แฟนเราเป็นคนต่างชาติตอนที่อยู่ด้วยกันใหม่ๆอะไรก็ดีไปหมดจนมามีลูกคนแรกก็เริ่มอาการออกเหมือนนางเบื่อทุกอย่างไม่เคยช่วยเลี้ยงคือทำงานเสร็จนางก็จะไปเล่นเกมต่อเวลาลูกร้องก็ต่อว่าเราแล้วชอบพูดหนวกหูลำคานแต่ยังไม่เท่าไหร่เราก็พลาดท่าไปมีอีกคนที่2แต่ในใจตอนนั้นคิดอยากจะเอาออกแต่ก็ทำไม่ลงจนน้องตอนนี้อายุได้1ปีเศษๆนางก็เป็นเหมือนเดิมแต่หนักกว่าเดิมคือเมินเราหนักมากไม่สนใจว่าเราทำอะไรเวลาไปซื้อกับข้าวเวลาไปโรงบาลต้องหอบ2คนไปด้วยตลอดไม่เคยคิดที่จะช่วยแล้วคำพูดแต่ละวันคือบันทอนจิตใจมากพูดดูถูกเราทุกอย่างดูถูกบอกบ้านเรามันจนเค้าบอกตั้งแต่มาอยู่หาความสุขแทบไม่ได้ต้องมาเสียตังให้ลูกทั้ง2ไม่รู้ว่าเมื่อแก่ไปลูกจะเลี้ยงเค้าไหมคืองงกับความคิดนี้มากเพราะตอนที่ช่วงอยู่ด้วยกันนางบอกอยากจะมีลูก แล้วเราอยากเอาชีวิตออกจากตรงนี้มากแต่มันติดที่ลูกเราเล็กเกินไปอีกคน4ขวบอีกคน1ขวบหรือต้องอยู่อดทนไปก่อนจนลูกจะโตกว่านี้นิดนึง