พ่อทิ้งเราไป20ปี พอเรามีงานการทำ มีบ้านเป็นของตัวเอง พึ่งจะติดต่อมา ไอเราก็เฉยๆ เขาทำเป็นส่งค่าขนมให้เราวันละ200-300บ้าง เราก็คิดว่าเขาคงอยากชดเชยตอนเด็ก เราเลยให้ก้ให้ เรามีสิทธิ์ที่จะได้รับการเลี้ยงดู แต่เราไม่เอาแล้ว เราพูดตรงๆว่าเราเห็นแก่ตัวมาก แรกๆเราอยากพาเขาไปกินข้าวไปนั่นนี่แทนปู่ที่เสียไป แต่เราลืมคิดว่าถ้าปู่อยู่คงไม่เอาอะไรมากมายนอกจากเวลาที่อยู่ด้วยกันพอ เราเลยยุติความคิดนั้นๆ เวลาโทรศัพท์ เขาชอบพูดเรื่องเก่าๆ แม่เป็นเบาหวานบ้างล่ะ มะเร็งบ้างล่ะ แม่ชื่อเดียวกับพ่อแม่บ้างล่ะ คือเราพูดไปเรื่อยตามความริดตัวเอง เรารู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง เราก้ให้เขาพูด อยากพูดก็พูด เราก็เลือกรับสารเอาอีกที และเราเองซื้อบ้าน ที่เป็นคอนโดในเมือง เขาบอกอยู่คอนโดมันลำบากนั่นนี่นู้น แต่เราอ่ะสะดวกแบบนี้ ทุกคนเข้าใจใช่มั้ย เราสะดวกของเราแบบนี้ เราไม่ได้เอาที่เขาสะดวก เขาชอบมาบ่น ตอนนี้อยู่กับแฟนใหม่ อยู่ที่ของวัด อยากจะมีมรดกให้ลูก ขายดาวน์บ้านแล้วมากู้ร่วมกัน ซึ่งเราสวนกลับไปว่า ไปหาอะไรที่พ่อมีความสุขเถอะ อายุเยอะแล้ว หนูโตมาขนาดซื้อบ้านเองได้คงไม่ต้องการอะไรจากใคร เขาก็อืมๆ ไหนจะประกันต่างๆถามว่าใส่ชื่อใครรับผลประโยชน์ เราบอกเราให้มูลนิธิที่เราเคยได้รับอุปการะ เขาก็บอกว่าเอาที่เราสบายใจ แถมชอบพูดว่อยๆให้เราไปหา พอเราจะไปบอกไปได้วันเดียวนะงานเยอะ เขาไม่ให้ลา สิ่งที่พูดกลับมาว่าแหมบริษัทเขาให้หยุดวันเดียวต่อปีหรอ โหหหหหหหหห เดี๋ยวเถอะๆๆๆ งานการมีต้องทำ ขนาดอยากไปเที่ยวยังไม่กล้าจะลาเองเลย เป็นแค่พ่อพึ่งกลับมาเรียกร้องซะ
เราไม่นับเขาเป็นพ่อทางกฏหมาย สายเลือด อะไรทั้งนั้น เพราะเรามีพ่อบุญธรรมจดทะเบียนถูกตามกฏหมาย เรานับว่าเป็นพ่อในทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น

นี่กะว่าเดี๋ยวจะเท ถ้าเขายังทำพฤติกรรมแบบนี้ เรากะว่าเราไม่เลี้ยงดูเขาแน่นอน แต่อาจจะจัดงานศพให้ เพราะตัวเขาญาติคนอื่นก็ไม่เอาเหมือนกัน  

ระบายเฉยๆค่ะ เบื่อคนแบบนี้ ฉันโตก็ฉันมากับญาติ ทุลักทุเล ขนาดปู่ตายยังไม่มีเงินทำศพเลย สาบานว่าจะไม่เป็นพ่อแม่แบบนี้แน่นอน