เหม่อมองคลองแม่น้ำ คร่ำครวญ
สายสมุทรสุดคำนวณ ลึกตื้น
สายชลไป่คืนหวน ห่อนกลับ แล้วเอย
สายชีพไป่คืนฟื้น ขื่นน้ำตาตรม

---
 
เหม่อมองคลองคุ้งน้ำเจ้าพระยา
ไหลสุดสองคลองตาแสนเต็มตื้น
ลำน้ำตาข้าหลั่งทั้งวันคืน
ด้วยสะอื้นคะนึงหาและอาวรณ์
 
ลำน้ำเศร้าเจ้าพระยานาทีนี้
จะเปรียบปานสถานที่อนุสรณ์
ถึงความงามความดีที่จากจร
ให้อาทรคนดีที่จากไป
 
ลำน้ำเน่าเจ้าพระยาว่าเลี้ยวลด
จะเคี้ยวคดเท่าใจคนหรือไฉน
ผู้เกี่ยวข้องที่ควรต้องมีน้ำใจ
หรือน้ำเงินจะง้างไว้ทุกใจจินต์
 
ขอความยุติธรรมนำปรากฏ
ขจัดข้อทรยศให้หมดสิ้น
ปลดเปลื้องเรื่องสงสัยในแผ่นดิน
ล้างกังขาราคินดวงวิญญาณ์
 
---
 
ไม่มีแล้วหน้ามนบนจอแก้ว
ไม่มีแล้วความสุขสันต์หรรษา
ไม่มีแล้วเยาวรัตน์ภัทรธิดา
ไม่มีแล้วแก้วตาพาระทม
 
กลับสวรรค์กันเถิดนะนางฟ้า
อยู่กับพระบิดาพาสุขสม
ทิ้งโลกร้ายทุกข์ล้อมตรอมตรม
ไปรื่นรมย์ชมสวรรค์นิรันดร