เคยเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเครียดง่ายอ่อนไหวบ่อยๆมาตั้งแต่เกือบ2ปี ถูกบูลลี่หลายๆเรื่อง บ่อยๆจากบุคคลบางคนและเพื่อนบ่อยๆ จนเก็บกดครับ เริ่มไม่ชอบหน้า แล้วก็เก็บมันไว้คนเดียว ไม่เคยคุยกับที่บ้าน เพราะเพื่อนชอบมองเป็นเรื่องตลกเสมอ ว่าให้ไปต่อยคืนด่าคืน และเอาไปบอกต่อเรื่อยๆ แต่เพราะนิสัยตัวเองยอมคนเสมอเลยครับ ปฏิเสธคนอื่นยาก ไม่กล้าพูด เก็บความรู้สึกไว้คนเดียวทุกครั้ง และแก้ปัญหาเอาเองตลอดและคิดอยากจะผูกคอตายแต่ทำไม่ลงเพราะส่วนตัวรักแม่มากๆครับ เห็นเหตุการณ์อยากฆ่าตายครั้งที่1
จนปีใหม่2022นี้ ความเครียดมันเริ่มมากขึ้น จากการเรียนออนไลน์ที่ผมเริ่มไม่ตั้งใจเรียน เมื่อก่อนผมเป็นคนที่ตั้งใจเรียนครับ เกรดอยู่ในเกณฑ์ดี แต่หลังจากเข้าสู่ยุคเรียนออนไลน์มาแบบเรียนทั้งเทอม เพราะเป็นที่ตัวเองที่ไม่พยายามตั้งใจเรียนออนไลน์ แต่มันเริ่มไม่เข้าใจเลย เคยหายไป1คาบเรียน ก็เริ่มตามเพื่อนไม่ทันแล้วครับ งานจึงทับถม จนติด0เข้าครับ แล้วตามแก้ไม่ทันจนไม่ได้วุฒิ ทำให้เครียดหนักจนร้องไห้ออกมาทั้งวันครับ
เริ่มเมษาที่บ้านเริ่มดุและขึ้นเสียงใส่ ด้วยความที่เป็นคนเก็บกดจนอยากพูดแต่พูดไม่ได้ ถ้าพูดจะร้องไห้ กลายเป็นตอนนั้น ที่บ้านที่กำลังขึ้นเสียงใส่อยู่ แรงกดดันที่อยู่ในใจจึงทำให้ระเบิดอารมณ์ออกมา กลายเป็นผมเขวี้ยงมือถือทิ้งจอแตก กินโลชั่นเข้าไป ร้องไห้จนเป็นลมในห้องแล้วเข้าโรงพยาบาลไปครับ ทำให้ตั้งแต่ตอนนั้นไม่ค่อยเปิดปากคุยกับใคร แต่ก็มีน้อย จนทุกวันนี้ทานข้าวน้อยลง เงียบทำอะไรช้าไปหมดสมาธิเริ่มน้อยลง เป็นเหตุการณ์อยากฆ่าตัวตายครั้ง2ครับ
จนกระทั่งแฟนของผมที่รู้จักกันมาเป็นปีเกือบ2ปีแล้ว แต่เขาพึ่งจะเคยเห็นนิสัยที่เครียดบ่อยมากมายขนาดนี้ ให้กำลังใจแล้วก็ท้อให้กำลังใจแล้วก็ท้อ เขาเบื่อกับการวนไปของความรู้สึกโรคซึมเศร้าของผมจนขอบอกเลิกไป ตอนนั้นมีหลายอย่างมากที่อยากจะพูดกับเขา แต่มันพูดออกมาไม่ออกครับ ก่อนจะเลิกเขาเคยพยายามช่วยผมให้ออกจากโรคซึมเศร้าแบบนี้ แต่ผมปฏิเสธไปเพราะปัญหามาจากผม จนวันที่เลิกกับเขา10เมษา เป็นคำที่จุกอกเอาซะมาก กับคำว่า ถ้าจะปฏิเสธเราต่อไปแบบนี้จะมีเราไปทำไม เลยบอกเขาไปว่า " ขอโทษ "มาตลอดนั้นมา ครั้งนั้นเศร้าไปหน่อยครับ เพราะตอนนั้นรักจนไม่เผื่อใจเลย แต่เหมือนเราจะรักจนลืมรักตัวเองมาทั้งหมดนั้นเลยครับ และไม่เข้าใจความรู้สึกจริงๆของเขาเลย จริงๆมันมีมากกว่านั้นที่อยากจะบอกเขามากมาคิดได้ตอนนี้เพราะยังรักเขาอยู่เหมือนเดิม แต่พยายามกลับมารักตัวเองให้ได้ก่อน หายไปจากซึมเศร้า แม่จะเลิกกันได้ไม่นาน เขาเปิดตัวแฟนของเขาไปในเกม ซึ่งมันไวมากๆ เพราะพึ่งเลิกได้แค่5วัน เวลาเห็นที่อะไรที่เป็นของเขา เช่นหน้าโปรไฟล์ไอจี เฟซบุ๊ก ข้อความเก่าๆ รูปที่เราเคยถ่ายด้วย ดันเจ็บใจอยู่ในนั้นตลอดเลย
ผมสนิทกับพี่สาวมากครับ แต่ก็ตอนนี้เป็นเพราะผมที่เครียดบ่อย ซึมเศร้าบ่อยทำเอาทุกคนในบ้านเริ่มเหนื่อยกับเราแล้วครับ ทั้งวันจู่ๆก็ปล่อยร้องไห้ออกมา เครียดการทำงานช้าลงครับ และไปได้ยินอีกว่า "ถ้าอยู่คนเดียว คงตายห่าไปแล้ว" ตอนนี้ก็คิดอยากตายขึ้นมา แผลในใจทั้งหมดทั้งที่บ้านทั้งเรื่องของแฟนผม แม้แต่เพื่อนที่พยายามปลอบปลมใจผมแต่ผมหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย หยุดเครียด เขาบอกอย่าคิดมาก แต่มันหยุดคิดไม่ได้ ที่บ้านกดดันมาตลอด ว่าจะหาที่เรียนได้หรือยัง จนตอนนี้ก็จะเจ็บใจ ที่บ้านผมนั้นจะมีป้าส่วนใหญ่เป็นคนคอยกำกับเรื่องทุกๆเรื่องที่บ้านของผมบ่อยๆครับ จนอยากจะตาย แขวนคอในตอนตี3 เมื่อ2วันก่อน เกือบจะตายเข้าให้จริงๆ ผมลงมือแขวนคอไปแล้วครับ แต่ดิ้นหลุดออกมาทัน เพราะผมกลัวว่าแม่ผมจะจิตใจแย่เหมือนผม ผมกลัวแม่เสียใจ เพราะชีวิตนี้ มีแค่แม่ผมแล้วครับที่รักมากๆ จนได้ร้องไห้นั่งอยู่ที่มีเชือกห้อยไว้อยู่ เลยแกะออกแล้วกลัยห้องไปนอนเหมือนเดิม แต่ก็ไม่หลับอยู่ดีเหมือนเดิมตั้ง3เดือนแล้วครับโรคนอนไม่หลับ แล้วเพลียตอนเช้า
มีโอกาสได้ไปหาหมอครับ โรงพยาบาลภายในเขตสายไหม กองทัพอากาศครับ หมอได้ให้ยา มา3อย่างครับ เป็นยาคลายเครียด ยาระบบประสาท(ไม่แน่ใจ)
และยาช่วยนอนหลับครับ ทานมาได้3วัน ยังร้องไห้เครียด ตอนกลางคืนอยู่เหมือนเดิม นอนไม่หลับเลย
และหมอให้นัดพบนักจิตวิทยาอีกทีเดือนหน้าเลยครับ หลังได้รับรู้ตอนนั้นเกรงไปหมด หรือคือผมไม่กล้าพบหน้าหมอ ไม่อยากเล่าความรู้สึก
