สวัสดีค่ะ จริงๆแล้วเรามีเรื่องที่อยากระบายมากๆเลย เพราะด้วยสถานการณ์หลายอย่าง ทำให้ต้องอยู่บ้านเป็นเวลานาน
บวกกับช่วงปิดเทอม และอะไรหลายๆสิ่ง ที่แตกต่างไปจากเดิม ไม่ว่าจะเป็นช่วงวัย ที่พอโตขึ้นอะไรๆมันก็เริ่มเปลี่ยน
ทั้งคนรอบข้างจากที่เคยใช้เวลาด้วยกัน คุยกัน ก็เริ่มกระจายตัวออกไป บ้างก็มีคนที่รัก และใช้เวลากับคนที่เขารัก ก็เหลือเเค่เรา
ทุกอย่างในชีวิตตอนนี้มันดูเคว้งไปหมดเลยค่ะ เหมือนความเงียบเริ่มเกิดขึ้น จนเรารู้สึกไม่ดี เงียบทั้งในชีวิตจริงและโลกออนไลน์
เราไม่รู้ว่ามีคนที่กำลังประสบปัญหานี้เหมือนกับเราหรือเปล่า เราแค่รู้สึกว่า เราไม่สามารถอยู่คนเดียวแบบนี้ได้จริงๆอะ เราอยากใช้ชีวิต
ให้มีความสุข และสนุกไปกับมัน แต่ทุกสิ่งกลับตรงกันข้าม บางครั้งเราก็เศร้าจนความรู้สิ่งมันดาวน์ลงไปเลยในทันที จนเริ่มคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆ
มันเป็นความอึดอัดที่ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร หรือต้องทำอย่างไรเพื่อระบายความอัดอั้นนั้นออกมา เพราะในชีวิตจริงๆแล้ว ก็ไม่มีใครที่พร้อมจะรับฟัง
เราได้ตลอดเวลา เรารู้สึกตัวคนเดียว ที่ใช้ชีวิตอย่างน่าเบื่อไปวันๆ ไม่มีความสุข จนถึงขั้นต้องหันหน้าเข้าหากิจกรรมต่างๆ หรือศิลปิน เพื่อให้เขาเป็นที่
ยึดเหนี่ยวจิตใจ เป็นหนึ่งในความสุขเล็กๆ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่สุขถาวร เพราะบางทีที่เงยหน้าขึ้นมาเผชิญความจริง หรือมองดูสิ่งรอบข้างมันก็ว่างเปล่า
หันไปทางไหนเราก็ไม่เจอใครสักคน สุดท้ายแล้วในชีวิตจริงเราแทบไม่เหลือใครเลย เราเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้ตัวเองมีความสุขขี้นมากกว่านี้แล้วจริงๆ