สวัสดีค่ะ เราเป็นนศ.ปี 2 ที่เรียนมาได้ครึ่งทางแล้วเริ่มคิดถึงการทำงานในอนาคตว่าจะจัดการชีวิตตัวเองยังไง
ตอนแรกเราอยากหางานในจังหวัด จะได้อยู่กับพ่อแม่ มีบ้านอยู่ แต่ลึก ๆ เราก็อึดอัดที่จะอยู่ ด้วยความที่เราโตแล้วแต่พ่อแม่ยังเป็นห่วง ยังจู้จี้จุกจิกเรา ทุกวันนี้ยังขับรถไม่เป็น ไปไหนคนเดียวก็ไม่ค่อยมั่นใจเลยค่ะเพราะพ่อแม่จะไปรับไปส่งตลอด บางครั้งก็เข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวเรา จนเราเริ่มอยากย้ายออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่น มันอึดอัดมากจริงๆ เหมือนเราโดนจำกัดให้โตได้เท่านี้นะ ห้ามออกไปใช้ชีวิตข้างนอก อยู่กับพ่อแม่ เชื่อฟังเขาดีที่สุด อะไรประมาณนี้ T__T
เราเลยอยากรู้ว่ามีคนที่อึดอัดกับคนที่บ้านเลยเลือกที่จะไปทำงานที่อื่นไกลๆมั้ยคะ แล้วตอนนั้นเรียกความกล้าตัวเองออกมายังไง ทำไมถึงกล้าออกไปใช้ชีวิตคนเดียวทั้งที่อยู่กับที่บ้านมาตลอด
ตอนนี้เรามีปัญหาคือไม่กล้าบอกว่าเราจะเลือกทำงานที่ต่างจังหวัด เราจะไม่อยู่กับพ่อแม่ เพราะกลัวเขาแสดงความเป็นห่วงจนเราไม่กล้าไป เราพร้อมออกไปใช้ชีวิตนะ เราไม่กลัวความลำบาก แต่สิ่งที่เรากลัวคือคำพูดกับการกระทำของคนในครอบครัวนี่แหละที่จะรั้งไม่ให้เราได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง
ใครที่มีปัญหาครอบครัวอบอุ่นเกินไปจนพอโตขึ้น มีโอกาสออกห่างบ้านได้ก็อยากออกมาแบบเรา มาแชร์ความคิดหรือแนวทางการใช้ชีวิตกันได้นะคะ เครียดกว่าเรียนจบมั้ยก็เรื่องคนที่บ้านนี่แหละ T__T
มีใครที่อยู่ติดบ้านมาทั้งชีวิต แต่พอถึงเวลาเลือกที่ทำงานก็เลือกไปอยู่ต่างจังหวัดไกลๆมั้ยคะ
ตอนแรกเราอยากหางานในจังหวัด จะได้อยู่กับพ่อแม่ มีบ้านอยู่ แต่ลึก ๆ เราก็อึดอัดที่จะอยู่ ด้วยความที่เราโตแล้วแต่พ่อแม่ยังเป็นห่วง ยังจู้จี้จุกจิกเรา ทุกวันนี้ยังขับรถไม่เป็น ไปไหนคนเดียวก็ไม่ค่อยมั่นใจเลยค่ะเพราะพ่อแม่จะไปรับไปส่งตลอด บางครั้งก็เข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวเรา จนเราเริ่มอยากย้ายออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่น มันอึดอัดมากจริงๆ เหมือนเราโดนจำกัดให้โตได้เท่านี้นะ ห้ามออกไปใช้ชีวิตข้างนอก อยู่กับพ่อแม่ เชื่อฟังเขาดีที่สุด อะไรประมาณนี้ T__T
เราเลยอยากรู้ว่ามีคนที่อึดอัดกับคนที่บ้านเลยเลือกที่จะไปทำงานที่อื่นไกลๆมั้ยคะ แล้วตอนนั้นเรียกความกล้าตัวเองออกมายังไง ทำไมถึงกล้าออกไปใช้ชีวิตคนเดียวทั้งที่อยู่กับที่บ้านมาตลอด
ตอนนี้เรามีปัญหาคือไม่กล้าบอกว่าเราจะเลือกทำงานที่ต่างจังหวัด เราจะไม่อยู่กับพ่อแม่ เพราะกลัวเขาแสดงความเป็นห่วงจนเราไม่กล้าไป เราพร้อมออกไปใช้ชีวิตนะ เราไม่กลัวความลำบาก แต่สิ่งที่เรากลัวคือคำพูดกับการกระทำของคนในครอบครัวนี่แหละที่จะรั้งไม่ให้เราได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง
ใครที่มีปัญหาครอบครัวอบอุ่นเกินไปจนพอโตขึ้น มีโอกาสออกห่างบ้านได้ก็อยากออกมาแบบเรา มาแชร์ความคิดหรือแนวทางการใช้ชีวิตกันได้นะคะ เครียดกว่าเรียนจบมั้ยก็เรื่องคนที่บ้านนี่แหละ T__T