เวลาโดนถาม ก็จะรู้สึกกดดัน ต่างจากช่วงยังไม่เครียด จะตอบได้ทันทีบ่อยๆ พูดเก่งด้วยครับ จนตอนนี้ไม่กล้าพูด เงียบมากครับ พูดยากมาก เวลาพูดกลัวว่าจะน่ำตาไหลครับ มันไหลเองโดยไม่ตั้งใจแล้วเจ็บปวดที่ใจครับ
ปล.พี่ผมเขาบอกว่าให้ระบายบ้างครับ ผมแค่อยากเล่าความรู้สึกออกมาเป็นข้อความมากกว่าคำพูดครับ
เครียดจนเป็นโรคซึมเศร้าเริ่มใช้ชีวิตเฉื่อยช้าไปหมด
จนปีใหม่2022นี้ ความเครียดมันเริ่มมากขึ้น จากการเรียนออนไลน์ที่ผมเริ่มไม่ตั้งใจเรียน เมื่อก่อนผมเป็นคนที่ตั้งใจเรียนครับ เกรดอยู่ในเกณฑ์ดี แต่หลังจากเข้าสู่ยุคเรียนออนไลน์มาแบบเรียนทั้งเทอม เพราะเป็นที่ตัวเองที่ไม่พยายามตั้งใจเรียนออนไลน์ แต่มันเริ่มไม่เข้าใจเลย เคยหายไป1คาบเรียน ก็เริ่มตามเพื่อนไม่ทันแล้วครับ งานจึงทับถม จนติด0เข้าครับ แล้วตามแก้ไม่ทันจนไม่ได้วุฒิ ทำให้เครียดหนักจนร้องไห้ออกมาทั้งวันครับ
เริ่มเมษาที่บ้านเริ่มดุและขึ้นเสียงใส่ ด้วยความที่เป็นคนเก็บกดจนอยากพูดแต่พูดไม่ได้ ถ้าพูดจะร้องไห้ กลายเป็นตอนนั้น ที่บ้านที่กำลังขึ้นเสียงใส่อยู่ แรงกดดันที่อยู่ในใจจึงทำให้ระเบิดอารมณ์ออกมา กลายเป็นผมเขวี้ยงมือถือทิ้งจอแตก กินโลชั่นเข้าไป ร้องไห้จนเป็นลมในห้องแล้วเข้าโรงพยาบาลไปครับ ทำให้ตั้งแต่ตอนนั้นไม่ค่อยเปิดปากคุยกับใคร แต่ก็มีน้อย จนทุกวันนี้ทานข้าวน้อยลง เงียบทำอะไรช้าไปหมดสมาธิเริ่มน้อยลง เป็นเหตุการณ์อยากฆ่าตัวตายครั้ง2ครับ
จนกระทั่งแฟนของผมที่รู้จักกันมาเป็นปีเกือบ2ปีแล้ว แต่เขาพึ่งจะเคยเห็นนิสัยที่เครียดบ่อยมากมายขนาดนี้ ให้กำลังใจแล้วก็ท้อให้กำลังใจแล้วก็ท้อ เขาเบื่อกับการวนไปของความรู้สึกโรคซึมเศร้าของผมจนขอบอกเลิกไป ตอนนั้นมีหลายอย่างมากที่อยากจะพูดกับเขา แต่มันพูดออกมาไม่ออกครับ ก่อนจะเลิกเขาเคยพยายามช่วยผมให้ออกจากโรคซึมเศร้าแบบนี้ แต่ผมปฏิเสธไปเพราะปัญหามาจากผม จนวันที่เลิกกับเขา10เมษา เป็นคำที่จุกอกเอาซะมาก กับคำว่า ถ้าจะปฏิเสธเราต่อไปแบบนี้จะมีเราไปทำไม เลยบอกเขาไปว่า " ขอโทษ "มาตลอดนั้นมา ครั้งนั้นเศร้าไปหน่อยครับ เพราะตอนนั้นรักจนไม่เผื่อใจเลย แต่เหมือนเราจะรักจนลืมรักตัวเองมาทั้งหมดนั้นเลยครับ และไม่เข้าใจความรู้สึกจริงๆของเขาเลย จริงๆมันมีมากกว่านั้นที่อยากจะบอกเขามากมาคิดได้ตอนนี้เพราะยังรักเขาอยู่เหมือนเดิม แต่พยายามกลับมารักตัวเองให้ได้ก่อน หายไปจากซึมเศร้า แม่จะเลิกกันได้ไม่นาน เขาเปิดตัวแฟนของเขาไปในเกม ซึ่งมันไวมากๆ เพราะพึ่งเลิกได้แค่5วัน เวลาเห็นที่อะไรที่เป็นของเขา เช่นหน้าโปรไฟล์ไอจี เฟซบุ๊ก ข้อความเก่าๆ รูปที่เราเคยถ่ายด้วย ดันเจ็บใจอยู่ในนั้นตลอดเลย
