เข้าใจแล้ว เข้าใจซุอย่าง^^

บ่เคยสำคัญตัว บ่เคยคิดเข้าข้างจะของ บ่เคยคิดไปเองจักเทือ แต่ที่ผ่าน ๆ มามันออกจากความฮู้สึกจริง ๆ บ่มีไผบังคับ บ่ฟังไผ บ่สน บ่แคร์ไผ สนตะความฮู้สึกจะของกะพอ บ่เคยบังคับให้ฮู้สึกกลับคืน เต็มใจมอบให้โดยที่บ่ฮับฮู้หรอกว่าอีกคนสนไผ แค่ได้ฮู้สึกดี ๆ นำกะพอ

บ่อเคยไปจำกัดสิทธิ์ผู้ใด บ่เคยจักเทือ อยากไปแวะไผกะไป แค่งง! บ่อฮู้หรอกนะว่าเป็นหยัง เกิดหยังขึ้น ตะงง! บ่อเข้าใจ ตะตอนหนิกะบ่อยากเข้าใจมันแล้ว บ่อยากถามแล้ว บ่อยากฮู้ บ่อยากฟังคำแก้ตัวและหรือคำอธิบายอิหยัง ถือว่าทุกการกระทำคิดดีแล้วจังเฮ็ด

ความหวังดีจริงใจที่เคยบอกสุดท้ายมันกะบ่อมีอยู่จริง…

หลายรอบแล้วเฮ็ดให้เสียความฮู้สึกแบบหนิ หนิกะหลับหูหลับตาลืมย้อนว่าอยากเว้านำโดน ๆ และตลอด  คือว่านั่นล่ะ! ความหมายมันบ่อทอกัน

รอบหนิพอแล้ว!
เสียใจอยู่ตะบ่อเสียดาย
บ่อยู่ให้ฮกหูฮกตาผู้ใดหรอก
😭
————

และฉันจะบอกไว้วา อยามาลูบหลังกัน ไผเฮ็ดหยังกะฮู้อยู่แก่ใจ อยากเว้าหยังกะเว้าไป ฮู้ไว้ว่าฉันกะมีความฮู้สึก หัวฉันบ่อได้เบ่ม ยามจะของเฮ็ดได้ ยามฉันเฮ็ดคืน อย่างง! บอกแล้ว! อยากเว้าหยังกะเว้าไป