนึงอยู่ในรถ พ่อแกก็พูดออกมาเราอะเล่นกีตาร์ก็ไม่เป็น ขับรถก็ไม่เป็น เรียนดนตรีก็ไม่เรียน บอกตรงๆเราชอบเล่นเปียโนเค้าต้องการอะไรกันแน่อะ เพื่อผลประโยชน์ตัวเองหรอ เค้าไม่คิดจะถามเราเลยว่าเราอยากเรียนมั้ย เต็มใจรึเปล่า เราพายามคิดว่ามันเป็นแรงผลักดันนะ แต่เรากลับไม่ทำสิ่งนั้นอีกเลยอะ จากที่ชอบร้องเพลงตอนนี้ก็แทบไม่ร้องเพลงเลย
จนเราเสียกำลังใจไปมากเราเสียใจมากๆเลยที่เค้าพูดทำร้ายแบบนี้ เป็นใครมันจะทำลงอะ แรงบันดาลใจตอนนั้นก็ไม่มีไม่รู้จะทำไปทำไม ตั้งใจเรียนก็ทำให้แล้วเค้าบอกถ้าอยากตั้งใจเรียนมากก็ไปเป็นนักวิทยาศาสตร์เงียบๆไปเลย ชอบเงียบนัก อยยากไปที่ไกลๆไม่อยยากอยยู่กรอบนี้อีกต่อไป ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนที่ดี