แล้วแต่โลด! แล้วแต่สิเว้าอิหยัง มันกะเป็นคำแก้ตัวดี ๆ คือที่ผ่านมาหนิล่ะ 😐😐

อยากวาหยังให้กะวาโลด อยากเว้าหยังให้กะเว้า อื้อคิดไปเอง จักนอยกะสิไปปัวโรคประสาทอยู่ เบื่อ! เมือย! ฮู้อยู่แก่ใจจะของนั่นล่ะ

บ่ออยู่ให้ต้องลำบากเข้ามาอีกแล้วล่ะ อยากไปหาไผกะไป แต่มันบ่อต้องอีกแล้ว! บ่อกล้าเข้าไปอีกย้อนว่าย่านบ่อเห็นเจ้าอีก เพราะมีความหมายกับมันหลาย 😖😣 สู้บ่เข้าไปเลยดีกว่า อยู่แบบบ่อมีไผดีกว่าเข้าไปแล้วบ่มีเจ้า มันเจ็บ^^

เสียความฮู้สึกเที่ยวหนิตั้งใหม่บ่อขึ้นอิหลิ บ่อต้องมาสนใจ เพราะมีหลายคนที่สำคัญกว่าให้สนใจ สิทธิ์ของไผของมัน  สิทธิ์ของเจ้า

มันกะสิเฮ็ดตามความฮู้สึกจะของมันคือเก่านั่นล่ะ ย้อนวามัน…

บ่อสนตะไผสิเว้า สิคิด บ่แคร์ พ่อแม่มันบ่อได้มีแฝด! และหม่องหนิกะบ่อแมนของไผ สิทธิ์ของมันที่จะคิดแบบใดกับไผกะได้ เลือกที่จะเว้าบ่อเว้านำไผกะได้ และ มันกะเป็นสิทธิ์ของเจ้าที่จะไปหาไผกะได้คือกัน มันบ่อเคยวา แม้แต่มันที่เจ้ากะมีสิทธิ์บ่อเข้าหาได้คือกัน แต่ก็นะ… 😔😔

บ่อถามอีกแล้ว! มันถามไปเมิดไปแล้ว ได้มาตะคำแก้ตัวเสมอ

จำไว้ว่ามันบ่อเคยไปจำกัดสิทธิ์ไผ! จำใส่สมองเอาไว้ซุคน! ไผที่คิดเรื่องหนิ

#ความหมายของเฮามันบ่อทอกัน
#แค่เจ้า
#แค่เจ้าผู้เดียว

😐🖤🖤🖤

เว้ามาคักปานหนิไผอยากซังกะซังไป แม้แต่เจ้า! อยากซังกะซังโลด แต่มันซังเจ้าบ่อลงหรอก มันยังคือเก่าเสมอ…

‘บ่อต้องห่วง ฉันจะบ่อหยุด ความฝันของฉันจะยังดำเนินต่อไป ฉันมัก! มักในสิ่งเฮ็ด เฮ็ดในสิ่งที่มักค่ะ แม้ในมื้อที่บ่อมีเจ้า’