ก่อนอื่นเลย คือผมไม่ได้เชื่อเรื่องแบบนี้เท่าไหร่
เพราะทำงานเกี่ยวกับทางวิทยาศาสตร์เยอะ
แต่ที่มันสำคัญคือ เราไม่ได้นึกถึงย่าเลยก่อนนอน
น่าจะเป็นปีละที่ไม่ได้อยู่ในหัวเลย มันน่าแปลกใจที่เอามาฝันได้
เลยจะมาเล่าให้ฟัง คอมเม้นได้ แต่อย่าเกินเลย
คือครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่เพราะรวมกัน 2 ครอบครัว
มีผม พ่อ แม่ น้องสาว น้องชาย น้องชายญาติ และ ป้า
เรื่องในฝันคือ กำลังจะเข้านอน แต่เป็นการนอนกับน้องชายที่เป็นญาติ
ห้องที่นอนจะมีฝั่งห้องน้ำกับฝั่งหน้าบ้าน เตียงเป็นเตียงใหญ่
ผมนอนฝั่งห้องน้ำ น้องญาตินอนกลางเตียง แต่นอนสักพักรู้สึก
ผ้าห่มมันสั้นๆ คิดว่าน้องมันนอนม้วนผ้าห่มเลยลุกมาดู
แต่สิ่งที่เห็นคือเห็นย่า เลยสะกิดน้องบอกเออ นั่นย่า น้องก็บอก
ย่าแล้วทำไม เราเลยบอกว่าย่าตายไป 7 ปีแล้ว
น้องเลยเดินหยิบหมอนผ้าห่มเดินไปนอนห้องป้าเลย
แต่ว่าในใจเราคิดว่าถ้าเป็นย่าจริงก็ไม่ต้องกลัวอะไร
แต่ที่น่ากลัวคือถ้าไม่ใช่ย่าเราจริงๆ ละ
เลยนอนคุย
เรา: ย่าเป็นไงบ้าง
ย่า: สบายดี ก็คิดถึงลูกๆ หลานๆ ละเลยมา
เรา: เห็นบ้านใหม่ที่สร้างยัง ( กำลังสร้างบ้านบนที่เดิมที่อยู่ )
ย่า: เห็นแล้ว ย่าเดินไปดูคนงานทำงานบ่อยๆ
เราก็เลยเดินไปเรียกพ่อแม่มาดูย่า พอพ่อแม่มาถึงย่าก็บอกว่า
เดีพาไปดูของที่ย่าเก็บไว้ ย่าพาเดินไปที่ห้องร้บแขก
ก่อนถึงห้องพระ มีกล่องกระดาษเก่าๆ วางอยู่
ย่าเดินไปหยิบพระที่ทำจากทองมาให้เรา แต่เราก็เอาให้แม่
แม่ก็ดีใจเดินกลับไป ย่าก็หยิบพระทองมาให้เราอีก
แต่เราก็เอาให้น้องสาวกับป้า จนสุดท้าย
ย่าก็หยิบทองแท่งเป็นตลับเก็บมาให้ เราก็เปิดจับทอง
แล้วก็ปิดเก็บไว้ที่เดิม
** คือยังข้องใจว่าใช่ย่าจริงไหม มันเลยไม่มีอะไรสำคัญเท่าคำตอบ **
เลยเดินกลับไปที่ห้องนอนเดิมพร้อมกับย่า
พอเดินไปถึงก็ถามไปตรงๆ ว่าเออใช่ย่า จริงๆ หรอยังไม่เชื่อ
กลัวใครหรืออะไรปลอมตัวมา เลยกำลังคิดจะถามคำถาม
เชิงลึกแบบประหวัติความเป็นมา ทวด ชื่ออะไรมาจากไหน
