ยาวหน่อยแต่ช่วยอ่านก่อนนะครับ
.
.
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมชอบเพื่อนคนนึ่งเค้าเป็นผู้ชาย ละเคยบอกชอบเขาไป แล้วโดนตีตัวออกห่างไปเป็นปี ไม่พูด ไม่คุย ไม่ทักทาย หายไปเลยแบบเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เรียนอยู่ด้วยกันอยู่ห้องเดียวกันเห็นหน้ากันทุกวัน ส่วนเราก็ยังชอบเขาแค่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่แอบชอบจนบอกชอบจนตอนนี้น่าน่าจะเรียกว่ารักได้เต็มปากละแหละครับ รวมๆก็ 2 ปีกว่าๆได้ละมั้ง ละทีนี้คือผมกับเค้าและกลุ่มเพื่อนที่สนิทกับเค้ากำลังจะไปเรียนต่อด้วยกันที่ต่างจังหวัด ละมีแผนว่าจะเช่าบ้านอยู่ด้วยกัน 4 คน รวมผมกับเค้าด้วย คือไม่ใช่อะไรหรอกคือเวลาผมอยู่ในกลุ่มเพื่อนกับเค้าก็ปกติดีแต่ผมทำตัวไม่ถูกเวลาที่อยู่ใกล้ๆกับเค้าหรืออยู่กันสองต่อสองหรือเวลาที่เขามองมาหรือสบตากันหรือมีเรื่องจำเป็นที่ต้องสื่อสารกันที่ต้องเข้าหาเค้า มันแบบไม่รู้จะอธิบายยังไง ที่ผ่านมาอย่างมากมากเจอหน้ากันก็แค่ตอนอยู่โรงเรียน แต่นี่คือเรียกได้ว่า 24 ชั่วโมงกันเลยทีเดียว ผมเสียความมั่นใจในเรื่องเค้ามากไม่กล้าจะสู้หน้าเค้า เวลามองเขาแล้วก็มีความสุขและความเศร้าไปพร้อม มันคลุมเคลือ เทาๆไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไงต่อไปดี ถ้าถามว่ายังรักเค้าไหม ตอบได้เลยว่า "มากและไม่เคยน้อยลงสักวัน.".......
อันนี้ข้อมูลเผื่อจะช่วยได้ครับ
ผม เป็น INFJ 4w5
เค้า เป็น ISFP นพลักษณ์ไม่ทราบ แต่ถ้าเดาคงเป็น 2 4 หรือไม่ก็ 5
( อันนี้เสริมเพราะประทับใจเค้ามากจริงๆ : ช่วงที่ไปสอบเข้าเรียนคือต้องไปต่างจังหวัดและนอนค้างโรงแรมคือกลางดึกคืนหนึ่งก็เดินไปร้านสะดวกซื้อ ก็ซื้อข้าวซื้อของกันมาตามปกติแต่ผมออกมาช้าเป็นคนสุดท้ายเห็นเค้าซื้อน้ำเต้าหู้กับขนมปังหน้าร้านก็ไม่ได้คิดอะไรแต่จริงๆแล้วเค้าเอาน้ำเต้าหู้กับขนมปังไปให้คนไร้บ้านที่อยู่ระหว่างทางเดินไป มันแบบไม่คาดคิดว่าเค้าจะมีมุมนี้ด้วย Function Fi ของเค้ายิ่งทำให้เขายิ่งมีเสน่ห์ในสายตาเรามากยิ่งขึ้น )
ผมควรทำอย่างไรต่อไปดี
.
.
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมชอบเพื่อนคนนึ่งเค้าเป็นผู้ชาย ละเคยบอกชอบเขาไป แล้วโดนตีตัวออกห่างไปเป็นปี ไม่พูด ไม่คุย ไม่ทักทาย หายไปเลยแบบเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่เรียนอยู่ด้วยกันอยู่ห้องเดียวกันเห็นหน้ากันทุกวัน ส่วนเราก็ยังชอบเขาแค่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่แอบชอบจนบอกชอบจนตอนนี้น่าน่าจะเรียกว่ารักได้เต็มปากละแหละครับ รวมๆก็ 2 ปีกว่าๆได้ละมั้ง ละทีนี้คือผมกับเค้าและกลุ่มเพื่อนที่สนิทกับเค้ากำลังจะไปเรียนต่อด้วยกันที่ต่างจังหวัด ละมีแผนว่าจะเช่าบ้านอยู่ด้วยกัน 4 คน รวมผมกับเค้าด้วย คือไม่ใช่อะไรหรอกคือเวลาผมอยู่ในกลุ่มเพื่อนกับเค้าก็ปกติดีแต่ผมทำตัวไม่ถูกเวลาที่อยู่ใกล้ๆกับเค้าหรืออยู่กันสองต่อสองหรือเวลาที่เขามองมาหรือสบตากันหรือมีเรื่องจำเป็นที่ต้องสื่อสารกันที่ต้องเข้าหาเค้า มันแบบไม่รู้จะอธิบายยังไง ที่ผ่านมาอย่างมากมากเจอหน้ากันก็แค่ตอนอยู่โรงเรียน แต่นี่คือเรียกได้ว่า 24 ชั่วโมงกันเลยทีเดียว ผมเสียความมั่นใจในเรื่องเค้ามากไม่กล้าจะสู้หน้าเค้า เวลามองเขาแล้วก็มีความสุขและความเศร้าไปพร้อม มันคลุมเคลือ เทาๆไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไงต่อไปดี ถ้าถามว่ายังรักเค้าไหม ตอบได้เลยว่า "มากและไม่เคยน้อยลงสักวัน.".......
อันนี้ข้อมูลเผื่อจะช่วยได้ครับ
ผม เป็น INFJ 4w5
เค้า เป็น ISFP นพลักษณ์ไม่ทราบ แต่ถ้าเดาคงเป็น 2 4 หรือไม่ก็ 5
( อันนี้เสริมเพราะประทับใจเค้ามากจริงๆ : ช่วงที่ไปสอบเข้าเรียนคือต้องไปต่างจังหวัดและนอนค้างโรงแรมคือกลางดึกคืนหนึ่งก็เดินไปร้านสะดวกซื้อ ก็ซื้อข้าวซื้อของกันมาตามปกติแต่ผมออกมาช้าเป็นคนสุดท้ายเห็นเค้าซื้อน้ำเต้าหู้กับขนมปังหน้าร้านก็ไม่ได้คิดอะไรแต่จริงๆแล้วเค้าเอาน้ำเต้าหู้กับขนมปังไปให้คนไร้บ้านที่อยู่ระหว่างทางเดินไป มันแบบไม่คาดคิดว่าเค้าจะมีมุมนี้ด้วย Function Fi ของเค้ายิ่งทำให้เขายิ่งมีเสน่ห์ในสายตาเรามากยิ่งขึ้น )