เรื่องนี้ผ่านเมื่อไม่กี่เดือนนี่เอง เรื่องมีอยู่ว่าปกติเราเช่าหออยู่กับน้องค่ะแล้วช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมน้องของเราก็จะกลับบ้านค่ะ เราต้องอยู่ห้องคนเดียวนอนคนเดียวค่ะ ปกติเราเป็นคนนอนดึกนะคะประมาณตี2กว่าๆ มีอยู่คืนนึงเรานอนหลับอยู่ค่ะแล้วเราก็สดุ้งตื่นขึ้นมาน่าจะตอนตี4กว่าๆ พอเราลืมตาขึ้นมาเราก็เริ่มรู้สึกว่าเราขยับตัวไม่ได้ค่ะ(ตามแบบผีอำทั่วไป) เราก็เริ่มกลัวค่ะแล้วเราก็เห็นเงาดำลอยจากปลายเท้าเราออกไปข้างนอก เราตกใจมากค่ะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราได้แต่ท่องบทสวดมนต์ที่เราพอท่องได้ค่ะ แต่มันก็ไม่เป็นผลมันไม่หายค่ะเราเริ่มโมโหเพราะเรารู้สึกว่าเราเริ่มเจ็บไปทั้งตัว ทุกคนก็น่าจะรู้ว่าอาการแบบนี้เราจะพูดไม่ได้เราจึงได้แต่นึกว่า "นี่เป็นใครก็แล้วแต่ขืนยังทำกับเราแบบนี้เราจะแช่งให้ไม่ได้ผุดได้เกิด" แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้น เราโมโหมากเราเลยนึกในใจว่า "กูพูดดีๆนี่ไม่ฟังใช่มั้ยนี่อยากให้แช่งจริงๆใช่มั้ยมันเจ็บตัวเนี่ยเคยรู้บ้างมั้ย!!" ซักพักนึงเราก็หายเราก็กลัวมากแต่ก็ต้องฝืนนอนต่อเพราะมันใกล้จะเช้าแล้ว
พอวันต่อมาเราคิดว่าคงไม่มีอะไรแล้วเราก็นอนปกติ(นอนดึก) พอช่วงตี4เราก็สดุ้งตื่นขึ้น(ตามสเต็บค่ะ) เราขยับตัวไม่ได้ทำอะไรไม่ได้เลยวันนี้เราไม่อยากลืมตาเลยค่ะเรากลัวมากแล้วเราก็เริ่มเจ็บตัวมากๆ เราจำได้ว่าเสียงมันเงียบมากเพราะว่ามันดึกแล้ว (สิ่งที่เรากลัวที่สุดคือเสียงค่ะเรานึกใจว่าขออย่าให้ได้ยินเสียงอะเลย!!) แต่เราเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วเพราะเรารู้สึกได้ว่ามันเจ็บไปหมดเราก็เลยสวดมนต์ค่ะ เชื่อมั้ยว่าสิ่งที่เราไม่อยากคิดและไม่เคยคิดที่จะได้ยินมันก็ดังขึ้นค่ะ หลังจากเราเริ่มสวดมนต์มันก็มีเสียงขำค่อยๆดังขึ้น แล้วเราก็พยายามดิ้นค่ะเราคิดว่ามันต้องหลุดได้เพราะมันคงไม่มีทางอื่นที่จะทำให้เราหลุดจากผวังนั้นได้ จากนั้นเราก็หลุดค่ะแล้วเราก็ตื่นแบบเราร้องไห้เลยค่ะเพราะเราอยู่คนเดียวเรากลัวมากๆ


เดี๋ยวมาต่อค่ะ …ยังไม่จบ