มีใครในที่นี้บ้างไหม ที่บ้านไม่ใช่ที่ที่อยู่แล้วรู้สึกอบอุ่น สบายใจ กลับรู้สึกว่าอยู่แล้วทุกข์ใจอึดอัดไปซะมากกว่า เริ่มจากเราอาศัยอยู่กับครอบครัว โดยมีสมาชิกทั้งหมด 5 คน พื้นที่ของบ้านมีความจำกัด เราอยู่บ้านโดยที่ไม่มีห้องนอนส่วนตัว ทั้งๆที่เราก็โตแล้วพอสมควร อายุ20+ เรื่องนี้ก็ว่าหนักใจพอแล้ว เรื่องที่สำคัญเลยก็คือ ที่บ้านไม่เคยรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเราเลย แม้กระทั่งเรื่องที่เราเป็นเพศที่3 และมีแฟนที่เป็นเพศเดียวกัน หรือเรื่องต่างๆที่เราเคยมีปัญหา เราไม่เคยเอามาปรึกษาที่บ้าน เพราะกลัวที่บ้านจะว่า จะดุด่า เหมือนที่บ้านไม่เคยรู้จักตัวตนของเราจริงๆ ส่วนเรื่องที่เราเป็นเพศที่3นั้น เราเคยคิดจะบอกที่บ้านนะ แต่ดูท่าทางแล้วถ้าบอกไปคงถึงขั้นตัดขาดกันแน่ๆ เขารับไม่ได้ที่เราเป็น เพราะเขาเคยถามเคยพูดว่าถ้าเราเป็น เขาจะไม่ส่งเสียเราเรียน หรือให้เงินใช้เลย จากวันนั้นมาเราเลยไม่กล้าที่จะบอกเลย จนมาถึงวันนี้มันอึดอัดเต็มที่แล้ว แต่เราก็ยังไม่กล้าที่จะบอกตรงๆออกไป เพราะกลัวมากจริงๆ ส่วนในเรื่องของแฟนเรา เค้าก็เคยถามเรานะว่าเมื่อไหร่พร้อมที่จะบอกที่บ้าน ถ้าไม่บอกกันแบบนี้ อนาคตคงไปกันไม่รอดแน่ เราเคยคิดนะที่จะไปทำงานไกลๆ ไปอยู่กับเเฟน2คน แต่อีกใจนึงเราก็ไม่กล้าที่จะทำ ยังเป็นห่วงที่บ้านอยู่นั่นแหละ อ่อลืมบอกไปเราคงเป็นความหวังของครอบครัวมากแหละ เพราะเราเป็นลูกคนเดียว หลานคนเดียว แต่ถ้าจะให้ทนแบบนี้ไปเรื่อยๆตลอดจนอายุมากกว่านี่คงไม่ไหว เราเลยอยากขอคำปรึกษาจากคนในนี้ที่มีลูกมีหลาน ที่เป็นแบบเรา เราควรทำยังไงดี (คนในครอบครัวค่อนข้างมีอายุ อาจจะมีความคิดหัวโบราณอยู่บ้างเลยยากที่จะบอก ) เราอยากมีครอบครัวที่รับเราได้ทุกเรื่อง รับฟังเราได้บ้าง ทุกวันนี้เครียดมากจริงๆ ร้องไห้ทุกคืนกับเรื่องนี้