ผมสนิทกับพี่สาวมากครับ แต่ก็ตอนนี้เป็นเพราะผมที่เครียดบ่อย ซึมเศร้าบ่อยทำเอาทุกคนในบ้านเริ่มเหนื่อยกับเราแล้วครับ ทั้งวันจู่ๆก็ปล่อยร้องไห้ออกมา เครียดการทำงานช้าลงครับ และไปได้ยินอีกว่า "ถ้าอยู่คนเดียว คงตายห่าไปแล้ว" ตอนนี้ก็คิดอยากตายขึ้นมา แผลในใจทั้งหมดทั้งที่บ้านทั้งเรื่องของแฟนผม แม้แต่เพื่อนที่พยายามปลอบปลมใจผมแต่ผมหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย หยุดเครียด เขาบอกอย่าคิดมาก แต่มันหยุดคิดไม่ได้ ที่บ้านกดดันมาตลอด ว่าจะหาที่เรียนได้หรือยัง จนตอนนี้ก็จะเจ็บใจ ที่บ้านผมนั้นจะมีป้าส่วนใหญ่เป็นคนคอยกำกับเรื่องทุกๆเรื่องที่บ้านของผมบ่อยๆครับ จนอยากจะตาย แขวนคอในตอนตี3 เมื่อ2วันก่อน เกือบจะตายเข้าให้จริงๆ ผมลงมือแขวนคอไปแล้วครับ แต่ดิ้นหลุดออกมาทัน เพราะผมกลัวว่าแม่ผมจะจิตใจแย่เหมือนผม ผมกลัวแม่เสียใจ เพราะชีวิตนี้ มีแค่แม่ผมแล้วครับที่รักมากๆ จนได้ร้องไห้นั่งอยู่ที่มีเชือกห้อยไว้อยู่ เลยแกะออกแล้วกลัยห้องไปนอนเหมือนเดิม แต่ก็ไม่หลับอยู่ดีเหมือนเดิมตั้ง3เดือนแล้วครับโรคนอนไม่หลับ แล้วเพลียตอนเช้า
มีโอกาสได้ไปหาหมอครับ โรงพยาบาลภายในเขตสายไหม กองทัพอากาศครับ หมอได้ให้ยา มา3อย่างครับ เป็นยาคลายเครียด ยาระบบประสาท(ไม่แน่ใจ)
และยาช่วยนอนหลับครับ ทานมาได้3วัน ยังร้องไห้เครียด ตอนกลางคืนอยู่เหมือนเดิม นอนไม่หลับเลย
และหมอให้นัดพบนักจิตวิทยาอีกทีเดือนหน้าเลยครับ หลังได้รับรู้ตอนนั้นเกรงไปหมด หรือคือผมไม่กล้าพบหน้าหมอ ไม่อยากเล่าความรู้สึก
เวลาโดนถาม ก็จะรู้สึกกดดัน ต่างจากช่วงยังไม่เครียด จะตอบได้ทันทีบ่อยๆ พูดเก่งด้วยครับ จนตอนนี้ไม่กล้าพูด เงียบมากครับ พูดยากมาก เวลาพูดกลัวว่าจะน่ำตาไหลครับ มันไหลเองโดยไม่ตั้งใจแล้วเจ็บปวดที่ใจครับ
ปล.พี่ผมเขาบอกว่าให้ระบายบ้างครับ ผมแค่อยากเล่าความรู้สึกออกมาเป็นข้อความมากกว่าคำพูดครับ