ขอเล่าก่อนนะคะ คือครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่เคยมีความสุขมากๆ จนมาวันนึงที่เมื่อเริ่มมีโซเชียลเข้ามา ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยน พ่อกับแม่เราเริ่มต่างคนต่างมีเฟส มีไลน์ และแม่เริ่มนอกใจพ่อ คุยกับผู้ชายหลายคนทั้งคนที่มีครอบครัวมีลูกมีเมียอยู่และแอบนัดไปเจอ จนเราจับได้แต่แม่ยังไม่หยุด เราเลยให้พี่สาวแอบมาจาก กทม เพื่อมาคุยกับแม่โดยที่ไม่บอกก่อนล่วงหน้า (ปกติเวลาพี่สาวจะกลับบ้านคือที่บ้านจะรู้ก่อนเป็นเดือน) แต่พอมาแม่กลับไม่ยอมรับความจริงสักอย่างทั้งๆที่เรามีหลักฐานทุกอย่างทั้งแชททั้งไลน์ที่นัดเจอที่คุยกับผู้ชายทุกคน และเป็นปัญหาจนทำให้พ่อแม่ทะเลาะ พ่อเคยพูดบอกกับแม่ว่าให้แม่หยุดเพื่อหลานคือลูกของพี่ชาย แต่แม่ก็ไม่หยุดแม่ยังทำแบบนั้นตลอด จนมาถึงครั้งที่พ่อแม่ทะเลาะกันหนักมากและพ่อไล่แม่ออกจากบ้าน เพราะพ่อโกธมากแม่เลยไปยู่กับพี่สาวที่ กทม แต่ก่อนจะไปพี่สาวบอกให้แม่หยุด แม่ก็บอกว่าแม่ไม่ได้คุยแล้วแม่เลิกแล้ว พอเวลาผ่านไป1ปี พ่อกับแม่ก็คือคุยกันแต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันพูดกันเท่าที่จำเป็น แม่ก็จะหาเรื่องกลับมาบ้านที่ ตจว บ่อยๆซึ่งเราอยู่บ้านนี้กับพ่อ แต่เวลาแม่มาบ้านแม่จะบอกว่าจะไปบ้านเพื่อนจะไปหาเพื่อนทุกครั้ง คือจะเป็นแบบนี้ตลอด เรารู้อยู่แก่ใจว่าแม่ไปไหน เคยบอกให้หยุดแต่แม่ก็ไม่หยุด เราเห็นเขายังแอบคุยกันเรียกตัวเอง บอกรักกัน คิดถึงกัน เหมือนแฟนเด็กๆที่พึ่งคบกัน แม่กลายเป็นเหมือนเด็กอายุ 14 ที่ใจแตกตอนแก่ ตั้งแต่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นเราคุยกับแม่น้อยมากๆแทบจะไม่โทรหาไม่เคยถามถึง ต่างจากตอนเรียนมหาลัยเราชอบโทรมาคุยกับแม่นานๆ เพราะเราไปเรียนที่ กทม นานๆจะกลับบ้านครั้ง แต่พอหลังจากที่รู้ว่าแม่นอกใจพ่อและยังไม่หยุดเราก็รับไม่ได้ แต่พี่เราบอกเสมอว่าให้เราเลิกโกรธแม่ แม่โตแล้วแม่อาจจะมีสิ่งที่อยากจะทำอยากใช้ชีวิต หากเราโกธแม่คิดไม่ดีกับแม่เราเองจะเป็นบาปหนัก เพราะเราเคยโกธถึงขั้นบอกจะตัดแม่ตัดลูกถ้ายังไม่หยุด เราบอกว่าเราจะเลิกเรียกว่าแม่เราไม่อยากมีแม่แบบนี้ เราอายที่เวลาไปไหนชาวบ้านก็ถามถึงแต่เรื่องที่พ่อแม่เราแยกกัน เราไม่อยากรับรู้อะไรเลย จนพี่สาวบอกให้เราปล่อยวาง มันคงเป็นกรรมที่แม่เคยสร้างไว้ ถ้าเรายังไม่หยุดคิดแบบนั้นจะเป็นเราที่ปากเอง

พอเวลาผ่านไปเราเริ่มปล่อยวางได้บ้างแต่คือทุกครั้งที่คุยกับแม่ในตอนนี้เราพูดจาไม่ค่อยดีกับแม่ตั้งแต่มีเรื่องนั้น คือถามคำตอบคำพูดจาประชดบ้าง จับผิดบ้างทุกครั้งที่คุยคือโกรธ แต่พอหลังจากวางสายก็รู้สึกแย่ทุกครั้งที่พูดจาไม่ดีออกไป เราแค่อยากรู้ว่าเราผิดมากมั้ยที่แค่อยากให้แม่เลิกคุยกับผัวชาวบ้าน หากในตอนนี้แม่จะคุยกับใครใช้ชีวิตกับใครเรารับได้ แต่แค่ไม่อยากให้เป็นคนที่มีครอบครัวแล้ว ทำไมเขาถึงไม่รู้จักผิดชอบชัวดี ทำไมเขาถึงสำนึกไม่ได้ว่าสิ่งไหนผิดสิ่งไหนถูก 

ตอนนี้แม่เราก็ออกจากบ้านพี่สาวเรา เพื่อไปอยู่กับเพื่อน ซึ่งก็เป็นหนึ่งในเมียน้อยของผู้ชายกลุ่มเดียวกับที่แม่เราคุยแม่ให้เหตุผลว่าเขาชวนไปช่วยทำงานแม่ไม่อยากอยู่เฉยๆงานก็ทำเกี่ยวกับรับซื้อผลไม้ พี่สาวโทรมาปรึกษาว่าควรทำยังไงดีไม่อยากให้ไปแต่ก็ไม่อยากบังคับถ้าหากแม่อยู่แล้วไม่มีความสุขไม่สบายใจก็อยากให้แม่เลือกเองเพราะแม่โตแล้ว    และแม่ก็เลือกจะไปค่ะ 😞