เรื่องมีอยู่ว่าเราอยู่ในชุมชนหนึ่งมาตั้งแต่เด็กตอนนี้ก็ 20 กว่าปี บ้านที่อยู่มี แม่ พ่อ ตาพิการ น้าพิการ พี่สาวคนละพ่อ ที่ดินที่สร้างบ้านเป็นของคุณตาเป็นของสาธารณะที่ใช้ทำประโยชน์ติดหนองน้ำ ไม่มีโฉนด/ไม่แน่ใจว่ามีเอกสารที่ใช้ครอบครองมีสิทธิ์ในการทางกฎหมายไหม แต่บ้านมีบ้านเลขที่ ณ ตอนนี้พ่อแม่คุณตาเสียชีวิตแล้ว พ่อเสียตั้งแต่ป.4 แม่เสียตอนจะเรียนต่อ ปวช. เมื่อปี 2555 หลังจากนั้นเราก็ทำงานหลังเลิกเรียนจนจบ ปวช. ต่อ ปวส.เราทำงานไม่ไหวพี่สาวลูกพี่ลูกน้องตั้งชื่อพี่นีก็แล้วกันนะคะ จึงเสนอว่าให้ขายที่ดินของตาและจะให้เงินไปเรียนจนจบปวส.เดือนละ 5,000 บาท ตอนนั้นตามีชีวิตอยู่และ ไม่ได้บอกว่ามีที่ดินของแม่แบ่งขายด้วย ด้วยความที่แม่เราได้คุกคีเสี้ยงคุณตาที่ตาบอดเป็นอย่างดีเป็นไข้หรือท้องล้วงแม่ก็จะคอยเก็บกวาดจนแม่เสีย และตายังเคยบอกว่ายกที่ดินให้แม่ ลุงที่อยู่กทม.มี่เคยยืมเงินที่บ้านอยู่ 2 แสนจึงเสนอว่าจะส่งเงินมาช่วยเรา เดือนละ 5,000 แต่ช่วยได้แค่ 4 เดือนแกเองก็คงไม่ไหว จึงจำนนที่จะขายที่ดินตามพี่นีเสนอเพราะต่างคนต่างไม่ไหว แต่สุดท้ายก็ได้เงินจากที่ดินที่ขายได้แค่ 6 เดือน และ ค่าใช้จ่ายได้ไม่ถึงเดือนละ 5,000 ได้แค่ 3,000 เสียใจมากเราเองยืม กยศ. เราคิดว่าพ่อแม่ก็ไม่มีพี่สาวก็มีภาระถ้าเหลือจากใช้จากเรียนก็อยากไว้เป็นทุนหลังเรียนจบแต่ก็ต้องเอาออกมาใช้เพราะเรียนจบมาเผื่อจะหางานได้ก็ต้องใช้จ่าย หลังจากนั้นเราก็ได้ทำงานในหน่วยงานหนึ่ง ที่ดินของตากับน้าพิการพี่นีก็ขอกับน้าแต่ของตาไม่มั่นใจว่าแกแบ่งให้ใครบ้าง ซึ่งน้าแกก็ให้เพราะอาจจะมีเหตุผลที่ที่บ้านเราไม่มีผู้ใหญ่ ครอบครัวพี่นีจึงเข้ามาเหมือนจะดูแล ซึ่งครอบครัวแกก็เหมือนจะดูแลมานานตั้งแต่พ่อเราเสียเหมือนเข้ามาควบคุมแต่คนทำคือในครอบครัวเราทำกันเองทั้งนั้นอย่างมากก็แค่พาไป รพ.รับราชการแต่ไม่ให้พ่อนอนห้องพิเศษ แม้แต่เงินคนพิการคนแก่คนตาบอดตั้งแต่แม่เราเสียเราไม่เคยเห็นเงินสักบาท แล้วยังบอกเราว่าเงินที่ให้เรียนนี่คือเงินคนพิการของน้า ซึ่งตอนแรกบอกขายที่ดินมาส่งเรียนแล้วบอกจะให้ 5,000 บาท สรุปให้แค่ 3,000 บาท ต่อเดือน คือเราเสียใจและเสียความรู้สึกมากส่วนพี่สาวเรารู้ว่าเราไม่พอใจในครอบครัวพี่นีก็ทะเลาะกัน  จนปัจจุบันคุณตาเสีย ที่บ้านก็มีสมาชิกเพิ่มคือพี่เขย และ หลานชาย 2 คน มีน้าเราพี่สาวพี่เขย หลานชาย2คน 
