ผมกับภรรยาแต่งงานกันมา 7 ปี มีลูกด้วยกัน1 คน อายุ 4 ขวบ
ที่ผ่านมามีทะเลาะกันเพราะ
1.ความใจร้อนและไม่มีเหตุผลของภรรยา เขามีอคติกับที่บ้านผมทุกคน พ่อแม่พี่ป้าน้าอา ทั้งๆที่บ้านผมรักภรรยาผมในฐานะสะใภ้ อย่างจริงใจ แต่เขากลับไม่มองแบบนั้นเลย
2.เขามักจะคิดไปเองว่าใครคิดยังไงกับเขา และเอามาตัดสินคนอื่น มีครั้งนึงพูดไม่ถูกหูเขา หาว่าเข้าข้างญาติพี่น้อง ทะเลาะกันถึงขั้น ออกมาด่าผมหน้าบ้าน คนแถวบ้านออกมาดูกันหมด อันนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ลูกยืนฟังอยู่ด้วย ลูกน้ำตาซึม ผมบอกว่าหยุดก่อน ลูกฟังอยู่ ก็ไม่หยุด พอยอมสงบลูกผมยืนนิ่งและร้องให้ บอกว่าปะป้ามะม้าทะเลาะกันเสียงดัง ผมสะเทือนใจมาก ตั้งใจว่าเลิกจริงๆเำราะไม่อยากไห้ลูกเจอแบบนี้อีก ครั้งนี้เก็บข้าวของย้ายออกไปอยู่คอนโด ประมานเดือนนึง หลังจากนั้นขอกลับมาอยากเริ่มต้นไหม่ ผมสงสารลูกอยากไห้ลูกมีทั้งพ่อและแม่ไม่มีปมด้อย เลยกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
จนล่าสุด บังเอิญเอาโทรศัพท์เขามาดู มีคุยกับผู้ชาย ยังไม่ทันได้เปิดอ่าน เขาแย่งกลับไปและลบแชททิ้ง ผมถามว่ามันคืออะไร เขาบอกตอบไม่ได้ และไม่ไห้ผมดูมือถืออีก ผมก็ถามนี่คืออะไร นอกใจกันไช่ไหม เขาบอกว่าไม่มีอะไร แค่ระบายเรื่องความเครียดกับคนอื่น แต่แอบนินทาผมด้วยว่าไม่ค่อยรับฟังปัญหา เลยไม่กล้าให้อ่านแชท .
ผมประมวลผลแล้ว ช่วงหลายสัปดาห์ เขาไม่ห่างจากมือถือเลย นอนก็ไปนอนเตียงลูก (บอกว่าตรงนี้นอนสบายแอร์โดนเยอะกว่า) ดูtictok แต่เรื่องเกี่ยวกับเรื่องความรัก ผมแอบดูข้อมูลที่เขาเข้าเวป พบคำค้นหาประมาณว่า แอบรักคนในแชท , อกหักแต่บอกผัวไม่ได้ , ความรักที่ต้องเก็บไว้ . และ เขาชอบหลุดพูดมาบ่อยๆว่าชีวิตมันไม่ค่อยมีสีสันเลย เราจะไปกันรอดไหม
ทั้งหลายเหล่านี้ ผมประมวลว่าเขาคงแอบยอกใจแล้ว ไม่รู้ว่าถึงขั้นไหน
เรื่องอะไรผมยอมไห้เขาได้หมด แต่เรื่องนี้ผมรับไม่ได้ เพราะ ตั้งแต่วันแรกที่คบกัน ผมไม่เคยมีใครเลย ไม่แม้แต่จะแอบคุย ทั้งๆที่ แวดล้อมที่ทำงานผมมีแต่ผู้หญิง โอกาศผมมีมากมาย ผมเลิกงานตรงกับบ้าน เลิกบุหรี่จากที่ดูดวันล่ะซอง เลิกคบเพื่อนให้เวลากับครอบครัว พยายามหารายได้พิเศษเพื่อเก็บเงินให้ลูก ทั้งหมดนี้คือยังไม่ดีพอสำหรับภรรยาผม จนเขาต้องไปหาสิ่งเติมเต็มจากคนอื่น
เข้าเรื่อง ผมจึงขอเลิกเด็ดขาดกับเขา ขอนัดหย่ากันไห้เร็วที่สุด เขาก็ไม่ยอมพยายามง้อผม 3-4 วัน (อันนี้ทำไห้ยิ่งแน่ใจว่าเขาผิดแน่นอน คนอย่างภรรยาผมถ้าไม่ผิดไม่ยอมลงไห้ใครแน่นอน) แต่ผมตั้งใจจะเลิกจริงๆครับ เพราะผมคงดีไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว ผมดีได้แค่นี้ ถ้ามันไม่พอสำหรับเธอ ก็คงต้องไปหาสิ่งเติมเต็มอยู่ดี
ผมนัดไปเซ็นใบหย่ากัน แต่เขาขอสิทธิในการรับลูกไปนอนด้วยวันหยุด ผมควรทำอย่างไรดี สงสารลูก ต้องไปๆมาๆ จะบอกเขายังไงไห้เขาไม่มีปม เขาเป็นเด็กฉลาดมาก ทุกครั้งที่เถียงกันเขาจะมองออก และโกรธมาก ภรรรยาผมบอกว่าถ้าไม่สลักหลังไห้ดูแลลูกร่วมกัน ก็ต้องฟ้องดูแลบุตรกัน ที่สุดแล้ว.ผมเป็นห่วงความรู้สึกลูกมากกว่าสิ่งอื่นใด แต่ผมคงไปกับภรรยาไม่ได้แล้วจริงๆครับ
