ตั้งแต่เด็กจนโตจำได้ว่าพ่อไม่เคยส่งเสียให้เงินเราเลยสักบาท​ ก็อยู่บ้านเดียวกันแต่ไม่คุยกันเลยเพราะถ้าคุยกันก็จะหาเรื่องทะเลาะกับเราตลอด​ ชอบว่าเราเสียๆหายๆ​ ใช้ชีวิตแบบเพื่อนร่วมบ้าน​ พ่อเป็นคนที่เห็นแก่ตัวไม่มีความรับผิดชอบแม่ทำงานส่งเสียเราเรียนอยู่คนเดียว​ พ่อก็จะขอตังค์แม่ไปซื้อเหล้า​ พอไม่ให้ก็เที่ยวไปเซ็นร้านนั้นร้านนี้​ จนแม่ต้องตามไปจ่าย​ วันๆเอาแต่เมาไม่ทำงาน​ แถมเมาแล้วก็มาด่าคนในบ้านตี1-2ก็ตะโกนด่าจนคนรอบข้างเขาเอือมหมดแล้ว​ พี่น้องเขาที่เป็นป้า​เรา​  เวลามีวันพ่อ  เขาชอบให้เราไปไหว้​ พ่อเราไม่ไหว้เขาก็ด่าว่าเราอกตัญญู​ต่อไปทำอะไรก็ไม่ขึ้นไม่มีวันเจริญ​ สอนว่าพ่อมีบุญคุณเพราะทำให้เกิดมา​ เรารู้สึก​ว่าเขาก็ไม่ได้ต้องการให้เราเกิดมาอยู่แล้ว​ เขาจะชอบทวงบุญคุณ​ว่า​ เขามีบุญคุณใหญ่หลวงมากที่ทำเราเกิดมา​ เราเป็นแค่ลูกไม่มีสิทธิ์​ไปเถียง​ ตัวเราอยากจะบอกว่าเราไม่ได้อยากเกิดมาเลย​ เราเกลียดพ่อตัวเองมากๆ​ จำได้ว่าตอนเด็กเวลาเขาเมาก็จะชอบตีเราเพียงเพราะเราไม่ยอมทำตามที่พ่อใช้​ เพราะไม่ตักน้ำให้กิน​  เราพยายามบอกให้แม่หย่ากับพ่อ​ แต่แม่เขาก็ไม่อยากหย่าเพราะแม่เขาถูกสอนมาว่าผ.ญควรมีผัวเดียว​ เราโครตอึดอัดอยากตาย​ ทุกวันนี้ครอบครัวเรามืดมาก​ ขายของก็ไม่ดี​ เราก็หาเงินช่วยแม่ไปโรงเรียนเองบางเดือนไม่พอ​ เราสงสารแม่เพราะช่วงนี้ก็ไม่ค่อยมีเงิน​ พ่อบางทีก็ชอบขโมยเงินแม่ไปซื้อเหล้า​ เสพยาบ้า​ เราควรทำยังไงดี​ มืดไปหมดทุกอย่าง​ ในใจอยากให้เขาตายๆไปสะ​ แต่เราก็กลัวบาปเรารู้นะว่า  ญาติ​ๆเกลียดเราเพราะเราไม่รักพ่อ​ แต่เราทำใจให้รักเขาไม่ลงจริงๆ​ อยากระบายแต่ไม่กล้าพูดกับใครเพราะกลัวว่าเขาจะมองว่าเป็นเด็กอกตัญญู.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