ความเสื่อมเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน เช่น เดียวกับข้อเสื่อมที่เกิดขึ้นได้กับทุกข้อต่อของร่างกายที่ใช้ในการเคลื่อนไหว โดยเฉพาะกระดูกคอ ซึ่งเป็นอวัยวะที่เคลื่อนไหวเกือบรอบด้าน ไม่ว่าจะก้ม เงย เอียงคอ หมุนคอ จึงทำให้เสื่อมหรือบาดเจ็บได้ง่าย

- โดยกระดูกคอจะเริ่มเสื่อมตอนอายุประมาณ 30-40 ปี

- จะเสื่อมมากขึ้นเมื่ออายุ 40-50 ปีขึ้นไป

เมื่อกระดูกสันหลังส่วนคอเสื่อม ปริมาณน้ำในหมอนรองกระดูกคอจะค่อย ๆ ลดลง ทำให้หมอนรองกระดูกคอเริ่มมีการทรุดตัวและความยืดหยุ่นลดลง ความสามารถในการรองรับแรงกระแทกต่าง ๆ จึงน้อยตามไปด้วย ร่างกายจึงพยายามสร้างหินปูนขึ้นมา เพื่อช่วยในการกระจายน้ำหนักกดทับบริเวณกระดูกสันหลัง หรือที่เราเรียกว่า “กระดูกงอก”

นอกจากนี้เอ็นที่ยึดระหว่างข้อกระดูกสันหลัง จะหนาตัวขึ้น ทำให้ช่องว่างระหว่างกระดูกคอตีบลงและอาจไปเบียดหรือกดทับเส้นประสาท จนเกิดอาการปวด ชา ร้าวลงแขน ในรายที่รุนแรงอาจไปกดทับประสาทไขสันหลัง ทำให้แขนขาอ่อนแรง เดินลำบาก นอกจากนี้เมื่อหมอนรองกระดูกคอเสื่อมอาจทำให้ข้อต่อหลวม

ซึ่งก็เป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่ทำให้เส้นประสาทถูกกดทับได้เช่นกัน ซึ่งการรักษาด้วยยาหรือกายภาพบำบัดในผู้ป่วยที่มีความเสื่อมรุนแรงมักไม่ได้ผล จึงจำเป็นต้องผ่าตัด ดังนั้นหากเริ่มมีอาการควรรีบปรึกษาแพทย์เพื่อรีบรักษา

ข้อมูลโดย นพ. ภัทร โฆสานันท์ ศัลยแพทย์กระดูกและข้อ-โรคกระดูกสันหลัง