ขอเล่าคร่าวๆแบบนี้น่ะครับว่า

ผมจะแทนเพื่อนของผมว่า M ล่ะกันน่ะครับ ผมกับM เราสนิทกันตั้งแต่เรียนปี1 ด้วยกันครับ อยู่ในทุกความสัมพันธ์ของเพื่อน ผ่านแฟนมาแล้วก็หลายคนส่วนใหญ่ก็จะเจอไม่ค่อยดีน่ะครับและเลิกๆกันไป M เป็นคนช่วยเหลือด้านการเรียนผมเพราะเธอเป็นคนเรียนเก่งและติวหนังสือผมบ่อยๆ ไปกินข้าวก็ไปด้ววกันตลอดน่ะครับ จนเราเรียนจบแยกย้ายกัน ผมก็ยังเป็นห่วงว่า M จะมีงานทำไหม ผมก็ช่วยหางานให้ผมส่งเรซูเม่ของ M ไปก่อนของผมสะอีก จนสุดท้ายผมก็ได้เข้าไปทำงานบริษัทเดียวกันครับ ก็เป็นเพื่อนกันกินเบียร์ด้วยกัน กินข้าวเหมือนตอนเรียนครับ 

      จุดที่มันมีประเด็นอยู่ตรงนี้ครับ‼️ ต้องเล่าก่อนครับว่าในระหว่างนั้นผมมีแฟนตอนช่วงปี2 และคบแฟนมาประมาณ 5 ปีกว่า และ M ก็มีแฟนน่าจะคบกันมาประมาณ 4 ปีกว่าได้ สิ่งที่ผมกับ M เจอปัญหาในความสัมพันธ์กับแฟนของตนเองเหมือนกันคือ การเป็นแฟนที่ไม่ได้มองอนาคตไปด้วยกัน ไร้เป้าหมาย ซึ่งตัวผมเดิมเราเป็นคนต้องโตไปข้างหน้าแต่กับแฟนผมเค้าไม่ได้คิดแบบนั้นครับ เค้าสายชิลเรื่อยๆ ซึ่ง M ก็เป็นเหมือนผมแต่แค่อยู่ฝั่งของผู้หญิง ผมเริ่มมีช่วงที่เริ่มห่างกับแฟนตัวเอง จนผมได้พูดในสิ่งที่อยู่ในใจผมเคลียร์ว่ามันไปต่อไม่ได้ ผมรู้สึกมันอิ่มตัว เลยขอเลิกและห่างออกมาครับ แต่หลังจากนั้นเลยที่ทำให้ผมเริ่มคิดคือ M เค้าชวนผมไปเที่ยวตจว.2 คน พักห้องเดียวกัน (แต่ผมไม่ได้ทำอะไรกัน)จริงๆน่ะครับ ผมเพราะรู้ว่าเค้ายังไม่ได้เลิกกับแฟนดี แต่แค่มีปัญหาทะเลาะกัน และคืนนั้นผมก็สารภาพว่าผมชอบเค้ามา 8 ปีเล้ว😂 เค้าบอกผมแค่ว่า "ยังไม่ถึงเวลา เดียวถึงเวลาจะบอกเอง" แล้วหลังจากนั้นก็กลับมาใช้ชึวิตปกติ หลังจากนั้น 1 สัปดาห์วันเกิดผมก็จัดงานวันเกิดให้ซื้อน้ำหอมที่อยากได้ให้ พอหลังจากนั้นมันก็ดูปกติเรื่อยๆเลยครับ ตอนนี้สิ่งที่ผมรู้สึกคือการรอ ที่ไร้เป้าหมายครับ เพื่อนๆคิดว่ายังไงบ้างถ้าอยู่ในสถานการณ์นี้