Meeboon Diary ตอน ชื่อใหม่ ไฉไลกว่าเดิม

กระทู้สนทนา

หลังจากฉันได้รับอนุญาตให้เดินเข้าออกห้องกระจกได้แล้วนั้น ชีวิตฉันก็สุขสบายขึ้นเยอะ มีอาหารเม็ดกินทุกมื้อ

มีที่นอนสะอาดๆ วันไหนฉันอยากอยากเอาใจคุณแอ๋ม ฉันก็กระโดดขึ้นไปนั่งเบียดเจ้าหล่อนบนเก้าอี้ทำงาน

บางวันหล่อนต้องยอมสละเก้าอี้ให้ฉันนอน แล้วหล่อนก็ไปนั่งเก้าพลาสติกหัวโล้นแทน

ก็ฉันเมื่อยนี่หน่า ก็อยากเหยียดแข็งเหยียดขาบ้าง มันเป็นเรื่องปกติของแมวมิใช่หรือ ที่ต้องนอนให้มากเข้าไว้

พวกเราส่วนใหฐ่นอนกัน 16-20 ชั่วโมงต่อวันกันทีเดียว การพักผ่อนที่ดีที่สุดคือการนอนหลับ ฉันได้ยินคุณแอ๋มคุยกับเจ้านายหล่อนว่า

ฉันควรมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการเสียที

“นายช่วยตั้งชื่อให้แมวหน่อยซิคะ...ชื่ออะไรดี”

“ชื่ออะไรดีล่ะ...”

เจ้านายคุณแอ๋มทำท่าคุ้นคิด ในขณะที่ฉันเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

ชื่อเพราะเน่ะรับได้ แต่ถ้าชื่อพังงานนี้มีเหวี่ยง!

“ชื่อมีบุญแล้วกัน มาเจอคนรักแมวอย่างแอ๋ม ถือว่าแมวมีบุญใหญ่หลวง”

“ชื่อดีค่ะนาย แอ๋มชอบนะ...แล้วมีบุญชอบไหมเอ่ย?”

หล่อนหันมาถาม ฉันจะตอบหล่อนยังไงดีล่ะ ก็ชื่อเดิมของฉันนะรึ ชื่อว่า ‘แต้ม’ มาจากไหนนะเหรอ

ก็มาจากรอยแต้มที่จมูกฉันนี่แหละ

ไอ้คนตั้งก็ตั้งเอาง่ายๆเนอะ เคยคิดจะถามแมวบ้างไหม ว่าปลื้มกับชื่อ แต้ม แค่ไหน?

ย้อนมาที่ชื่อ ‘มีบุญ’ ก็โอเคเก๋ไก๋อยู่นะ แต่มันไท้ไทยไปหรือเปล่าพี่ พี่เล่นตั้งเสียคลาสิคเชียว

แต่พอคุณแอ๋มกับใครต่อใครในโรงงานเรียก ฉันก็เริ่มคุ้น และชอบชื่อนี้เสียแล้วซิ คือ...มันมีความอิ่มเอิบอย่างบอกไม่รู้

“มีบุญ มีบุญ มีบุญ”

ฉันเริ่มใช้ชีวิตเป็นแมวโรงงานกล่องกระดาษอย่างมีความสุข ฉันมีอาหารเช้า กลางวัน เย็น พร้อมนมแพะและขนมแมวเลีย

ดูคุณแอ๋มหล่อนช่างสรรหามาประเคนให้ แม้ว่าหล่อนจะไม่มีเวลามาหยอกเล่นกับฉันเท่าไร แต่หล่อนก็เอาใจใส่ฉันดีเหลือเกิน

....ใช่แล้วละ คุณแอ๋มเป็นทาสแมว!