"ผมบอกว่าไม่ได้ไง"
สุรเดชมีน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย เขาเพิ่งกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ ทำไมต้องมาเจอเรื่องอย่างนี้อีกก็ไม่รู้
"คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าคุณกำลังท้องอยู่ หลังคลอดแล้วคุณก็ยังต้องให้นมอีก คุณก็อย่าเลย"
"มันไม่เกี่ยวกับที่ฉันจะท้องหรือไม่ท้องเลยนี่คะ ฉันน่ะ..."
"ผมไม่มีอารมณ์..." สุรเดชยั้งคำพูดไว้ ก่อนจะพูดใหม่ "ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณ ไว้ทีหลังนะ"
เขาทิ้งกระเป๋าไว้ แล้วออกไปข้างนอกทั้งที่เพิ่งกลับเข้ามา
เขาหนี เพราะไม่อยากทะเลาะกับเธอ
เขาเลือกที่จะหนี เขาจึงไม่เห็นมือของอรอุษาที่กำจนแน่น
เขาหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า แต่กลับกลายเป็นการทิ้งเธอให้รับมือกับปัญหาคนเดียว
ในเมื่อเขาเลือกวิธีของเขา
อรอุษาก็มีทางเลือกเป็นของตัวเอง
เขาลืมไปแล้ว หรือมองไม่เห็น ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์
อรอุษาเป็นแค่ผู้หญิงที่มีชีวิตจิตใจคนหนึ่ง แล้วยังเป็นภรรยาของเขาอีกด้วย
สิ่งที่ภรรยาเรียกร้อง แต่สามีกลับไม่มอบให้
อย่าเอาลูกมาเป็นข้ออ้าง
การตั้งครรภ์ของเธอไม่ใช่อุปสรรค
อรอุษารู้ตัวเองดี ว่าเธอรับได้แค่ไหน
มันจึงไม่ใช่ความผิดของเธอ ที่จะให้คนนอกมาช่วยเติมเต็มสิ่งที่เธอปรารถนา
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่สุรเดชออกไปทำงานแล้ว อรอุษาหยิบโทรสัพท์มากดหมายเลข พูดคุยกับคนที่ปลายสาย
"มาได้เลย" เพียงคำสั้นๆ ที่เข้าใจกัน
อรอุษาก้มลง ลูบท้องตัวเองที่เริ่มนูนขึ้นมาน้อยๆ
"วันนี้ ขอให้เป็นวันของแม่ซักวันนะ"
เธอบอกกับลูกอย่างนั้น หวังว่าลูกจะเข้าใจ และให้อภัยในสิ่งที่เธอกำลังจะทำ
เพียงครู่ใหญ่ๆ คนที่อรอุษานัดหมายไว้ก็มาถึง
อรอุษาตรงเข้าไปสวมกอดทันที
สุกัญญา เพื่อนสาวของอรอุษา วางของที่หอบมาลง และกอดตอบเช่นกัน
ถ้าเป็นกับเพื่อนของเธอคนนี้ สุรเดชคงไม่ว่าอะไรหรอก
"แล้วแฟนแกล่ะ"
"ไม่อยู่ ถ้าเค้าอยู่จะทำอย่างนี้กันได้เหรอ เค้าห้ามชั้นอย่างกับอะไร"
สุกัญญาหยิบของที่ถือมา ชูให้อรอุษาดู อรอุษาดวงตาเป็นประกายลุกวาว
"ว้าว ดูดีนะเนี่ย"
"เอาเลยมั้ย"
"อื้อ"
...
"ซี้ด...อา..."
อรอุษาสูดปาก ใบหน้าแดงก่ำ เหงื่อเม็ดเล็กผุดพราวบนใบหน้า
สุกัญญา เลิกคิ้วมองเพื่อนสาว
"เป็นไร ฉันหนักมือเกินไปรึเปล่า"
"ไม่.. ไม่.. ขนาดนี้แหละ ดี โอ้ว สุดยอด"
"เบาๆหน่อย ระวังลูกในท้องบ้าง"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า อย่ามาห่วงเหมือนแฟนชั้นอีกคนเลย เอามาอีก"
"เอาอีกเหรอ ใส่พริกกี่เม็ด"
"หกเม็ดไปเลย"
อีตาบ้าสุรเดช คนท้องไม่ควรกินเผ็ดอะไรกัน อรอุษาจึงต้องเรียกเพื่อนให้มาตำส้มตำกินกันเองที่บ้าน ใส่พริกเสียให้สะใจ
กินกับไก่ย่างด้วยนี่ล่ะ เด็ดสุด
คิดจะตัดผู้หญิงให้ขาดจากส้มตำอย่างนั้นเหรอ ส้มตำไม่เผ็ดจะอร่อยได้ไง
ความปรารถนานี้ ใครล่ะจะห้าม
............................................................................................................................................................................../...
