คือที่ผ่านมาเราลืมอะไรง่ายมาก ตอนเด็ก็เป็นแต่ไม่เท่าไหร่ทพอนานๆเข้าจนเรา15แล้วเราลืมอะไรง่ายมากลืมสิ่งที่พึ่งทำไปด้วย บางทีก็เอะใจส่าเมื่อกี้เราได้หายใจรึป่าว พอเราทำอะไรย้ำๆซ้ำๆก็กลายเป็นว่าลืมเช่นเราเต้นที่เดิมหลายรอบแต่เราจำไม่ได้ ลืมวิธีเขียน ลืมว่าที่เราเขียนแปลว่าไร ลืมเรื่องจะพูด หนักสุดก็ลืมนอนกับลืมกินข้าวเลยก็มี ตอนทำข้าวเสร็จปิดแก๊สแต่ก็จำไม่ได้ว่าปิดไปรึยังเราวิ่งเข้าออกบ้าน3รอบเลย ที่เป็นตั้งแต่เด็กคือจะนึกหน้าใครไม่ได้ ว่าหน้าของคนนั้นเป็นยังไงนะ แต่ถ้าเห็นหน้าจริงก็ตำได้ว่าเป็นใคร สุดคือจำหน้าพ่อแม่ตัวเองไม่ได้แต่ถ้าเห็นรูป,หน้า ก็รู้ว่าเป็นใคร

แล้วก็เรื่องแยกความจริงกับฝันไม่ออก เมื่อตอนยังเป็นเด็กประถมนี่แหละ เรามีปม โดนพี่ที่อยู่ซอยเดียวกันล่อ แต่เราไม่รู้ว่ามันคือฝันหรือเรื่องจริงกันแน่ ส่วนใหญ่เป็นปมทั้งนั้นที่เราไม่แน่ใจว่ามันคือเรื่องจริงมั้ย

ขอถามอีกเรื่องค่ะ มีวิธีตัดสินด้วยตัวเองมั้ยคะ แบบจะหยิบจะทำหรือจะอะไรก็จะต้องถามคนอื่นตลอดว่าทำดีมั้ย ไม่กล้าทำอะไรต้องถามก่อนเสมอกลัวมันเกิดเรื่องแย่ๆ มีอะไรก็จะถามคนอื่นเสมอ