แต่พอกำลังจะถาม สีหน้าย่าเปลี่ยนจากยิ้มๆ กลายเป็นเย็นชา
แล้วค่อยๆ เดินเข้ามาหาเราช้าๆ แต่ยิ่งย่าเดินเข้าใกล้
เราก็ยิ่งรู้สึกง่วง แต่ง่วงแบบจะสลบ
(ใครเคยเกิดอุบัติเหตุอาจจะเคยเป็นแบบ เสียเลือดจนหน้ามืดหลับไปเอง)
ยิ่งย่าเดินเข้ามารอบตัวยิ่งมืดลงๆ หน้าเริ่มชา มือไม้เริ่มหน้า
อาการนี้เหมือเสียเลือดใกล้น๊อก แต่เราก็ไม่ได้กลัวอะไร
ในฝันก็ พยามถ่างตาสู้กับอาการนี้ เพราะยังรู้สึกถ้าไม่ใช่ย่าเราจริง
เราก็โกรธที่แอบอ้าหน่อยๆ 555 แต่พอทุกอย่างมืดลง
ในฝัน เราก็ตื่นขึ้นจริงๆ
แต่ว่าน่าแปลกตรงที่ว่าเวลาที่ตื่นเป็น ตี 5 ปกติเราทำงานดึกตลอด
แต่ครั้งนี้ตื่นไม่รู้สึกง่วงเลยเหมือนได้พักผ่อนมานาน
ไม่มีอาการหอบ ตื่นเต้นเหมือนเวลาฝันร้าย
เหมือนแค่ตื่นจากการนอนนานเท่านั้นเลย
อันนี้แค่มาแชร์ประสบการณ์ที่เจอมา ใครจะเม้นอะไรก็เต็มที่
แต่ขอให้สุภาพหน่อย แล้วก็ผมอายุไม่เยอะมาก วัยใกล้จะกลางคน
หากท่านใดจะใช้คำศัพท์ยาก ทางศาสนาได้โปรดช่วยแปลด้วย
เพราะจะอ่านไม่เข้าใจ ขอบคุณครับ แค่มาเล่า
ย่าที่เสียไปนานแล้วมาเข้าฝัน
เพราะทำงานเกี่ยวกับทางวิทยาศาสตร์เยอะ
แต่ที่มันสำคัญคือ เราไม่ได้นึกถึงย่าเลยก่อนนอน
น่าจะเป็นปีละที่ไม่ได้อยู่ในหัวเลย มันน่าแปลกใจที่เอามาฝันได้
เลยจะมาเล่าให้ฟัง คอมเม้นได้ แต่อย่าเกินเลย
คือครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่เพราะรวมกัน 2 ครอบครัว
มีผม พ่อ แม่ น้องสาว น้องชาย น้องชายญาติ และ ป้า
เรื่องในฝันคือ กำลังจะเข้านอน แต่เป็นการนอนกับน้องชายที่เป็นญาติ
ห้องที่นอนจะมีฝั่งห้องน้ำกับฝั่งหน้าบ้าน เตียงเป็นเตียงใหญ่
ผมนอนฝั่งห้องน้ำ น้องญาตินอนกลางเตียง แต่นอนสักพักรู้สึก
ผ้าห่มมันสั้นๆ คิดว่าน้องมันนอนม้วนผ้าห่มเลยลุกมาดู
แต่สิ่งที่เห็นคือเห็นย่า เลยสะกิดน้องบอกเออ นั่นย่า น้องก็บอก
ย่าแล้วทำไม เราเลยบอกว่าย่าตายไป 7 ปีแล้ว
น้องเลยเดินหยิบหมอนผ้าห่มเดินไปนอนห้องป้าเลย
แต่ว่าในใจเราคิดว่าถ้าเป็นย่าจริงก็ไม่ต้องกลัวอะไร
แต่ที่น่ากลัวคือถ้าไม่ใช่ย่าเราจริงๆ ละ
