สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ เริ่มเรื่องกันเลยและกันนะคะเรามีพี่แท้ๆอยู่คนหนึ่งค่ะ พี่เราเนี่ยเป็นคนเรียนดีมาตลอดเกรด3ขึ้นตลอด จนเริ่มเข้ามอ พี่เราเริ่มเกรดตกลงมาเรื่อยๆ พี่เคยบ่นกันเรานะว่ามันเหนื่อย เหนื่อยมาก เราก็เข้าใจนะคะขนาดเราเรียนอยู่แค่ป.5ยังปวดหัวจะตายเลย ปีนี้พี่เรากำลังจะจบม.3ค่ะ แต่ดันสอบไม่ผ่าน พอครอบครัวรู้เรื่องก็แซวกันนู่นจนทำให้พี่เก็บไปคิดมากขนาดเป็นเราที่ไม่ใข่คนโดนยังเจ็บเลยค่ะ ยายบอกว่าออกแล้วก็ไปข่วยแม่ขายของไป แต่พี่ก็บอกดีๆแล้วนะว่าเดี๋ยวจะไปสอบเทียบเอา ความที่ยายไม่รู้ว่าคืออะไรเราเลยอธิบายไป แต่ยายตอบเรากลับทั้งที่พี่นั่งอยู่ข้างกว่านั้นแหละทำให้เด็กมันโง่ เราอึดอัดแทนพี่เลยอะ แล้วตอนมืดๆพ่อก็โทรมาบอกว่าพ่ออะคัยกับที่แล้วพี่บอกว่าพี่เหนื่อยแต่พ่อบอกว่านี้แค่เรียนยังเหนื่อย ทำงานไม่เหนื่อยกว่าหรอ ในใจเราตอนนั้นคือ นี้หรอคำให้กำลังใจของคนเป็นพ่อ ถ้าจะพูดแล้วมันไม่ช่วยก็ไม่ต้องอยู่มั้ยอะ ครอบครัวเป็นพวกนี้แบบพูดไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่นเลยนะคะนี้แหละขอเสียที่เราเกลียดที่สุด เรากับพี่รักกันมากเวลาเราโดนด่าพี่ก็จะคอยรับแทน แต่ไม่เคยพูดว่ารักกันนะคะ มันคือความรักที่แสดงออกผ่านการกระทำมากกว่า ครอบครัวเราบอกให้พี่ลาออกให้ได้ เราเข้าใจพี่นะแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ไม่รู้จะทำยังไง  เลยอยากมาขอคำแนะนำหน่อยว่าเราควรทำไงดีคะ เราไม่อยากเสียพี่ไปเพราะถ้าพี่ลาออกแล้วไปทำงานที่จะต้องไปอยู่กลับแม่ที่ต่างจังหวัด🥺