สวัสดีค่ะตอนนี้เราอยากเล่าเรื่องเพื่อให้พ่อแม่ของบางคนใส่ใจลูกมากขึ้นหรือบางครั้งคุณคิดว่าใส่ใจลูกมากพอแล้วจนรู้ทุกอย่างว่าลูกเราเป็ยยังไงแต่บางทีคุณอาจจะไม่รู้จักลูกของคุณมากพอก็เป็นได้ค่ะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอายุ5ปีค่ะเราอยู่อนุบาล1ซึ่งเรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงเขาชอบแกล้งเรามากๆเราไม่ชอบเขาเหมือนกันพยายามไม่พูดไม่คุยด้วย วันหนึ่งตอนพักกลางวันเด็กอนุบาลจะนอนกันทุกกลางวันแต่เราเป็นคนนอนยากและไม่ชอบนอนกลางวันค่ะพอครูมาเราก็แกล้งหลับเป็นแบบนี้ทุกวันวันนี้เด็กผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้หลับเหมือนกันแล้วครูประจำชั้นก็ออกไปข้างนอกเราก็ลืมตาขึ้นมามองรอบๆก็เห็นมองเราอยู่วันนั้นจำไม่ได้ว่าเราคุยไรกับเขาเหมือนทำให้เขาไม่พอใจเราแล้วลุกขึ้นมาเราตกใจมากเขาคล่อมเราแล้วเอามือปิดปากเราพยายามเอาเท้าถีบเขาปากพยามร้องออกเสียงแต่ว่าเวลานั้นมันไม่มีเสียงออกมาเลยเหมือนมีก้อนอะไรมาติดอยู่ที่คอเราพยามยามหันหน้าไปเรียกเพื่อนที่อยู่ข้างๆแต่มันไม่มีเสียงออกมาส่วนขาเราพยายามถีบๆเขาออกจากตัวแต่มันก็ไม่ได้ผลแถมเหมือนเป็นเปิดทางไปอีกเนื่องจากเรานอนแล้วยกขาขึ้นทำให้เขาเอามือหาแหวก กกน. แล้วเอามือล้วงจับของเราเขาแบบนั้นจนเรามองไปที่ประตูหน้าห้องเห็นครูมองเราอยู่ตอนนั้นเรามีหวังมากๆอยากให้ครูมาช่วยเร็วๆแต่ครูเขายืนมองเราอยู่ยังไม่ได้มาช่วยทันทีตอนนี้เราคิดว่าครูคงดีสถานการณ์ว่ามันทำอะไรเราหลังจากนั้นครูก็ตะโกนว่า ทำอะไรเขาตกใจแล้วหยุดทำเรา พอเรารอดแล้วน้ำตาเสียงมาจากไหนไม่รู้เราก็ร้องโฮออกมาเลย ครูก็ตีเด็กผู้ชายนั้น แต่เขาไม่ร้องเลยแล้วที่สำคัญเขามองหน้าแล้วเรามือที่จับของเราดมต่อหน้าต่อเราเราที่นอนร้องไห้อยู่ซึ่งครูก็เห็นแต่ไม่ได้ทำอะไรพอตกเย็นลุงเรามารับครูบอกลุงแล้วลุงเป็นคนดุเขาก้เอ็ดผู้ชายคนนั้นแต่ก้แค่นิดหน่อยตอนนั้นในความรู้สึกเราอยากให้พ่อแม่เขารู้ด้วยอยากให้ครูเรียกพ่อแม่เขามาแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แล้วเราก้ใช้ชีวิตเจอหน้าเขาจนจบป.6 เวลาเห้นหน้าเขาเราคิดในใจตลอดว่าจำได้ไหมทำอะไรไว้กับกูตอนนี้เราอายุ17ปีแล้วยังไม่เคยลืม
แบบนี้เรียกข่มขืนไหม?
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอายุ5ปีค่ะเราอยู่อนุบาล1ซึ่งเรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงเขาชอบแกล้งเรามากๆเราไม่ชอบเขาเหมือนกันพยายามไม่พูดไม่คุยด้วย วันหนึ่งตอนพักกลางวันเด็กอนุบาลจะนอนกันทุกกลางวันแต่เราเป็นคนนอนยากและไม่ชอบนอนกลางวันค่ะพอครูมาเราก็แกล้งหลับเป็นแบบนี้ทุกวันวันนี้เด็กผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้หลับเหมือนกันแล้วครูประจำชั้นก็ออกไปข้างนอกเราก็ลืมตาขึ้นมามองรอบๆก็เห็นมองเราอยู่วันนั้นจำไม่ได้ว่าเราคุยไรกับเขาเหมือนทำให้เขาไม่พอใจเราแล้วลุกขึ้นมาเราตกใจมากเขาคล่อมเราแล้วเอามือปิดปากเราพยายามเอาเท้าถีบเขาปากพยามร้องออกเสียงแต่ว่าเวลานั้นมันไม่มีเสียงออกมาเลยเหมือนมีก้อนอะไรมาติดอยู่ที่คอเราพยามยามหันหน้าไปเรียกเพื่อนที่อยู่ข้างๆแต่มันไม่มีเสียงออกมาส่วนขาเราพยายามถีบๆเขาออกจากตัวแต่มันก็ไม่ได้ผลแถมเหมือนเป็นเปิดทางไปอีกเนื่องจากเรานอนแล้วยกขาขึ้นทำให้เขาเอามือหาแหวก กกน. แล้วเอามือล้วงจับของเราเขาแบบนั้นจนเรามองไปที่ประตูหน้าห้องเห็นครูมองเราอยู่ตอนนั้นเรามีหวังมากๆอยากให้ครูมาช่วยเร็วๆแต่ครูเขายืนมองเราอยู่ยังไม่ได้มาช่วยทันทีตอนนี้เราคิดว่าครูคงดีสถานการณ์ว่ามันทำอะไรเราหลังจากนั้นครูก็ตะโกนว่า ทำอะไรเขาตกใจแล้วหยุดทำเรา พอเรารอดแล้วน้ำตาเสียงมาจากไหนไม่รู้เราก็ร้องโฮออกมาเลย ครูก็ตีเด็กผู้ชายนั้น แต่เขาไม่ร้องเลยแล้วที่สำคัญเขามองหน้าแล้วเรามือที่จับของเราดมต่อหน้าต่อเราเราที่นอนร้องไห้อยู่ซึ่งครูก็เห็นแต่ไม่ได้ทำอะไรพอตกเย็นลุงเรามารับครูบอกลุงแล้วลุงเป็นคนดุเขาก้เอ็ดผู้ชายคนนั้นแต่ก้แค่นิดหน่อยตอนนั้นในความรู้สึกเราอยากให้พ่อแม่เขารู้ด้วยอยากให้ครูเรียกพ่อแม่เขามาแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แล้วเราก้ใช้ชีวิตเจอหน้าเขาจนจบป.6 เวลาเห้นหน้าเขาเราคิดในใจตลอดว่าจำได้ไหมทำอะไรไว้กับกูตอนนี้เราอายุ17ปีแล้วยังไม่เคยลืม