ปรารถนา
สุรเดชมีน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย เขาเพิ่งกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ ทำไมต้องมาเจอเรื่องอย่างนี้อีกก็ไม่รู้
"คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าคุณกำลังท้องอยู่ หลังคลอดแล้วคุณก็ยังต้องให้นมอีก คุณก็อย่าเลย"
"มันไม่เกี่ยวกับที่ฉันจะท้องหรือไม่ท้องเลยนี่คะ ฉันน่ะ..."
"ผมไม่มีอารมณ์..." สุรเดชยั้งคำพูดไว้ ก่อนจะพูดใหม่ "ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณ ไว้ทีหลังนะ"
เขาทิ้งกระเป๋าไว้ แล้วออกไปข้างนอกทั้งที่เพิ่งกลับเข้ามา
เขาหนี เพราะไม่อยากทะเลาะกับเธอ
เขาเลือกที่จะหนี เขาจึงไม่เห็นมือของอรอุษาที่กำจนแน่น
เขาหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า แต่กลับกลายเป็นการทิ้งเธอให้รับมือกับปัญหาคนเดียว
ในเมื่อเขาเลือกวิธีของเขา
อรอุษาก็มีทางเลือกเป็นของตัวเอง
เขาลืมไปแล้ว หรือมองไม่เห็น ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์
อรอุษาเป็นแค่ผู้หญิงที่มีชีวิตจิตใจคนหนึ่ง แล้วยังเป็นภรรยาของเขาอีกด้วย
สิ่งที่ภรรยาเรียกร้อง แต่สามีกลับไม่มอบให้
อย่าเอาลูกมาเป็นข้ออ้าง
การตั้งครรภ์ของเธอไม่ใช่อุปสรรค
อรอุษารู้ตัวเองดี ว่าเธอรับได้แค่ไหน
มันจึงไม่ใช่ความผิดของเธอ ที่จะให้คนนอกมาช่วยเติมเต็มสิ่งที่เธอปรารถนา
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่สุรเดชออกไปทำงานแล้ว อรอุษาหยิบโทรสัพท์มากดหมายเลข พูดคุยกับคนที่ปลายสาย
"มาได้เลย" เพียงคำสั้นๆ ที่เข้าใจกัน
อรอุษาก้มลง ลูบท้องตัวเองที่เริ่มนูนขึ้นมาน้อยๆ
"วันนี้ ขอให้เป็นวันของแม่ซักวันนะ"
เธอบอกกับลูกอย่างนั้น หวังว่าลูกจะเข้าใจ และให้อภัยในสิ่งที่เธอกำลังจะทำ
เพียงครู่ใหญ่ๆ คนที่อรอุษานัดหมายไว้ก็มาถึง
อรอุษาตรงเข้าไปสวมกอดทันที
สุกัญญา เพื่อนสาวของอรอุษา วางของที่หอบมาลง และกอดตอบเช่นกัน
ถ้าเป็นกับเพื่อนของเธอคนนี้ สุรเดชคงไม่ว่าอะไรหรอก
"แล้วแฟนแกล่ะ"
"ไม่อยู่ ถ้าเค้าอยู่จะทำอย่างนี้กันได้เหรอ เค้าห้ามชั้นอย่างกับอะไร"
สุกัญญาหยิบของที่ถือมา ชูให้อรอุษาดู อรอุษาดวงตาเป็นประกายลุกวาว
"ว้าว ดูดีนะเนี่ย"
"เอาเลยมั้ย"
"อื้อ"
...
"ซี้ด...อา..."
อรอุษาสูดปาก ใบหน้าแดงก่ำ เหงื่อเม็ดเล็กผุดพราวบนใบหน้า
สุกัญญา เลิกคิ้วมองเพื่อนสาว
"เป็นไร ฉันหนักมือเกินไปรึเปล่า"
"ไม่.. ไม่.. ขนาดนี้แหละ ดี โอ้ว สุดยอด"
"เบาๆหน่อย ระวังลูกในท้องบ้าง"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า อย่ามาห่วงเหมือนแฟนชั้นอีกคนเลย เอามาอีก"
"เอาอีกเหรอ ใส่พริกกี่เม็ด"
"หกเม็ดไปเลย"
อีตาบ้าสุรเดช คนท้องไม่ควรกินเผ็ดอะไรกัน อรอุษาจึงต้องเรียกเพื่อนให้มาตำส้มตำกินกันเองที่บ้าน ใส่พริกเสียให้สะใจ
กินกับไก่ย่างด้วยนี่ล่ะ เด็ดสุด
คิดจะตัดผู้หญิงให้ขาดจากส้มตำอย่างนั้นเหรอ ส้มตำไม่เผ็ดจะอร่อยได้ไง
ความปรารถนานี้ ใครล่ะจะห้าม
............................................................................................................................................................................../...