                  เข้าเรื่องเลยนะ ครอบครัวลุงเอ ลูกคนโตของคุณตาเป็นลุงแท้ๆ บ้านยุฝั่งตะวันตกของบ้านเรา มีบ้านนายบีอยู่ทิศใต้ซึ่งตรงกับหน้าบ้าน ด้วยที่ดินบ้านเราไม่มีโฉนดบ้านไม่มีผู้ใหญ่นายบีที่จะสร้างบ้านก็ได้ล้อมเอาก่อไม้ไผ่เพื่อขยับเอาที่ดินและได้สร้างบ้านปูน 1 หลัง ซึ่งเรามองว่าแกสร้างติดมากจนไม่มีความเป็นส่วนตัวเพราะ ทำอะไรจะได้ยินหมดประกอบกับครอบครัวนายบีชอบเผือกมาก แล้ว ยังไม่พอที่บ้านนายบีเลี้ยงวัวก็ชอบจุดไฟให้วัวแล้วเราต้องนอนดมกลิ่นควันทั้งคืน บ้านเราอยู่ต่ำกว่าและบ้านเป็นบ้านไม้เก่าๆ จนมีกลิ่นควันติดชุดทำงาน เราเตือนและ แจ้งให้เทศบาลมาเตือนก็ยังเผาอ้างว่ากลัวงูเข้าบ้าน เราเลยบอกว่าขอให้เผาวัน จ-ศ ได้ไหมไม่ใช่เผากลางคืนเรารู้สึกว่าเขาแกล้งมากกว่า หลังๆ ว่าเริ่มดีขึ้น ขอย้อนไปเรื่องลุงเอนะ ลูกเขยแกเล่นไก่ชนแล้วที่บ้านเรามีเล้าไก่เก่าๆ ไก่บ้านอื่นชอบมาครุยรวมไก่ของลูกเขยลุงบีด้วย และชอบเดินเข้ามาในบริเวณบ้านเราแล้วไปเกาะรั่วคุยกับนายบีที่เป็นประเด็นกับเราก็เข้ามาคุยเรื่องไก่ชนบางทีมีเพื่อนบ้านในหมู่บ้านเดียวกันมาคุยกันเสียงดังจนถึงบ้านเรา ลูกเขยลุงบีมีลูก 3 คน คงแบกภาระไม่ไหวงานก็ไม่ได้ทำลุงเอจะคอยช่วยตลอดซึ่งบ้านลูกแก 4 คนแกยังได้ช่วยเกือบทุกคน ลูกลุงเอนี้เราไม่ค่อยตรงที่บ้านที่เราอยู่พี่สาวเรามีลูกอ่อน แถมเสื้อผ้าเราตากไว้นอกห้องหมด อยู่ๆ ก็จะเดินขึ้นมาเหมือนอยากขึ้นก็ขึ้นทำตัวเหมือนบ้านตัวเองบางวันมานั่งคุยเรื่องชาวบ้านตั้งแต่เช้า แถมลูกลุงเอ ที่เป็นผู้ชายนี้นิสัยชอบมือไวเราไม่ชอบให้มาที่บ้านเราบ่อยๆ เพราะเขาคบแค่ผลประโยชน์มายืมรถยืมเงินขอเครื่องปรุงปลูกอะไรไว้ก็มาขอไปกินแบบไม่เกรงใจ เราจนทะเลาะกับพี่สาวเราไม่รู้นะว่าพวกเขาต้องการอะไรแต่อย่างหนึ่งที่คิดไว้คือหวังพึ่งคนที่บ้านต้องการเข้านอกออกในในบ้านได้สะดวกเพราะพี่สาวเราเองเป็นคนที่แคร์คนพวกนี้มากจนกลัวหักน้ำใจพวกเขา แต่นี้เราไม่เคยเข้าไปยุ่งวุ่นวายในพื้นที่บ้านเขาทำไมเขาถึงไม่ให้เกียรติพื้นที่ส่วนตัวของเราบาง มาคุยกันเราไม่ว่านะแต่มาพูดเรื่องชาวบ้านเราไม่โอเครเรารู้สึกอึดอัดกับการกระทำของคนพวกนี้มากจนอยากออกจากบ้านนั้นมาแบบไม่กลับไปอีกแต่ที่อดอยู่เพราะยังไม่มีที่ไปและมีค่าใช้จ่ายเพิ่มในใจอยากไปต่างจังหวัดนี้ถ้าจะไปแต่เสียดายงานปัจจุบัน คือจิตเราตกมากขอคำปรึกษาด้วยคือตอนนี้มันมืดแปดด้านกับชีวิต