“ได้เกิดมาอัตภาพนี้ บ่บ้าใบ้เสียจริตผิดมนุษย์ ให้ตั้งใจทำความดี ให้เป็นหน้าเป็นตาพ่อแม่ สมกับที่ร่างกายนี้พ่อแม่ให้มา ให้คนเขาได้ย่อง ว่าลูกพ่อนั่นแม่นี่”

เขาว่าให้เฮา เฮาบ่ไปรับเอา แนวบ่ดีมันกะตกอยู่นำผู้นั้น 
เฮากะฮู้อุเบกขาอยู่ วางเฉยบ่ยินดีนำเขาว่า รู้แล้วกะวาง บ่หลงไปนำคำคน 

ไผเฮ็ดแนวได๋กะได้แนวนั้น ความดีความชั่วโตเฮาทำเอง บ่มีไผมาให้ดีให้ชั่วเฮาได้ 

เฮาสิดีกะย่อนเฮาทำดี เฮาสิชั่วกะย่อนเฮาทำชั่ว บ่มีไผมาเฮ็ดดี เฮ็ดชั่ว ให้เฮาได้ 

สรรเสริญ นินทามันเป็นธรรมประจำโลก อย่าไปหลงนำมัน คั่นไปหลงนำมัน มันกะเดือดร้อน 
ไปรับเอาฟืนเอาไฟมาเผาใจเจ้าของ เป็นเดือดเป็นร้อนขึ้นมา ฮู้จักอุเบกขา วางเฉย ใจมันกะร่มเย็น”

เป็นคำสอนง่ายๆพื้นๆ ทั่วไปธรรมดาแต่เปรียมไปด้วยเมตตา

แต่ถ้าพูดถึงปัจจุบันนี้ก็คือพระที่ชราภาพมาก เพราะอายุ 98 ปี  ก็เหมือนคนแก่ทั่วไปที่แทบช่วยตัวเองก็ยังไม่ได้ แม้จะขี้จะเยี่ยวยังควบคุมไม่ได้ต้องใส่แพมเพิส  ที่หนักสุดเป็นไอไซเมอร์   อย่างที่บางคนบอก  ท่านไม่เล่นขี้ก็ดีบุญแล้ว

ถ้าจะว่าไปตามความเชื่อของพุทธ ก็ต้องบอกว่า เป็นกรรมของท่านอย่างหนึ่ง

แต่ก็สลดใจกับคนที่ทำกับคนแก่ขนาดนี้ลงได้  เพียงเพราะต้องการจะพิสูจน์โน้นนี้นั้นตามกลุ่มคนที่เชียร์ ซึ่งพื้นฐานคนที่ชอบหมอปลา ก็ไม่ศรัทธาเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว 

ถ้าจะพิสูจน์อะไรก็ไม่ควรที่จะเอาคนแก่ขนาดนี้มาเป็นเรื่องราวเพื่อให้ตัวเองมีหน้ามีตา ได้รับแรงเชียร์ตน