คือเราคบกับแฟนมา 2 ปีกว่าๆอยู่ด้วยกันมาตลอดมีความสุขและทุกข์ร่วมกัน แต่ในขณะเดียวกันเราไม่เคยได้รับความใส่ใจจากเขาเลย เช่น
1.ในพื้นที่ของเขาไม่มีเราอยู่เลย ช่วงคบกันแรกๆก็มีบ้างที่แสดงตัวว่าเป็นแฟนของเราพอได้ทะเลาะกันบ่อยๆก็ไม่มีเราอยู่อีกเลยแรกๆเราก็ไม่เรียกร้องเพราะเราใช้ชีวิตอยู่กับเขาทุกๆวัน แต่พอเวลาผ่านไปเราขอว่าขอมีเราอยู่ในส่วนนั้นได้บ้างมั้ย รับปากแต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้แต่ทุกข์อยู่ในใจ บางคนอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่แรกๆเราก็คิดแบบนั้นแต่พอเวลาผ่านไปเราคิดว่าเราควรมีตัวตนบ้าง
2.ให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเรา ไม่เคยรับฟังในสิ่งที่เราพูด ทุกคนรับฟังแต่ไม่รับปังกูค่ะ
3.คำพูดบางคำของเขาโคตรทำร้ายจิตใจของเรา แต่ไม่เคยมีคำขอโทษ เขาไม่เคยร้องไห้กับเราเลยพอทะเลาะกันจะมีแค่เราที่ร้องไห้และหายเอง พอเวลาเขาทำผิดเขาจะเงียบทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เราควรทำใจยังไงกับเขาบ้างถ้าจำเป็นต้องเลิกกันขึ้นมาจริงๆ ทะเลาะกันครั้งไหนเขามีแต่ไล่เรา บางทีเราก็รู้สึกละอายใจที่ทนอยู่แต่เราปฏิเสธไม่ได้จริงๆ เรากลัวเราตัดสินใจไปแล้วเป็นคนเดินออกมาจริงๆ เราจะเจ็บเองเราจะอยู่ไม่ได้ ในทุกๆวันเรารักเขาขึ้นทุกวัน แต่เขารักเราจาก100 ลงมาที่0
ทุกวันนี้เราก็ให้คำตอบตัวเองไม่ได้ว่าเราอยู๋ไปเพื่ออะไร บางทีก็เหมือนว่ารักเรามาก เขาอายุน้อยกว่าเราชอบพูดไม่ระวังปากเราก็ได้แต่เคลียร์ความรู้สึกของตัวเองเอง จะบอกว่าเราหน้าด้านหรือโง่ก็ได้ที่ยังอยู่
สุดท้าย "เราขอวิธีทำใจที่จะไม่มีเขาอยู่ในชีวิตแล้วค่ะ"
ทำยังไงให้เราเลิกรักเขา
1.ในพื้นที่ของเขาไม่มีเราอยู่เลย ช่วงคบกันแรกๆก็มีบ้างที่แสดงตัวว่าเป็นแฟนของเราพอได้ทะเลาะกันบ่อยๆก็ไม่มีเราอยู่อีกเลยแรกๆเราก็ไม่เรียกร้องเพราะเราใช้ชีวิตอยู่กับเขาทุกๆวัน แต่พอเวลาผ่านไปเราขอว่าขอมีเราอยู่ในส่วนนั้นได้บ้างมั้ย รับปากแต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้แต่ทุกข์อยู่ในใจ บางคนอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่แรกๆเราก็คิดแบบนั้นแต่พอเวลาผ่านไปเราคิดว่าเราควรมีตัวตนบ้าง
2.ให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเรา ไม่เคยรับฟังในสิ่งที่เราพูด ทุกคนรับฟังแต่ไม่รับปังกูค่ะ
3.คำพูดบางคำของเขาโคตรทำร้ายจิตใจของเรา แต่ไม่เคยมีคำขอโทษ เขาไม่เคยร้องไห้กับเราเลยพอทะเลาะกันจะมีแค่เราที่ร้องไห้และหายเอง พอเวลาเขาทำผิดเขาจะเงียบทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เราควรทำใจยังไงกับเขาบ้างถ้าจำเป็นต้องเลิกกันขึ้นมาจริงๆ ทะเลาะกันครั้งไหนเขามีแต่ไล่เรา บางทีเราก็รู้สึกละอายใจที่ทนอยู่แต่เราปฏิเสธไม่ได้จริงๆ เรากลัวเราตัดสินใจไปแล้วเป็นคนเดินออกมาจริงๆ เราจะเจ็บเองเราจะอยู่ไม่ได้ ในทุกๆวันเรารักเขาขึ้นทุกวัน แต่เขารักเราจาก100 ลงมาที่0
ทุกวันนี้เราก็ให้คำตอบตัวเองไม่ได้ว่าเราอยู๋ไปเพื่ออะไร บางทีก็เหมือนว่ารักเรามาก เขาอายุน้อยกว่าเราชอบพูดไม่ระวังปากเราก็ได้แต่เคลียร์ความรู้สึกของตัวเองเอง จะบอกว่าเราหน้าด้านหรือโง่ก็ได้ที่ยังอยู่
สุดท้าย "เราขอวิธีทำใจที่จะไม่มีเขาอยู่ในชีวิตแล้วค่ะ"