สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราพึ่งลองตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ถ้าผิดพลาดตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ
เราเรียนอยู่โรงเรียนดาราวิทยาลัยมาตั้งแต่อนุบาลแล้วค่ะ พอขึ้นมาประถมก็มีเพื่อนสนิทอยู่บ้าง แต่จุดพีคมาตอนม.1 ค่ะ เพื่อนสนิทเราย้ายรร.ทำให้ช่วงซัมเมอร์หรือปรับพื้นฐานเรากลายเป็นคนไม่มีเพื่อนค่ะ จริงๆก็มีเพื่อนไปกินข้าวอะไรด้วยกันเป็นกลุ่มอยู่บ้าง แต่เราเหมือนเราเป็นส่วนเกินและไม่มีเพื่อนสนิทจริงๆ เพราะสำหรับเรา เราไม่ต้องการมีเพื่อนเยอะแต่เราต้องการให้มีคนที่เราสนิทจริงๆ 1 คน ช่วงนั้นเศร้ามากค่ะ
วันนึงเรานั่งกินข้าวคนเดียวแล้วเพื่อนเก่าตอนป.6 มาเห็นก็ถามว่าไม่มีเพื่อนหรอ จากนั้นก็มานั่งเป็นเพื่อน มันเจ็บจี๊ดเลยค่ะ ตอนนั้นเราคิดอย่างเดียวว่าอยากรีบๆกินให้เสร็จๆจะได้ทำเป็นนั่งเล่นมือถือในห้องตอนพักแก้คนอื่นสงสัยว่าทำไมอยู่คนเดียว แล้วเราก็เห็นคนในกลุ่มนั้นเหมือนเดินไปกระซิบคุยเรื่องเราด้วย
เราาคิดว่าตัวเองขยัน เป็นเด็กเรียน แต่ไม่มั่นใจตอนพูดค่ะ เลยจะพูดกับคนที่สนิทเท่านั้น แล้วก็จะขี้อาย ขี้กังวล มันอาจจะทำให้เราไม่มีเพื่อน
แล้วที่เรากังวลสุดๆเลยคือ แค่ซัมเมอร์เรายังไม่มีเพื่อน แล้วเปิดเทอมจริงๆเราจะมีเพื่อนมั้ย
เนื่องจากเราอยู่ห้องสสวท(วิทย์-คณิต)ค่ะรร.แบ่งเป็น 1.ห้องปกติ
2.ห้อง np (ภาษาอังกฤษ) มีตลอด
3.ห้อง s-map มีตั้งแต่ชั้นป.4 เป็นต้นไป
4.ห้องสสวท มีตั้งแต่ชั้นม.1 เป็นต้นไป
(ป.4-6 เราอยู่ s-map ค่ะ ถือได้ว่าเป็นห้องรวมเด็กเก่งเลย || ม.1 เราก็สอบเข้าสสวทค่ะ ก็เก่งกว่า s-map เพราะมีเรื่องทุนเข้ามาด้วย)
สรุปง่ายๆสิ่งที่เราจะบอกคือ ห้องสสวท เด็กส่วนมากที่เข้ามาเป็นเด็ก s-map 80% ซึ่ง s-map ต้องอยู่ด้วยกันตอนประถม 3 ปี คือแบบรู้จักกันดีแล้วอ่ะค่ะ
แล้วเราที่อยู่สสวท ก็รู้ว่าคงไม่มีเด็กใหม่จาก รร.อื่นเข้ามาแล้ว ก็หวังแต่คนที่ประถมไม่ได้อยู่ s-map มาอยู่เป็นเพื่อนข้างกาย ข้างใจเราค่ะ
เรานั้นมีเพื่อนกินข้าวด้วยแต่ 2 คนนั้นเขาสนิทกันอ่ะค่ะ เราก็กลายเป็นส่วนเกิน เพราะคิดว่าถ้ามีงานจับคู่เราจะต้องถูกทิ้งแน่ๆ เลยอยากหาแค่คนเดียวที่จะสนิทกับเราจริงๆไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่ต้องกังวลหาคู่ตอนทำงาน ช่วยกันเรียน อยู่แบบนี้กันจนถึงม.3 ถ้ามีจริงน่าจะมีความสุขดีนะคะ
ก็อย่างที่บอกแหละค่ะ 80%.ที่เข้ามาห้องสสวทคือรู้จักกันดีอยู่แล้ว มันยากที่เราจะหาเพื่อนเพราะเขาก็สนิทกันมา 3 ปี เราที่เพื่อนย้ายรร.คือต้องกลุ้มใจ
ตอนแรกเราก็คิดว่าถ้าไม่มีเพื่อนพักเที่ยงก็ไปหลบอยู่ในห้องสมุดเอา ไม่ต้องให้ใครเจอ แต่ถ้าคิดงั้น งานคู่กับงานกลุ่มเราลำบากแน่ค่ะ
หวังว่าพระเจ้าจะประทานนางฟ้าใจดีมาอยู่ข้างไปเรานะคะ
ขอบคุณสำหรับคนที่มาฟังเราพึมพำนะคะ เรารู้ว่าอาจจะไม่มีคนมาอ่านอยู่แล้ว แต่เราก็รู้สึกสบายใจที่อย่างน้อยเราได้ออกมาระบาย ดีกว่าเก็บไว้