ปรึกษาเรื่องหย่าครับ
ที่ผ่านมามีทะเลาะกันเพราะ
1.ความใจร้อนและไม่มีเหตุผลของภรรยา เขามีอคติกับที่บ้านผมทุกคน พ่อแม่พี่ป้าน้าอา ทั้งๆที่บ้านผมรักภรรยาผมในฐานะสะใภ้ อย่างจริงใจ แต่เขากลับไม่มองแบบนั้นเลย
2.เขามักจะคิดไปเองว่าใครคิดยังไงกับเขา และเอามาตัดสินคนอื่น มีครั้งนึงพูดไม่ถูกหูเขา หาว่าเข้าข้างญาติพี่น้อง ทะเลาะกันถึงขั้น ออกมาด่าผมหน้าบ้าน คนแถวบ้านออกมาดูกันหมด อันนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ลูกยืนฟังอยู่ด้วย ลูกน้ำตาซึม ผมบอกว่าหยุดก่อน ลูกฟังอยู่ ก็ไม่หยุด พอยอมสงบลูกผมยืนนิ่งและร้องให้ บอกว่าปะป้ามะม้าทะเลาะกันเสียงดัง ผมสะเทือนใจมาก ตั้งใจว่าเลิกจริงๆเำราะไม่อยากไห้ลูกเจอแบบนี้อีก ครั้งนี้เก็บข้าวของย้ายออกไปอยู่คอนโด ประมานเดือนนึง หลังจากนั้นขอกลับมาอยากเริ่มต้นไหม่ ผมสงสารลูกอยากไห้ลูกมีทั้งพ่อและแม่ไม่มีปมด้อย เลยกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
จนล่าสุด บังเอิญเอาโทรศัพท์เขามาดู มีคุยกับผู้ชาย ยังไม่ทันได้เปิดอ่าน เขาแย่งกลับไปและลบแชททิ้ง ผมถามว่ามันคืออะไร เขาบอกตอบไม่ได้ และไม่ไห้ผมดูมือถืออีก ผมก็ถามนี่คืออะไร นอกใจกันไช่ไหม เขาบอกว่าไม่มีอะไร แค่ระบายเรื่องความเครียดกับคนอื่น แต่แอบนินทาผมด้วยว่าไม่ค่อยรับฟังปัญหา เลยไม่กล้าให้อ่านแชท .
ผมประมวลผลแล้ว ช่วงหลายสัปดาห์ เขาไม่ห่างจากมือถือเลย นอนก็ไปนอนเตียงลูก (บอกว่าตรงนี้นอนสบายแอร์โดนเยอะกว่า) ดูtictok แต่เรื่องเกี่ยวกับเรื่องความรัก ผมแอบดูข้อมูลที่เขาเข้าเวป พบคำค้นหาประมาณว่า แอบรักคนในแชท , อกหักแต่บอกผัวไม่ได้ , ความรักที่ต้องเก็บไว้ . และ เขาชอบหลุดพูดมาบ่อยๆว่าชีวิตมันไม่ค่อยมีสีสันเลย เราจะไปกันรอดไหม
ทั้งหลายเหล่านี้ ผมประมวลว่าเขาคงแอบยอกใจแล้ว ไม่รู้ว่าถึงขั้นไหน
เรื่องอะไรผมยอมไห้เขาได้หมด แต่เรื่องนี้ผมรับไม่ได้ เพราะ ตั้งแต่วันแรกที่คบกัน ผมไม่เคยมีใครเลย ไม่แม้แต่จะแอบคุย ทั้งๆที่ แวดล้อมที่ทำงานผมมีแต่ผู้หญิง โอกาศผมมีมากมาย ผมเลิกงานตรงกับบ้าน เลิกบุหรี่จากที่ดูดวันล่ะซอง เลิกคบเพื่อนให้เวลากับครอบครัว พยายามหารายได้พิเศษเพื่อเก็บเงินให้ลูก ทั้งหมดนี้คือยังไม่ดีพอสำหรับภรรยาผม จนเขาต้องไปหาสิ่งเติมเต็มจากคนอื่น
เข้าเรื่อง ผมจึงขอเลิกเด็ดขาดกับเขา ขอนัดหย่ากันไห้เร็วที่สุด เขาก็ไม่ยอมพยายามง้อผม 3-4 วัน (อันนี้ทำไห้ยิ่งแน่ใจว่าเขาผิดแน่นอน คนอย่างภรรยาผมถ้าไม่ผิดไม่ยอมลงไห้ใครแน่นอน) แต่ผมตั้งใจจะเลิกจริงๆครับ เพราะผมคงดีไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว ผมดีได้แค่นี้ ถ้ามันไม่พอสำหรับเธอ ก็คงต้องไปหาสิ่งเติมเต็มอยู่ดี
ผมนัดไปเซ็นใบหย่ากัน แต่เขาขอสิทธิในการรับลูกไปนอนด้วยวันหยุด ผมควรทำอย่างไรดี สงสารลูก ต้องไปๆมาๆ จะบอกเขายังไงไห้เขาไม่มีปม เขาเป็นเด็กฉลาดมาก ทุกครั้งที่เถียงกันเขาจะมองออก และโกรธมาก ภรรรยาผมบอกว่าถ้าไม่สลักหลังไห้ดูแลลูกร่วมกัน ก็ต้องฟ้องดูแลบุตรกัน ที่สุดแล้ว.ผมเป็นห่วงความรู้สึกลูกมากกว่าสิ่งอื่นใด แต่ผมคงไปกับภรรยาไม่ได้แล้วจริงๆครับ