เลยนอนคุย
เรา: ย่าเป็นไงบ้าง
ย่า: สบายดี ก็คิดถึงลูกๆ หลานๆ ละเลยมา
เรา: เห็นบ้านใหม่ที่สร้างยัง ( กำลังสร้างบ้านบนที่เดิมที่อยู่ )
ย่า: เห็นแล้ว ย่าเดินไปดูคนงานทำงานบ่อยๆ
เราก็เลยเดินไปเรียกพ่อแม่มาดูย่า พอพ่อแม่มาถึงย่าก็บอกว่า
เดีพาไปดูของที่ย่าเก็บไว้ ย่าพาเดินไปที่ห้องร้บแขก
ก่อนถึงห้องพระ มีกล่องกระดาษเก่าๆ วางอยู่
ย่าเดินไปหยิบพระที่ทำจากทองมาให้เรา แต่เราก็เอาให้แม่
แม่ก็ดีใจเดินกลับไป ย่าก็หยิบพระทองมาให้เราอีก
แต่เราก็เอาให้น้องสาวกับป้า จนสุดท้าย
ย่าก็หยิบทองแท่งเป็นตลับเก็บมาให้ เราก็เปิดจับทอง
แล้วก็ปิดเก็บไว้ที่เดิม
** คือยังข้องใจว่าใช่ย่าจริงไหม มันเลยไม่มีอะไรสำคัญเท่าคำตอบ **
เลยเดินกลับไปที่ห้องนอนเดิมพร้อมกับย่า
พอเดินไปถึงก็ถามไปตรงๆ ว่าเออใช่ย่า จริงๆ หรอยังไม่เชื่อ
กลัวใครหรืออะไรปลอมตัวมา เลยกำลังคิดจะถามคำถาม
เชิงลึกแบบประหวัติความเป็นมา ทวด ชื่ออะไรมาจากไหน
แต่พอกำลังจะถาม สีหน้าย่าเปลี่ยนจากยิ้มๆ กลายเป็นเย็นชา
แล้วค่อยๆ เดินเข้ามาหาเราช้าๆ แต่ยิ่งย่าเดินเข้าใกล้
เราก็ยิ่งรู้สึกง่วง แต่ง่วงแบบจะสลบ
(ใครเคยเกิดอุบัติเหตุอาจจะเคยเป็นแบบ เสียเลือดจนหน้ามืดหลับไปเอง)
ยิ่งย่าเดินเข้ามารอบตัวยิ่งมืดลงๆ หน้าเริ่มชา มือไม้เริ่มหน้า
อาการนี้เหมือเสียเลือดใกล้น๊อก แต่เราก็ไม่ได้กลัวอะไร
ในฝันก็ พยามถ่างตาสู้กับอาการนี้ เพราะยังรู้สึกถ้าไม่ใช่ย่าเราจริง
เราก็โกรธที่แอบอ้าหน่อยๆ 555 แต่พอทุกอย่างมืดลง
ในฝัน เราก็ตื่นขึ้นจริงๆ
แต่ว่าน่าแปลกตรงที่ว่าเวลาที่ตื่นเป็น ตี 5 ปกติเราทำงานดึกตลอด
แต่ครั้งนี้ตื่นไม่รู้สึกง่วงเลยเหมือนได้พักผ่อนมานาน
ไม่มีอาการหอบ ตื่นเต้นเหมือนเวลาฝันร้าย
เหมือนแค่ตื่นจากการนอนนานเท่านั้นเลย
อันนี้แค่มาแชร์ประสบการณ์ที่เจอมา ใครจะเม้นอะไรก็เต็มที่
แต่ขอให้สุภาพหน่อย แล้วก็ผมอายุไม่เยอะมาก วัยใกล้จะกลางคน
หากท่านใดจะใช้คำศัพท์ยาก ทางศาสนาได้โปรดช่วยแปลด้วย
เพราะจะอ่านไม่เข้าใจ ขอบคุณครับ แค่มาเล่า