ขอบคุณมากๆนะคะ
อยู่โรงเรียนเดิมมาหลายปีแล้วแต่ไม่มีเพื่อนทำไงดี;-;
เราเรียนอยู่โรงเรียนดาราวิทยาลัยมาตั้งแต่อนุบาลแล้วค่ะ พอขึ้นมาประถมก็มีเพื่อนสนิทอยู่บ้าง แต่จุดพีคมาตอนม.1 ค่ะ เพื่อนสนิทเราย้ายรร.ทำให้ช่วงซัมเมอร์หรือปรับพื้นฐานเรากลายเป็นคนไม่มีเพื่อนค่ะ จริงๆก็มีเพื่อนไปกินข้าวอะไรด้วยกันเป็นกลุ่มอยู่บ้าง แต่เราเหมือนเราเป็นส่วนเกินและไม่มีเพื่อนสนิทจริงๆ เพราะสำหรับเรา เราไม่ต้องการมีเพื่อนเยอะแต่เราต้องการให้มีคนที่เราสนิทจริงๆ 1 คน ช่วงนั้นเศร้ามากค่ะ
วันนึงเรานั่งกินข้าวคนเดียวแล้วเพื่อนเก่าตอนป.6 มาเห็นก็ถามว่าไม่มีเพื่อนหรอ จากนั้นก็มานั่งเป็นเพื่อน มันเจ็บจี๊ดเลยค่ะ ตอนนั้นเราคิดอย่างเดียวว่าอยากรีบๆกินให้เสร็จๆจะได้ทำเป็นนั่งเล่นมือถือในห้องตอนพักแก้คนอื่นสงสัยว่าทำไมอยู่คนเดียว แล้วเราก็เห็นคนในกลุ่มนั้นเหมือนเดินไปกระซิบคุยเรื่องเราด้วย
เราาคิดว่าตัวเองขยัน เป็นเด็กเรียน แต่ไม่มั่นใจตอนพูดค่ะ เลยจะพูดกับคนที่สนิทเท่านั้น แล้วก็จะขี้อาย ขี้กังวล มันอาจจะทำให้เราไม่มีเพื่อน
แล้วที่เรากังวลสุดๆเลยคือ แค่ซัมเมอร์เรายังไม่มีเพื่อน แล้วเปิดเทอมจริงๆเราจะมีเพื่อนมั้ย
เนื่องจากเราอยู่ห้องสสวท(วิทย์-คณิต)ค่ะรร.แบ่งเป็น 1.ห้องปกติ
2.ห้อง np (ภาษาอังกฤษ) มีตลอด
3.ห้อง s-map มีตั้งแต่ชั้นป.4 เป็นต้นไป
4.ห้องสสวท มีตั้งแต่ชั้นม.1 เป็นต้นไป
(ป.4-6 เราอยู่ s-map ค่ะ ถือได้ว่าเป็นห้องรวมเด็กเก่งเลย || ม.1 เราก็สอบเข้าสสวทค่ะ ก็เก่งกว่า s-map เพราะมีเรื่องทุนเข้ามาด้วย)
สรุปง่ายๆสิ่งที่เราจะบอกคือ ห้องสสวท เด็กส่วนมากที่เข้ามาเป็นเด็ก s-map 80% ซึ่ง s-map ต้องอยู่ด้วยกันตอนประถม 3 ปี คือแบบรู้จักกันดีแล้วอ่ะค่ะ
แล้วเราที่อยู่สสวท ก็รู้ว่าคงไม่มีเด็กใหม่จาก รร.อื่นเข้ามาแล้ว ก็หวังแต่คนที่ประถมไม่ได้อยู่ s-map มาอยู่เป็นเพื่อนข้างกาย ข้างใจเราค่ะ
เรานั้นมีเพื่อนกินข้าวด้วยแต่ 2 คนนั้นเขาสนิทกันอ่ะค่ะ เราก็กลายเป็นส่วนเกิน เพราะคิดว่าถ้ามีงานจับคู่เราจะต้องถูกทิ้งแน่ๆ เลยอยากหาแค่คนเดียวที่จะสนิทกับเราจริงๆไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่ต้องกังวลหาคู่ตอนทำงาน ช่วยกันเรียน อยู่แบบนี้กันจนถึงม.3 ถ้ามีจริงน่าจะมีความสุขดีนะคะ
ก็อย่างที่บอกแหละค่ะ 80%.ที่เข้ามาห้องสสวทคือรู้จักกันดีอยู่แล้ว มันยากที่เราจะหาเพื่อนเพราะเขาก็สนิทกันมา 3 ปี เราที่เพื่อนย้ายรร.คือต้องกลุ้มใจ
ตอนแรกเราก็คิดว่าถ้าไม่มีเพื่อนพักเที่ยงก็ไปหลบอยู่ในห้องสมุดเอา ไม่ต้องให้ใครเจอ แต่ถ้าคิดงั้น งานคู่กับงานกลุ่มเราลำบากแน่ค่ะ
หวังว่าพระเจ้าจะประทานนางฟ้าใจดีมาอยู่ข้างไปเรานะคะ
ขอบคุณสำหรับคนที่มาฟังเราพึมพำนะคะ เรารู้ว่าอาจจะไม่มีคนมาอ่านอยู่แล้ว แต่เราก็รู้สึกสบายใจที่อย่างน้อยเราได้ออกมาระบาย ดีกว่าเก็บไว้
ขอบคุณมากๆนะคะ