เรื่องมีอยู่ว่า วันจันทร์ที่ 4 เช้าวันที่ 5 ก็คือคืนที่ผ่านมา ช่วงเวลาประมาณตี 3 ครึ่ง อยู่ๆผมก็ตื่นขึ้นมา ด้วยความที่ยังง่วงอยู่ ผมจึงลืมตาได้เพียงครึ่งเดียว แต่ ณ เวลานั้นตัวของผมขยับแทบไม่ได้แล้ว มองเห็นแค่เพียงตากับหูที่ได้ยินเสียง เอ้อผมลืมบอกไปว่าผมเป็นคนไม่ได้กลัวผีขนาดนั้น แล้วหลังจากที่ผมขยับตัวไม่ได้ ตาผมมองเห็นคนเต็มไปหมดไม่รู้ว่าเท่าไหร่ แต่คนพวกนั้นสวดมนต์กันอย่างตั้งใจ แต่น่าจะไม่ใช่บทสวดเดียวกันหรือบทสวดเดียสกันก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าต่างคนต่างสวดเสียงบทสวดเลยเต็มไปหมด สวดแล้วก็เดินล้อมเตียงที่ผมกำลังนอน แต่ไม่ได้เดินไปทางเดียวกัน บางคนก็เดินซ้าย บางคนก็เดินขวา แต่ทุกคนเดินไปเดินมาที่เตียง แต่พอดูอีกที กลับกลายเป็นว่าไม่ใช่คนธรรมดาที่ไป แต่กลับเป็นคนที่กำลังอยู่ในชุดนาค เวลานั้นผมทำอะไรไม่ถูก ขยับตัวก็แทบไม่ได้ เสียงพูดก็แทบจะเปล่งออกมาไม่ได้ ผมทำได้แค่ใจเย็นๆแล้วก็ท่องนะโม 3 จบพร้อมขยับตัวดิ้นไปมาเพื่อให้ตัวเองขยับได้ แล้วอยู่ๆหลังจากที่ผมท่องร่างกายก็สะดุ้งพร้อมกับความตกใจ ผมจึงลุกไปดูเวลาในโทรศัพท์ ก็เป็นเวลาตี 3 : 32 นาทีแล้ว แต่ผมยังอยู่ในความง่วง ผมจึงนอนต่อไปจนเช้าแล้วเอามาเล่าให้ยายฟัง อาจเป็นเรื่องที่ไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ แต่เป็นสิ่งที่ผมเจอแล้วอยากมาเล่าให้ทุกคนฟัง ใครมีอะไรอยากบอกอยากเล่าหรือให้ผมทำอะไรก็บอกผมได้นะครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