ผมคงอยู่ช่วงไม่สับสนก็ไม่มีอะไรทำจนฟุ้งซ้านแล้วละ คืออยู่ดีก็นึกถึกเพื่อนสมัยเด็กที่เคยเล่นด้วยกันตอนอยู่อนุบาล เธอคนั้นเป้นผู้ที่เราชอบมากตอนที่เคยเรียนอนุบาลด้วยกัน ถึงจะอายุพอกันเขาจะเรียกผมด้วยน้องก่อนเสมอแถมเธอก็ยังเป็นผู้หญิงเข้มแข็งและก็น่ารักมากๆ คอยช่วยเด็กไม่เอาไหนตลอดมา
แต่พอขึ้นประถมผมก็ต้องย้ายโรงเรียนไปเรียนคนละที่ แต่ยังพอมีโอกาสได้เจอกันบ้างเล่นด้วยกันบ้างนิดหน่อย โชคที่ตอนนั้นร้านขายของแม่เราอยู่ใกล้กัน บางครั้งเราก็แอบไปมองเขาตลอดๆ ร้านขายของแม่เราเป็นร้านขายน้ำส่วนแม่ของเขาขายกระกร้า และในสาตาเราตอนนั้นแม้เธอจะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งน่ารักเรียบร้อย แต่เธอก็มักถูกเพื่อนแกล้งและแซวอยู่เสมอว่เป็นพวกกินเจและเธอก็เคยโดนแกล้งโดยเพื่อนที่แอบไปกินพวกเนื้อสัตว์และโดนแม่ว่าบ่อยๆ ผมคงว่างมากๆแล้วละ แต่ก็แอบเสียดายที่ตอนโตมาและก็ย้ายที่อยู่บ่อยๆ แถมตอนนั้นผมก็ไม่ได้มีช่องทางติดต่อกันเลย แอบเสียเล็กที่ตอนเด็กเราไม่ได้แสดงความู้สึกออกไปว่าชอบเธอ อย่างน้อยๆบอกว่ชอบเขาก็ยังดีถึงโดนปฏิเสธก็ไม่ได้เสียหายอะไร ป้านนี้เขาคงคงมีชีวิตที่ดีขึ้นแล้วละมีการงานก้าวหน้า และอาจจะมีแฟนที่มีอนาคตมากกว่าผมในตอนนี้ ที่เอาแต่ว่างงานมาตลอดแถมขี้เกียจอีกต่างหาก คราวหน้าถ้ากลับมุกดาหารไปจะลองไปหาเธอดูอีกทีอาจจะมีโอกาสได้เจอกับมุกอีกซักครั้ง #ขาดความรักขั้นรุนแรงแล้วตู สงสัยต้องไปหางานทำแล้วละจะได้ไม่ต้องคิดมาก